Καλημέρα συντοπίτες.
Πρέπει να μάθουμε κάποια στιγμή να εστιάζουμε στα θετικά. Ειδικά μετά από έναν κυκλώνα που σηματοδοτεί μία δυσοίωνη αρχή για όλη τη χώρα. Θα ξέρουμε από εδώ και πέρα ότι τα αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά κάτι αναγκαίο μιας κι η κλιματική αλλαγή κι οι συνέπειές της έφτασαν πλέον στη δική μας πόρτα και έδειξε ότι δεν αστειεύεται.
Μετά από τέτοιες καταστροφές το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε σαν κοινωνία είναι να βοηθάμε ο ένας τον άλλον κι όχι να δείχνουμε με το δάκτυλο. Εγώ αν και γέννημα – θρέμμα δυτικών προαστίων (Κορυδαλλιώτης), αλλά έχοντας καταγωγή από την Ευρετή κι έχοντας στενή επαφή με τον τόπο των προγόνων μου κάθε χρόνο… γνωρίζω ότι έχω ζήσει τις χειρότερες καταστάσεις του νησιού στα σύγχρονα χρόνια. Ως φοιτητής στο Αργοστόλι πριν ελάχιστα χρόνια με τον σεισμό κι όλους τους μετασεισμούς και τώρα αυτό εδώ. Και στις δύο περιπτώσεις οι Κεφαλλήνες δείξαμε ότι σφίγγουμε τα δόντια και συνεχίζουμε βοηθώντας.
Η ιστορία μας δε μας έχει αφήσει ποτέ άπραγους. Η ιστορία του κάθε οικογενειακού μας δέντρου κραυγάζει για να βοηθήσουμε τον διπλανό μας. Από το Ληξούρι και το Αργοστόλι, μέχρι την Αγ. Ευφημία, τη Σάμη, τον Πόρο, την Άσσο και το Φισκάρδο. Σε κάθε χωριό και κάθε γωνιά αυτού του νησιού η βοήθεια είναι αυτονόητη και το έχω δει με τα μάτια μου.
Ας μείνουμε σε αυτά λοιπόν. Κατά τη διάρκεια του κακού, άνθρωποι βοηθούσαν ανθρώπους και στην Ευρετή και στα Τσελεντάτα και παντού. Την επόμενη μέρα του Ιανού, πρωί – πρωί πήγα με τα πόδια στο χωριό μου, στην Ευρετή (βρισκόμουν στα Τσελεντάτα), γιατί είχε αποκλειστεί από τα δέντρα. Πήγαινα για να δω την οικογένειά μου και τους υπόλοιπους συντοπίτες που όλοι σαν γροθιά βοηθούσαμε και ψαχνόμασταν για το τι θα κάνουμε και με ποιούς θα έρθουμε σε επικοινωνία για να μην είναι αποκλεισμένο το χωριό χωρίς νερό και ρεύμα. Ήδη από την επόμενη ώρα είχαν έρθει οι άνθρωποι του Παχουλού κι ευχαριστούμε για τη γρήγορη ανταπόκριση. Ήρθαν κι άλλοι μεμονωμένοι προς βοήθεια.
Μετά με τα μάτια μου είδα τη καταστροφή στο Φώκι και τα δάκρυα του Μάκη. Είδα την εθελοντική ομάδα στο Φισκάρδο να δίνει τις δικές της μάχες και εν τέλει όλοι μαζί στα Αντυπάτα για να δώσουμε χέρι σε όλες κι όλους αυτές κι αυτούς που όχι μόνο δεν είχαν τη πολυτέλεια να κουνήσουν δάκτυλο, αλλά είδαν τα σπίτια τους σε Άσσο κι Αγ. Ευφημία στο μηδέν. Χωρίς ελπίδα. Χωρίς μια στάλα αισιοδοξίας. Αυτοί μας χρειάζονται. Κι όλοι οι υπόλοιποι που χρήζουν βοηθείας. Οφείλουμε να είμαστε εκεί. Όλα τα άλλα αφήστε τα για μετά.
Συγγνώμη για τον χρόνο σας και το μακροσκελές κείμενο, αλλά αγαπάω ετούτο τον τόπο κι αν οι θεομηνίες μας χτυπάνε, εμείς το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Έμπρακτα. Χωρίς λόγια. Μακριά από μικροπολιτικές αψιμαχίες. Όλα στην ώρα τους. Το παρόν κείμενο δεν είναι ούτε προς την υποστήριξη κάποιων, ούτε προς αντιπαράθεση. Μία μικρή υπενθύμιση για τα ουσιαστικά του νησιού που έβγαλε έναν Μαρίνο Αντύπα, τους Ριζοσπάστες κι όλους εκείνους που ιστορικά ήθελαν το καλό του διπλανού τους.
Καλή συνέχεια και καλό κουράγιο σε όλες και όλους.
Από το fb του Panagiotis Thomas
