Σε μία σοβαρή χώρα στην οποία ο ίδιος φορέας θα ήταν υπεύθυνος για τα δέντρα και για τα κλαδιά τους, σε μία σοβαρή χώρα στην οποία το δημόσιο συμφέρον στις μετακινήσεις δεν θα είχε καμία εξάρτηση από την ιδιωτική διαπλοκή, σε μία σοβαρή χώρα στην οποία θα είχε επιταχθεί το Ερρίκος Ντυνάν από τα θεμέλια μέχρι τα κεραμίδια αφού βασικός μέτοχος μετά την χρεοκοπία του είναι η Τράπεζα Πειραιώς που διασώθηκε πρόσφατα για μία ακόμα φορά από το Ελληνικό Δημόσιο, σε μία σοβαρή χώρα στην οποία μέσα στην καταστροφή ο Πρωθυπουργός δεν θα έπινε ανέμελα καφέ στο da capo (λίγο παρακάτω απ’ το Ντυνάν) μαζί με τους κατασκευαστές της εικόνας του Μωυσή, σε μία σοβαρή χώρα στην οποία οι σκιώδεις Πρωθυπουργοί θα ήταν τουλάχιστον εκλεγμένοι βουλευτές (Χαρδαλιάς, Χρυσοχοίδης κ.α.), σε μία σοβαρή χώρα η οποία δεν θα ανεχόταν το «Τσεσμέ» να κάνει βόλτες στο Αιγαίο (το «Όρουτς Ρέις» είναι ιδιωτικό ερευνητικό σκάφος, ενώ το «Τσεσμέ» ανήκει στο Τούρκικο πολεμικό ναυτικό για όσους δεν το γνωρίζουν), σε μία τέτοια σοβαρή χώρα η οποία έχει απολέσει την αξιοπρέπεια της εντός και εκτός των συνόρων, θα είχαν ήδη προκηρυχθεί εκλογές. Να συμπληρώσω ότι μετά τον τελευταίο νόμο της λογοκρισίας στην τέχνη αν γεμίσει το διαδίκτυο με «…το σπαθί σου αντισηκώνεις, τρία πατήματα πατάς, σαν τον πύργο μεγαλώνεις και στο τέταρτο χτυπάς…» ο διαχειριστής μπορεί να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Το συγκεκριμένο άσμα βεβαίως ξεκινάει με «Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη…». Μιας και μιλάμε για σοβαρές χώρες…
Από το fb του Αριστοτέλη Μπατιστάτου, μέλους της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ
