“Περί αγάπης”

Μία έννοια, ένα συναίσθημα πολυδιάστατο και μοναδικό σε όλες τις εκφάνσεις του.

Η αγάπη… Η πλειοψηφία των τραγουδιών, των ποιημάτων και όχι μόνο αναφέρεται σε αυτήν. Αφού ο άνθρωπος έχει καταλάβει την τόση μεγάλη σημασία της, γιατί λέμε ότι η αγάπη πονάει; Γιατί λέμε ότι στις μέρες μας η αγάπη έχει χαθεί;

Οι άνθρωποι είμαστε περίεργα πλάσματα και αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα πράγματα. Αλλά η πραγματική, η “καθάρη” αγάπη σίγουρα δεν πονάει, δεν απειλεί, δεν τρομοκρατεί, δεν περιορίζει, δε σκοτώνει. Η πραγματική αγάπη φροντίζει, προστατεύει, αποδέχεται, επουλώνει, αγκαλιάζει και τελικά εξυψώνει.

Έχει κυρίως βιωματικό χαρακτήρα. Άμα ρωτήσουμε τα παιδιά που αποτελούν και την πιο ζωντανή και έμπρακτη απόδειξη αγάπης, αφού την εκδηλώνουν χωρίς δόλο, χωρίς σκοπό, έτσι ακριβώς όπως την αισθάνονται, θα μας πουν ότι νιώθουν την καρδιά τους να χτυπάει δυνατά, αισθάνονται πεταλούδες στο στομάχι και τόσα άλλα! Ίσως αυτό είναι που κάνει την αγάπη τόσο ξεχωριστή, αλλά και τόσο εύθραυστη, τόσο γυάλινη! το γεγονός ότι παρόλο που τη βιώνουμε τόσα όμορφα δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να την περιγράψουμε!

Ο σύγχρονος άνθρωπος αντικαθιστά την αγάπη, καθώς πιστεύει ότι θα την ξαναβρεί εύκολα.. Πόσο μεγάλο λάθος κάνουμε! Την αναζητάμε σε μεγάλα και σπουδαία πράγματα, αλλά βρίσκεται σε απλά και καθημερινά! Βρίσκεται σε ένα φιλί, σε μία αγκαλιά, σε ένα χαμόγελο, σε μία κουβέντα παρηγοριάς που θα δώσει στον άλλον τη δύναμη να προχωρήσει, σε μία πράξη αλληλεγγυής, προσφοράς… βρίσκεται στον Άνθρωπο! Έχουμε ξεχάσει ότι αγάπη σημαίνει Άνθρωπος! Έχουμε ξεχάσει τον Άνθρωπο! Και έτσι η αγάπη κρύφτηκε μαζί με τον Άνθρωπο, φοβήθηκε! Η εμφανισή της σίγουρα θα μας βοηθήσει να λύσουμε πολλά προβλήματα.

Η μόνη προϋπόθεση που έχει, είναι η ελευθερία της ψυχής!

Σε έναν κόσμο που αιμορραγεί η αγάπη είναι το φάρμακο- η πραγματική, η καθαρή όμως αγάπη!