Όταν τα ρωσικά στρατεύματα ξημερώματα Παρασκευής προκάλεσαν φωτιά στους χώρους του πυρηνικού, ηλεκτροπαραγωγού εργοστασίου της Ζαπορίζια, του μεγαλύτερου στην Ευρώπη, προκλήθηκε φόβος παγκοσμίως για μια μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή. Παρά το ότι η αρμόδια ρυθμιστική αρχή για την πυρηνική ενέργεια στην Ουκρανία ανακοίνωσε ότι δεν υπήρξε διαρροή, η ρωσική επίθεση στη μονάδα πυρηνικής ενέργειας έστρεψε το βλέμμα της παγκόσμιας κοινότητας στις ενδεχόμενες συνέπειες αντίστοιχων επιθέσεων σε μια χώρα που είναι έντονα εξαρτημένη από την πυρηνική ενέργεια.
Το θέμα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο λόγω του ότι αυξάνονται οι χώρες που μπορούν να κατασκευάζουν ή διαθέτουν πυρηνικά όπλα σήμερα ή στο σύντομο μέλλον. Στις ήδη υπάρχουσες υπερδυνάμεις και άλλες χώρες που είχαν πυρηνικά όπλα ή με δυνατότητα κατασκευής τους, κατά τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί η Αργεντινή, το Μεξικό, το Πακιστάν, η Ινδία, η Ιαπωνία, η Ταϊβάν, η Βόρειος Κορέα και το Ιράν.
Σύμφωνα με τον ειδικό της Greenpeace οι πυρηνικοί σταθμοί της Ουκρανίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση προετοιμασμένοι για μια πολεμική σύγκρουση πλήρους κλίμακας. Υπό αυτό το πρίσμα θεωρεί το χτύπημα στον σταθμό της Ζαπορίζια ως «μια τρομακτική αρχή στην πυρηνική εποχή».
Και μπορεί οι περισσότεροι άνθρωποι, πιστεύουν γενικά ότι η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου απομακρύνεται λόγω της μείωσης της έντασης μεταξύ των υπερδυνάμεων… όμως οι γεωφυσικοί επιστήμονες προειδοποιούν ότι στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος περιφερειακών πυρηνικών πόλεμων, είναι σήμερα μεγαλύτερος και συνεχώς αυξάνεται.
Βρισκόμαστε τονίζουν, σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Στη Μέση Ανατολή, στην Κορεάτικη χερσόνησο και στην Ασία, υπάρχουν χώρες που αναζητούν να ενταχθούν στις πυρηνικές δυνάμεις. Στις περιοχές αυτές της γης, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος για μεγάλη καταστροφή. Αναφέρεται ότι η Ιαπωνία από μόνη της, θα μπορούσε με το υλικό που διαθέτει σήμερα, να κατασκευάσει τουλάχιστον 20.000 βόμβες του μεγέθους αυτών που έπληξαν τη Χιροσίμα.
Τι θα γινόταν
Σε ένα τέτοιο σενάριο-τρόμου εκατομμύρια τόνων τοξικών, ραδιενεργών ουσιών και αιθάλης, θα εκτοξεύονταν σε ύψος τουλάχιστον 12 χιλιομέτρων. Θα διαδίδονταν έτσι και θα κάλυπταν όλη τη γή, σε διάστημα ενός μηνός.
Το αποτέλεσμα θα ήταν μια αλλαγή του κλίματος παγκόσμια που ποτέ δεν ξανασυνέβηκε μέχρι τώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και αυτό θα μπορούσε να συμβεί με τη χρήση λιγότερου από το 0,03% του συνόλου των πυρηνικών όπλων που διαθέτουν σήμερα οι χώρες με πυρηνικό οπλοστάσιο.
Αυτόματα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η θερμοκρασία θα πέσει, με πρόκληση περισσότερου ψύχους από ότι στη μικρή εποχή των παγετώνων.
Επίσης μια περιφερειακή πυρηνική επίθεση, θα επηρέαζε αρνητικά την παραγωγή τροφίμων και ιδιαίτερα των σοδειών, μειώνοντας δραστικά την παροχή διατροφής στην ανθρωπότητα. Ταυτόχρονα, η καταστροφή του όζοντος θα δημιουργούσε ένα τόσο μεγάλο έλλειμμα που θα έκθετε το περιβάλλον και τους ανθρώπους σε ακόμη περισσότερη επικίνδυνη ραδιενέργεια.
Σύμφωνα με τους γεωφυσικούς επιστήμονες, η απώλεια ανθρωπίνων ζωών σε ένα ενδεχόμενο περιφερειακού πυρηνικού πολέμου, θα είχε τρομακτικές διαστάσεις με εκατομμύρια θανάτων. Επίσης τονίζεται το ότι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και το οικοσύστημα μας, θα είναι μακροχρόνιες.
Τα σενάρια προκαλούν ΣΟΚ. Οι αντιδραστήρες που βρίσκονται σε λειτουργία είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε περίπτωση διακοπής του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας κατά τη διάρκεια ενός πολέμου. Εάν η τροφοδοσία ενός πυρηνικού σταθμού με ρεύμα καταστεί αδύνατη λόγω σφοδρού βομβαρδισμού, αυτό θα μπορούσε να απενεργοποιήσει την ψύξη του αντιδραστήρα. Σε ένα χειρότερο σενάριο θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση του όλου συστήματος, όπως στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, συνοδευόμενη από «μαζική έκλυση ραδιενέργειας».
Τι είναι ο Πυρηνικός Χειμώνας
Με τον επιστημονικό όρο «πυρηνικός χειμώνας» περιγράφεται η περιβαλλοντική καταστροφή που αρκετοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι πιθανότατα θα προέκυπτε από τις εκατοντάδες πυρηνικές εκρήξεις που θα εκδηλώνονταν σε έναν πυρηνικό πόλεμο.
Οι καταστροφικές συνέπειες του φωτός, της θερμότητας, της έκρηξης και της ακτινοβολίας που προκαλούνται από τις πυρηνικές εκρήξεις ήταν γνωστές από καιρό στους επιστήμονες, αλλά οι έμμεσες επιπτώσεις τέτοιων εκρήξεων στο περιβάλλον παρέμεναν σε μεγάλο βαθμό άγνωστες επί δεκαετίες.
Στη δεκαετία του 1970, ωστόσο, αρκετές μελέτες υποστήριξαν ότι το στρώμα του όζοντος στη στρατόσφαιρα -που προστατεύει τους ζωντανούς οργανισμούς από μεγάλο μέρος της επιβλαβούς υπεριώδους ακτινοβολίας του Ήλιου- μπορεί να εξαντληθεί από τις μεγάλες ποσότητες οξειδίων του αζώτου που παράγονται από πυρηνικές εκρήξεις.
Περαιτέρω μελέτες υπέθεσαν ότι μεγάλες ποσότητες σκόνης που θα εκτοξεύονταν στην ατμόσφαιρα από πυρηνικές εκρήξεις θα μπορούσαν να εμποδίσουν το ηλιακό φως να φτάσει στην επιφάνεια της Γης, οδηγώντας σε προσωρινή ψύξη του αέρα.
Στη συνέχεια, οι επιστήμονες άρχισαν να λαμβάνουν υπ’ όψιν τον καπνό που θα παραγόταν από τεράστια δάση που θα καίγονταν από πυρηνικά και το 1983 μια φιλόδοξη μελέτη, γνωστή ως μελέτη TTAPS (από τα αρχικά των επωνύμων των συγγραφέων της, RP Turco, OB Toon, TP Ackerman, JB Pollack και Carl Sagan), έλαβαν υπ’ όψιν τον κρίσιμο παράγοντα του καπνού και της αιθάλης που προέρχονται από την καύση καυσίμων πετρελαίου και πλαστικών σε πόλεις όπου έχουν καταστραφεί από πυρηνικά (Ο καπνός από τέτοια υλικά απορροφά το φως του ήλιου πολύ πιο αποτελεσματικά από τον καπνό από την καύση ξύλου).
Η μελέτη TTAPS επινόησε τον όρο «πυρηνικός χειμώνας» και οι δυσοίωνες υποθέσεις της σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ενός πυρηνικού πολέμου τέθηκαν υπό εντατική μελέτη, τόσο από τις αμερικανικές όσο και από τις σοβιετικές επιστημονικές κοινότητες.
Πυροκαταιγίδες
Η βασική αιτία του πυρηνικού χειμώνα, όπως υπέθεσαν οι ερευνητές, θα ήταν οι πολυάριθμες και τεράστιες βολίδες που προκαλούνται από την έκρηξη πυρηνικών κεφαλών. Αυτές οι βολίδες θα άναβαν τεράστιες ανεξέλεγκτες φωτιές (πυροκαταιγίδες) πάνω από όλες τις πόλεις και τα δάση που θα βρίσκονταν εντός της εμβέλειάς τους.
Μεγάλα νέφη καπνού, αιθάλης και σκόνης θα στέλνονταν ψηλά από αυτές τις πυρκαγιές. Θα ανυψώνονταν μέσω της δικής τους θερμότητας σε μεγάλα υψόμετρα, όπου θα θα ήταν πιθανόν να περιπλανώνται επί εβδομάδες προτού επανέλθουν στις αρχικές θέσεις τους ή πέσουν από την ατμόσφαιρα επάνω στο έδαφος.
Αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια τόνοι αυτού του καπνού και αιθάλης θα καθοδηγούνταν από ισχυρούς ανέμους, από δυτικούς προς ανατολικούς, έως ότου σχηματίσουν μια ομοιόμορφη ζώνη σωματιδίων που θα περικύκλωνε το βόρειο ημισφαίριο από 30° έως 60° γεωγραφικό πλάτος. Αυτά τα πυκνά μαύρα σύννεφα θα μπορούσαν να αποκλείσουν όλο το φως του Ήλιου ακόμη κι επί αρκετές εβδομάδες. Ως αποτέλεσμα, οι επιφανειακές θερμοκρασίες θα έπεφταν για μερικές εβδομάδες, ίσως έως και 11° έως 22° C (20° έως 40° F).
Οι συνθήκες του ημισκότους, οι φονικοί παγετοί και οι χαμηλές θερμοκρασίες, σε συνδυασμό με υψηλές δόσεις ακτινοβολίας από την πυρηνική πτώση, θα διέκοπταν τη φωτοσύνθεση των φυτών κι έτσι θα μπορούσαν να καταστρέψουν μεγάλο μέρος της βλάστησης και της ζωικής ζωής της Γης.
Το ακραίο κρύο, τα υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας και η εκτεταμένη καταστροφή βιομηχανικών, ιατρικών και μεταφορικών υποδομών, αλλά και προμηθειών τροφίμων και καλλιεργειών, θα προκαλούσαν τεράστιο αριθμό θανάτων από την πείνα, την έκθεση και τις ασθένειες. Έτσι, ένας πυρηνικός πόλεμος θα μπορούσε να μειώσει τον ανθρώπινο πληθυσμό της Γης σε ένα κλάσμα των προηγούμενων αριθμών του.
Έγινε ταινία…
Το 1983 έκανε την εμφάνιση της στους κινηματογράφους η ταινία «The Day After». Ήταν μια ταινία που μόνο στις ΗΠΑ την είδαν αμέσως τουλάχιστον 100 εκατομμύρια άνθρωποι. Όταν δε, προβλήθηκε από το ABC σημείωσε ρεκόρ τηλεθέασης (για μη αθλητικό προϊόν) που έφτασε το 62%. Η ταινία είναι ένας εφιάλτης από την αρχή. Καταγράφει την ήρεμη καθημερινότητα κάποιων αμερικανών, μέχρι της στιγμή που οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ εμπλέκονται σε πόλεμο με τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Και τότε αρχίζει να κόβει την ανάσα. Δείχνει τι θα συμβεί στον κόσμο όταν πέσουν οι πυρηνικές βόμβες και πως οι άνθρωποι που θα επιζήσουν θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν σε έναν πλανήτη διαφορετικό πλέον από αυτόν που ξέρουμε.
Όσοι επιβιώσουν τα πρώτα λεπτά από μια πυρηνική έκρηξη θα βιώσουν τα εξής:
Ο καπνός από τις πυρηνικές εκρήξεις που θα σχηματιστεί από τα «μανιτάρια του θανάτου» θα ανέβει στην ατμόσφαιρα σε ύψος τουλάχιστον 12 χιλιομέτρων και θα καλύψει σταδιακά όλη τη γη.
Αυτό σημαίνει ότι οι ακτίνες του ήλιου δεν θα μπορούν να περάσουν και όλοι θα ζήσουμε στο σκοτάδι αλλά και στο κρύο για αρκετούς μήνες. Αυτό ονομάζεται «πυρηνικός χειμώνας». Στη συνέχεια λένε, ότι θα πέσει τοξικό χιόνι που θα καλύψει τα πάντα.
Η θερμοκρασία του πλανήτη θα έπεφτε στους -8 βαθμούς Κελσίου και θα χρειαζόταν τουλάχιστον 5 χρόνια μέχρι να ανέβει ξανά. Ο συνδυασμός του κρύου με την κατά 45% λιγότερη βροχή, θα καθιστούσε το έδαφος ανίκανο να μπορέσει να αναπτύξει φυτά και δέντρα.
Την ίδια στιγμή οι θάλασσες και οι ωκεανοί θα άλλαζα σύσταση αφού δεν θα μπορούσε να απορροφηθεί το διοξείδιο του άνθρακα, και το pH τους θα τους έκανε περισσότερο όξινους. Τα περισσότερα είδη θα πέθαιναν.
Το να βγει κάποιος έξω ακόμη και μετά την έκρηξη του εγγυάται σίγουρο θάνατο αφού η υπάρχουσα ραδιενέργεια θα του λιώσει το κορμί ή στην «καλύτερη» περίπτωση θα πάθει εγκαύματα.
Αυτό θα είχε συνέπεια και στην πανίδα (που τα περισσότερα ζώα θα πέθαιναν) αλλά και στη χλωρίδα αφού οι σοδιές θα καταστρεφόντουσαν και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα λιμοκτονούσαν και θα πέθαιναν από την πείνα.
Ας υποθέσουμε ότι πέφτει η μικρότερη ατομική βόμβα, ίση με εκείνη που έπεσε στη Χιροσίμα (πλέον οι ατομικές βόμβες έχουν εκατονταπλάσια ισχύ). Όσοι δεν εξαϋλωθούν και επιζήσουν εάν βρίσκονται σε μια ακτίνα 2 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων από το κέντρο της έκρηξης, θα πεθάνουν τις επόμενες ώρες (το 90% από αυτούς).
Τα συμπτώματα που θα παρουσίαζαν όσοι είναι σε αυτήν την περίμετρο είναι ναυτία, εμετός, ξαφνικές αιμορραγίες, διάρροια με αίμα, κάψιμο στο δέρμα και ξεφλούδισμα μέχρι να πέσουν οι σάρκες.
Όσοι βρίσκονται σε μεγαλύτερη ακτίνα θα πάθαιναν αμέσως εγκαύματα τρίτου βαθμού αφού η λάμψη και μόνο της έκρηξης που θα ερχόταν σε επαφή με το δέρμα τους θα τους κατέκαιε.
Σύμφωνα με τις οδηγίες της πολιτικής αεράμυνας των ΗΠΑ, σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης θα πρέπει τα πρώτα 30 λεπτά να καλύπτουμε μάτια και πρόσωπο. Τα επόμενα 45 λεπτά θα πρέπει να αναζητήσουμε καταφύγιο. Μέσα στο πρώτο 24ωρο θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε κάνει μπανιο με άφθονο νερό για να καθαρίσουμε το δέρμα μας.
Όπως καταλαβαίνει κάποιος αμέσως ένας τέτοιος πόλεμος σημαίνει και το τέλος του Ανθρώπου. Το σενάριο που μόλις διαβάσατε έγινε με βάση το 1% του πυρηνικού οπλοστασίου ΗΠΑ και Ρωσίας.
Όπως φαντάζεται κάποιος εύκολα εάν χρησιμοποιηθεί έστω και το 30% από αυτό το οπλοστάσιο οι συνέπειες θα είναι αφάνταστα χειρότερες που δεν μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους, ενώ εάν χρησιμοποιηθεί περισσότερο από το 30% οι εκρήξεις θα αλλάξουν μέχρι και τον άξονα της γης με ότι αυτό συνεπάγεται.
Συμπερασματικά, θα συγκρατήσουμε ότι η ανθρωπότητα κινδυνεύει σήμερα, σε εξαιρετικό βαθμό όσο ποτέ άλλοτε από το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου. Ακόμη και ένας περιφερειακός πόλεμος μεταξύ δύο χωρών, θα έχει τέτοιες δραματικές επιπτώσεις που θα διακυβεύεται το μέλλον όλης της ανθρωπότητας.
Πηγή: aftodioikisi.gr
