Habemus Imperatorem…
Είναι παρήγορο ότι ηττήθηκε, έστω στο “νήμα”, ένας απροκάλυπτα λαϊκιστής ηγέτης, που, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, αντιπροσωπεύει ό,τι πιο συντηρητικό και τοξικό υπάρχει ως αντίληψη στην οικονομία, στην πολιτική, στην κοινωνία.
Είναι απογοητευτικό όμως ότι αυτή η πολιτική είχε τόσο μεγάλη αποδοχή ακόμη και από εκείνους που έπληττε χωρίς καμία αιδώ: τους αφροαμερικανούς, τους ισπανόφωνους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, εκεί που πάντοτε βρίσκουν απήχηση, σε ώρες κρίσης, οι φωνές του μίσους και του διχασμού.
Τολμώ να ριψοκινδυνεύσω την υπόθεση ότι ο Τραμπ θα είχε επανεκλεγεί με άνεση αν η Αμερική δεν είχε υποφέρει τόσο από τον κορωνοϊό. Δεν είναι βέβαιο ότι στην Ευρώπη μπορούμε να καταλάβουμε το “γιατί”. Ωστόσο αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι και στην Αμερική και στην Ευρώπη, ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, βομβαρδισμένο από ψευδείς ειδήσεις, και από τη βιομηχανοποιημένη, κυρίως μέσω της τηλεόρασης, κουλτούρα, βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, και είναι έτοιμο να ακολουθήσει τυφλά έναν ηγέτη που κάνει τον θεματοφύλακα των αξιών χωρίς ο ίδιος να διαθέτει καμία.
Το Ίντερνετ καθρεφτίζει και αναπαράγει, ως μητρικό γάλα, το δηλητήριο με το οποίο μας ανέθρεψε η τηλεόραση και το lifestyle, του οποίου ο Τραμπ, όπως και ο Μπερλουσκόνι παλιότερα στην Ιταλία, ήταν μεγάλοι πρωταγωνιστές. Ο Τραμπ, απομακρυσμένος από τη συντηρητική κουλτούρα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος ήταν η χρυσή συνταγή: Ένας τραγελαφικός “αντισυστημικός καπιταλιστής”, με επικοινωνιακή αμετροέπεια που μόνο τις μούτες του Μουσολίνι μπορεί να θυμίσει, με ξενοφοβικές, ρατσιστικές και ακραία συντηρητικές απόψεις, που περιφρόνησε και λοιδόρησε τους θεσμούς, το Σύνταγμα, τη διεθνή κοινότητα, την επιστήμη σε καιρό πανδημίας, αδιαφορώντας για τους χιλιάδες νεκρούς.
Ο Τραμπ εξέφρασε ένα κομμάτι της κοινωνίας που ήθελε να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της, που αρνιόταν τη λογική του στοιχειώδους κοινωνικού κράτους που επιχείρησε να φέρει το Obamacare. Εκείνου του μεσαιωνικής αντίληψης κόσμου που βλέπει παντού εχθρούς, που νιώθει την ανάγκη να υπερασπιστεί με ένα όπλο το σπίτι του από το κακό που κυκλοφορεί εκεί έξω.
Ο Τραμπ ήταν στη χώρα μας κρυφίως αρεστός και σε μερίδα της καθ’ημάς αριστεράς (!), και φανερό ίνδαλμα πολλών πατριδοκάπηλων, πωλητών επιστολών του Ιησού, αρνητών του κορωνοϊού και χριστιανοταλιμπάν. Για να τους έχεις όλους αυτούς με το μέρος σου σίγουρα έχεις ταλέντο, Ντόναλντ.
Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι θα αλλάξουν πολλά σ΄αυτόν τον κόσμο με τον Τζο Μπάιντεν, που είχε τον θλιβερό ρόλο εκείνου που θα αντιπάλευε τον Τραμπ (με καλύτερη πιθανότητα μια αξιοπρεπή ήττα), έχοντας ασφαλώς την υποστήριξη του συνόλου των ΜΜΕ της Αμερικής (αυτό το τελευταίο οδήγησε πολλούς καθ’ ημάς “αριστερούς” στο να βλέπουν με συμπάθεια τον Τραμπ).
Όχι, ο Τραμπ δεν ηττήθηκε από τον Μπάιντεν, ούτε από την ατζέντα των δημοκρατικών. Κι αυτό είναι που με ανησυχεί για την αμερικανική κοινωνία. Ηττήθηκε από τον κορωνοϊό και τα μέσα ενημέρωσης.
Από το fb του Ηλία Τουμασάτου
