17η Νοεμβρίου: από τα σημαντικότερα και σπουδαιότερα γεγονότα – κινήματα στην Ελλάδα. Η νεολαία του τότε, του σήμερα και του αύριο λέει όχι στον αυταρχισμό, τον απολυταρχισμό, τη βία, το φανατισμό, το φασισμό, το συντηρητισμό και γράφει την ιστορία με το αίμα της. Παράλληλα, εξυψώνει τη δημοκρατία, μια έννοια εύθραυστη, το “διαμάντι” των κοινωνιών, γεννημένη από μια επίσης σπουδαία έννοια:την ελευθερία. Οι νέοι κάθε εποχής με πρωτοπόρες αντιλήψεις, πυγμή, θάρρος, θράσος, πάθος επαναστατούν σε οποιονδήποτε και ο, τιδηποτε καταπατά και προσβάλλει τις αξίες και τις αρχές, όχι μόνο τις δικές τους, αλλά ολόκληρου του κόσμου. Αντιτάσσονται σε ανθρώπους που από μόνοι τους χαρακτηρίζονται φιλοπάτρεις, ενώ ο σωστός όρος είναι εθνικιστές ως το κόκκαλο. Λέτε και μπορεί να μετρηθεί η αγάπη κάποιου για την πατρίδα του. Μα τελικά αυτοί που φωνάζουν ότι αγαπούν πιο πολύ από άλλους τη χώρα μας είναι και οι πιο δειλοί, αυτοί που αμαυρώνουν και ”τσαλακώνουν” τις αρχές και την αξιοπρέπεια της. Η ιστορία έχει σημασία μόνο όταν μπορούμε να κάνουμε την αναγωγή στο παρόν. Τα σχολεία, λοιπόν, οφείλουν να καλλιεργούν στους νέους την αντίληψη ότι η ελευθερία προϋποθέτει αγώνες. Το να αναπνέεις και να νιώθεις εσωτερικά και εξωτερικά ελεύθερος είναι σπουδαίο. Ο καθένας ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του πρέπει πρώτα απ’όλα να σέβεται τον άνθρωπο και οι ακραίες ιδέες σίγουρα δεν πρεσβεύουν έναν υγιή άνθρωπο και πολίτη.
Άλλωστε όπως είχε γράψει και ο Τάσος Λειβαδίτης “Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου”.
Για τους νέους που παλεύουν κάθε μέρα.
Άραγε ποιος κατάλαβε ή καταλαβαίνει αυτόν τον αγώνα;
Χρόνια Πολλά Ελλάδα, Χρόνια Πολλά Νεολαία
Από το fb της Μαριλένα Πετράτου
