“Η Στέλλα μιλάει για όλους τους “νεκρούς” της εστίασης!”

“Το δικό μου προσωπικό δράμα ξεκίνησε αφού μετά από την απόφαση του lockdown στην εστίαση πήγα στο μαγαζί μου το καθάρισα αδειασα τα ψυγεία μάζεψα καρέκλες τραπέζια και σκαμπό από τον εξωτερικό χώρο, μάζεψα και τα κομμάτια μου το κλείδωσα και έφυγα. Πήγα στην τράπεζα πλήρωσα τις υποχρεώσεις του μαγαζιού, τα ένσημα και τους μισθούς των παιδιών που δουλεύουν στο μαγαζί 2-3 μεροκάματα τη βδομάδα που στο σύνολο τους είναι φοιτητές γιατί έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια και εκτίμηση στα παιδιά που δουλευουν ενώ σπουδάζουν. Μετά πήγα στους γονείς μου και τους άφησα το λογαριασμό της ΔΕΗ 135 ευρώ να τον πληρώσουν αυτοί μιας και μου έμειναν 110 ευρώ για να βγάλω το μήνα. Όταν εφτασα στο σπίτι μου πήρα τηλέφωνο την καθηγήτρια που κάνει αγγλικά στην κόρη μου και της είπα να διακόψουμε τα μαθήματα αυτό το μήνα γιατί δεν θα δουλεύω. Όλη την υπόλοιπη μέρα την πέρασα μπροστά στην τηλεόραση και στο ίντερνετ γιατί δεν είχα διάθεση κ κουράγιο να κανω κάτι αλλο. Κάποια στιγμή έπεσε το μάτι μου σε ένα σχόλιο μιας κύριας στο fb που έλεγε ‘σιγά μωρέ δεν μπορείτε να ζήσετε ένα μήνα χωρίς να πάτε στην καφετέρια?’
Φυσικά και μπορούνε, εμείς μπορούμε?”
Η Στέλλα μιλάει για όλους τους “νεκρούς” της εστίασης!! Είναι μόνοι τους!! Τους άφησαν μόνους τους χωρίς ουσιαστική στήριξη!!!
Δε γνωρίζω τη Στέλλα αλλά αναγνωρίζω σ όσα γράφει το δράμα όλων αυτών των ανθρώπων, φίλων μου, δικών μου ανθρώπων,διπλανών,γονιών φίλων των παιδιών μου…ΑΝΘΡΩΠΩΝ!
Κουράγιο Στέλλα
Από το fb της Λίτσα Ρέπα