Μεγαλη ειναι η θλιψη για το θανατο του κορυφαιου καθηγητη και ανθρωπου,Μιχαλη Βωρου.Υπηρξα μαθητης του στο μαθημα της ιστοριας οταν φοιτουσα στην πρωτη λυκειου το σχολικο ετος 1991-1992.Αν και παιδι των φυσικομαθηματικων,με ειχε κερδισει με την ακεραιοτητα του χαρακτηρα του,με την ισχυρη προσωπικοτητα του καιτον τροπο παραδοσης του μαθηματος.Ειχε ενθουσιασμο για τα γνωστικα του αντικειμενα ,ενα ηθος και μια αυστηροτητα που πηγαζε απο τη γενια του,εναν ιδαιτερο τροπο να μας καθοδηγει και να μας νουθετει .Ο Μιχαλης Βωρος ηταν αριστος γνωστης της φιλολογικης επιστημης και απο τους εκπαιδευτικους που μου μετεδωσε το “μικροβιο”της δια βιου μαθησης.”Βρες μια επιστημη που να αγαπας και δε θα χρειαστει να κουραστεις ποτε,θα γινει τροπος ζωης”.Σηματοδοτησε μια εποχη που ο Καθηγητης κρινονταν αποκλειστικα απο τη γνωση και το ηθος και σε καμια περιπτωση δεν εφαρμοζε το λαικισμο του σημερα που θελει το δασκαλο ειτε να μη τολμαει να μιλησει ειτε να..”παιζει καρπαζιες” και να καλοπιανει τους μαθητες προκειμενου να κρυψει τις αδυναμιες του και να εργασθει με λιγοτερο κοπο.Ηξερε να κερδιζει το σεβασμο προκρινοντας προσωπικοτητα και υγη αυστηροτητα.Σ ευχαριστουμε για ολα Μιχαλη Βωρο!Καλο παραδεισο!!
Από το fb του Γεράσιμου Λώλου
