ΠΡΕΝΤΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ: Αλλάζοντας το σύστημα και όχι την γυναίκα.

Η σημερινή διεθνής ημέρα της γυναίκας μας βρίσκει μέσα σε μια χιονοστιβάδα αποκαλύψεων για δεκάδες σεξουαλικές κακοποιήσεις γυναικών σε  χώρους όπως του  θεάματος, της εργασίας , του αθλητισμού, της οικογένειας  κ.α. Ο ελέφαντας κάτω από το χαλί άρχισε σιγά σιγά να αποκαλύπτεται όταν  η  φράση #MeToo χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2006  από το θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης Tarana Burke. Οι απάνθρωπες αυτές ενέργειες είναι  αποτέλεσμα της αντίληψης περί μειονεκτικής θέσης της γυναίκας έναντι των ανδρών η οποία αποτυπώνεται και στα εκλογικά τους δικαιώματα.

Από τις σημερινές ανεξάρτητες χώρες, η Νέα Ζηλανδία ήταν η πρώτη που αναγνώρισε το δικαίωμα ψήφου των γυναικών  το 1893.Στην Ελλάδα οι γυναίκες ψήφισαν πρώτη φορά σε δημοτικές εκλογές μόλις το 1934 (μόνο όσες είχαν κλείσει τα 30 και είχαν απολυτήριο Δημοτικού!) ενώ  το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθε το απέκτησαν στις βουλευτικές εκλογές του 1956!

Διαβάστε επίσης: Lockdown ίσως και μετά τις 22 Μαρτίου – Οι στόχοι που μπαίνουν για το λιανεμπόριο και την εστίαση

Ας δούμε τώρα, μετά από τόσα χρόνια αν πραγματικά έχει αλλάξει η θέση της γυναίκας στην κοινωνική σκακιέρα. Τα ευρήματα είναι απλά απογοητευτικά και μαρτυρούν ότι ο δρόμος μέχρι την πραγματική ισότητα είναι μακρύς.

·        19 αρχηγοί κρατών είναι  γένους θηλυκού σε σύνολο περίπου 240 χωρών.

·        20% των κοινοβουλευτικών εδρών παγκοσμίως καταλαμβάνονται από γυναίκες.

·        Ανάμεσα στις 500 αμερικανικές εταιρείες υψηλότερου κέρδους, ποσοστό μικρότερο του 7% έχουν επικεφαλής γυναίκες.

·        Από τους 500 πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, μόνο το 11% είναι γυναίκες.

·        Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των ανδρών και των γυναικών είναι σχεδόν 51% και υπολογίζεται ότι με το ρυθμό εξέλιξης του  σε 202 χρόνια θα επέλθει μισθολογική ισότητα.

·        Παγκοσμίως  μια στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία όταν το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες είναι ένας στους 20.

·        Το 2019 οι γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ηλικίας άνω των 65 ετών, έλαβαν σύνταξη που ήταν κατά μέσο όρο 29% χαμηλότερη από εκείνη των ανδρών.

·        Στην μαύρη εργασία χωρίς εργασιακά δικαιώματα, το ποσοστό των γυναικών είναι  75% έναντι 25% των ανδρών.

Ας προσεγγίσουμε τώρα και την δική μας χώρα όπου η κατάσταση είναι ακόμα πιο αποκαρδιωτική. Η  Ε.Ε έχει δημιουργήσει τον  Δείκτη Ισότητας των Φύλων (Gender Equality Index) όπου παρουσιάζει την πολυπλοκότητα της ισότητας των φύλων αποτελούμενο από τους  τομείς (εργασία, χρήμα, γνώση, χρόνος ,εξουσία και υγεία).

·                    Η  χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία  θέση στα θέματα ισότητας φύλου συγκεντρώνοντας 50 βαθμούς, ενώ στην πρώτη θέση βρίσκεται η Σουηδία με 82,6 βαθμούς.

Διαβάστε επίσης: Απίστευτη η θλίψη και ο πόνος για τον θάνατο του διακεκριμένου επιχειρηματία, ευεργέτη, φιλανθρώπου και συνάμα προέδρου της κοινότητας του Αγίου Γερασίμου στο Μανχάταν, Γιώργου Μενεγάτου

·                    Η  Ελλάδα είναι επίσης η μοναδική χώρα της Ευρώπης που σε αυτή τη δεκαετία αύξησε αντί να μειώσει την οικονομική ανισότητα αντρών και γυναικών αποτυπωμένη σε αποδοχές, εισόδημα και κίνδυνο φτώχειας.

 

·                    Η  Ελλάδα  κατέχει τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ε.Ε. στην εκπροσώπηση γυναικών στα κέντρα λήψης πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αποφάσεων, τελευταία στη συμμετοχή γυναικών στα συμβούλια των κεντρικών τραπεζών.

 

·                    Από τον συνολικό αριθμό των ανέργων της χώρας μας το 75% είναι γυναίκες.

 

Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Από τους 21 δημοτικούς συμβούλους εκλέχτηκε μόνο μια γυναίκα!!

Μπορούμε να εξαλείψουμε τις  δυσμενείς διακρίσεις, οι οποίες  αρνούνται στις γυναίκες την ισότητα με τους άνδρες σε όλους τους τομείς της ζωής;

            Η δική μου θεώρηση αποτυπώνεται απλουστευμένα ότι μπορεί να γίνει  μέσω της αλλαγής των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων που υπάρχουν βαθιά ριζωμένα μέσα στο αξιακό μας σύστημα. Μια αλλαγή που θα ξεκινήσει μέσα από το θεσμό της οικογένειας. Ο Φρόιντ είχε πει χαρακτηριστικά ότι  «Ο άνθρωπος είναι το προϊόν των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας ». Οι γονείς είναι το πρότυπο του κάθε παιδιού. Δεν είναι δυνατόν  να ασκούμε σωματική βία σε ένα παιδί και να του λέμε μετά «μη χτυπάς» τους άλλους. Οι έννοιες του σεβασμού και της ενσυναίσθησης αποτελούν τον πυρήνα της καθημερινής προσπάθειας. «Πως θα ένιωθες αν ήσουν εσύ στην θέση της;» είναι το ερώτημα που ταιριάζει σε κάθε περίπτωση.
Κλείνοντας, πιστεύω ότι είναι ώρα να σταματήσουμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε τις γυναίκες και να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα συστήματα που τις εμποδίζουν να πετύχουν αυτά που μπορούν.
 

ΠΡΕΝΤΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ 

ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΥ ΛΗΞΟΥΡΙΟΥ.