Από τον Ηλία Τουμασάτο
Μια και ο πληθωρισμός μας επέστρεψε στα επίπεδα του 1993… ας θυμηθούμε λίγο τη ζωή μας τότε.
Κυβερνούσε ο μπαμπάς Μητσοτάκης, αλλά, φευ, το πουλέν του, ο Αντώνης Σαμαράς θα ιδρύσει την Πολιτική Άνοιξη και μέχρι το Σεπτέμβρη θα έχει ρίξει τον pater familias. Ο Οδυσσέας Ελύτης θα χαιρετίσει μάλιστα το νέο κόμμα…
Στις εκλογές θα (ξανα)νικήσει ο Ανδρέας (ένας είναι ο Ανδρέας), ο οποίος δεν βρίσκεται και στην καλύτερή του φάση, τουτέστιν αλλού πατεί κι αλλού βρίσκεται, αλλά ας είναι καλά η Μιμή να ασχολείται με τα πρωθυπουργικά και σκέφτεται, εκτός από αυτά και πώς θα διακοσμήσει με ροκοκό διάθεση τη βίλα της οδού Αγράμπελης, που θα έλθει στα χέρια της ένα χρόνο μετά….
Την ίδια εποχή ως έθνος τρωγόμαστε με το πώς θα ονομαστούν τα Σκόπια, κάνουμε τις πάπιες για τον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στη Γιουγκοσλαβία, και συζητάμε για διάφορα σκάνδαλα της κυβέρνησης Μητσοτάκη ( ΑΓΕΤ Ηρακλής, υποκλοπές κλπ. κλπ. – ο ΣΚΑΪ τότε, με τον αείμνηστο Τράγκα πρωταγωνιστεί στις αποκαλύψεις).
Η Αριστερά έχει δύο γυναίκες αρχηγούς – ο Συνασπισμός τη Μαρία Δαμανάκη, που δεν θα κατορθώσει να πιάσει το 3% για να μπει στη Βουλή, ενώ το ΚΚΕ, με την Αλέκα Παπαρήγα και το ακλόνητο 4,5% θα περάσει τη βάση. Βλέπετε, η Αριστερά είχε καταφέρει για άλλη μια φορά να διασπαστεί…
Η Ελλάς όμως περί άλλα τυρβάζει, και δη, ασχολείται με το lifestyle. Το περιοδικό ΚΛΙΚ πουλάει δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και καθορίζει τί πρέπει και τί δεν πρέπει να φοράμε, να οδηγούμε, να κάνουμε, να βλέπουμε, να είμαστε για να “ξεβλαχέψουμε” όπως μεταγενέστερα θα πει ο κ. Κωστόπουλος, εκδότης της βίβλου της ελληνικής αποχαύνωσης.
Ο Έλλην βλέπει Λάμψη και Ciao Ant1 στα ιδιωτικά κανάλια, αλλά και “Βαμμένα κόκκινα μαλλιά”, και “Ανατομία ενός εγκλήματος”, προσκυνά επί καθημερινής βάσεως ναούς του πολιτισμού όπου ο Λε-Πα, η Άντζελα Δημητρίου, η Άννα Βίσση, ο Αντύπας και ο Βασίλης Καρράς αποθεώνονται, ενώ οι πιο εναλλακτικοί αρχίζουν να θρηνολογούν με τα έντεχνα ελληνικά που εντέχνως πλασάρει ο “Μελωδία FM 100”. ΟΙ επιτραπέζιοι χοροί και τα γαρίφαλα αρχίζουν να απενοχοποιούνται και στις μουσικές σκηνές, ενώ θραύση κάνουν οι μεγαλοκλαμπάρες τύπου “Mercedes”, όπου για να περάσεις πρέπει να γίνει έλεγχος γνησιότητος των ετικετών που φοράς.
Μέσα σ’ όλα αυτά, εγώ ο δόλιος δεν πατάω το πόδι μου σε κλαμπ, δεν φοράω ετικέτες, σεργιανάω σε σινεμά, θέατρα και βιβλιοπωλεία σαν καλός νερντ και ακούω από ραδιόφωνο και κασετούλες ξένη ποπ, Στέφανο Κορκολή, Μαντώ και Ευρυδίκη. Είμαι στο δεύτερο έτος της Νομικής, δεν περνάω καθόλου καλά και θέλω διακαώς να τα παρατήσω. Ένα πρωί, ξεκινάω από το σπίτι για να δώσω Διοικητικό Δικαιο Ι, φτάνω στην Ομόνοια και αντί να ανηφορίσω προς Σόλωνος, πάω στα ΚΤΕΛ και την κάνω για Κεφαλονιά, όπου ανακοινώνω στους γονείς μου ότι εγκαταλείπω τη Νομική. Παρά το σοκ, οι έρμοι γονείς μου λένε “ό,τι σε φωτίσει ο θεός κάμε”…
30 χρόνια μετά
Τριάντα χρόνια μετά, έχουμε τον ίδιο πληθωρισμό, και πρωθυπουργό με το επώνυμο Μητσοτάκης, και κάμποσα σκάνδαλα να σκάνε και να ξεχνιούνται σαν πυροτεχνήματα, αφού, ως συνήθως, κανείς δεν φταίει από τους από πάνω, φταίμε εμείς που αφήσαμε ξεκλείδωτα και ήμασταν και προκλητικά ντυμένοι.
Εγώ τέλειωσα τη Νομική, αλλά δικηγόρος δεν έγινα. Τα Σκόπια τα λένε πλέον Βόρεια Μακεδονία, αλλά χαΐρι κι αυτά δεν είδαν.
Η Πολιτική Άνοιξη απέτυχε, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός με το κόμμα το οποίο κάποτε έριξε από την εξουσία.
Πόλεμο έχουμε στην Ουκρανία, αλλά πάλι κάποιοι κάνουν τις πάπιες απέναντι στη βαρβαρότητα.
Το έντεχνο ελληνικό τραγούδι μάλλον ψοφολογάει, ενώ αντιθέτως το μπουζούκι θάλλει, όπως και οι επιτραπέζιοι χοροί.
Το ΚΛΙΚ απεβίωσε επίσης, αλλά ο φιλάρεσκος ζαμανφουτισμός που πρόβαλε έχει πλέον ενσωματωθεί στο DNA των Ελλήνων, χωρίς να χρειαστεί εμβόλιο.
Η Λάμψη τελείωσε, όπως και το Ciao ANT1, αλλά έχουμε δύο σε ένα: Σαρβάιβορ και άλλες ασθένειες), αλλά και “Αγριες μέλισσες” και “Σασμό”.
Σωσμός πάντως δεν βλέπω να έχει έρθει μετά από 30 έτη. Μόνο πληθωρισμός. Απ’ όλα.
Μία μόνο αναλλοίωτη αξία παραμένει στον χρόνο: Η Καίτη Γαρμπή, η οποία, εν έτει 1993, κατέκτησε την 9η θέση στη Eurovision, με τους στίχους “Τη μια μας παίζουν ροκ την άλλη τσιφτετέλι, παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, μας ξεγελάνε με σεκλέτι και μεράκι, πνεύμα αθάνατο σε τρώει το σαράκι”.
Πηγή: https://mikropragmata.lifo.gr/
