“Συγγνώμη ματιά μου. Συγγνώμη παιδί μου”

Οι άνθρωποι του 21ου αιώνα βρίσκονται αντιμέτωποι με την τρομοκρατία, τον πόλεμο, την αναξιοκρατία, την εκμετάλλευση, τη μαζική μετανάστευση, την έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας, τις ανισότητες, τη φτώχεια και την εξαθλίωση ένα μέρος τους και τον πλούτο και τον υπερκαταναλωτισμό ένα άλλο, την κλιματική αλλαγή και εδώ και περίπου ένα μισή χρόνο με τη πανδημία Covid-19 που δοκιμάζει ολόκληρη την υφήλιο.

Είναι, άραγε, το μέλλον που θέλαμε για τις νέες γενιές; Είναι, άραγε, η ελπίδα που ψάχναμε; Εύλογα απαντάει κανείς πως όχι δεν είναι. Σίγουρα όχι. Τότε πώς και γιατί; Λέμε ότι οι άνθρωποι ξεχωρίζουν από τα ζώα επειδή διαθέτουν τη λογική. Πού είναι όμως η λογική; Ο άνθρωπος(homo sapiens) το χειρότερο είδος στο πλανήτη. Πήρε προνόμια και τίτλους μόνος του, χωρίς να παρατηρήσει και να αναρωτηθεί. Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ τεράστιες δράσεις αλληλεγγύης, προσφοράς, ανθρωπιάς, ευαισθησίας και συμμετοχής. Μπορούν να ”ξεπλύνουν” όλη αυτή τη βρομιά και τη σαπίλα του κόσμου; Μπορούν να αποτελέσουν φως μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι;

Μια ειλικρινή και αληθινή συγγνώμη περιμένουν οι νέες γενιές που παρόλο που μας βάζουν τρικλοποδιές, εμείς σηκωνόμαστε. Δες το βλέμμα αυτού του παιδιού και ”αναφώνησε” Συγγνώμη! Να την ακούσουν όλα τα παιδιά του κόσμου! Γιατί στα υπόλοιπα κριθήκαμε ανεπαρκείς! Λυπάμαι.

Μην ξεχάσεις αυτή τη φωτογραφία. Να τη βλέπεις και στον ύπνο σου. Μην τυχόν και ξεχάσεις Άνθρωπε! Μπορείς να μου το υποσχεθείς;

Συγγνώμη ματιά μου. Συγγνώμη παιδί μου.