“Τα κλουβιά στενά και εσύ ήθελες έναν ουρανό για να τρέξεις…”

Και ήρθε η μέρα που διεκδίκησες την ελευθερία σου. Παντού φωνές, πιάστε τον. Σκοτώστε τον. Σκοτώστε τον.

Ένας ήχος ακούστηκε, η σφαίρα έφυγε. Σε πρόλαβε. Τρύπησε το κορμάκι σου που για λίγα λεπτά ρίγησε από την αίσθηση του καθαρού αέρα. Που για λίγα λεπτά μόνο ενώθηκε με την αύρα των ελεύθερων προγόνων του. Μόνο που η σφαίρα δεν σταμάτησε εκεί.

Τρύπησε την καλοσύνη. Τρύπησε την αγνότητα. Τρύπησε την ελπίδα.

Και στο τέλος τρύπησε την ανθρωπότητα.

Και μείναμε να ξεψυχάμε μαζί. Μαζί σου. Γιατί δεν καταλάβαμε πως είμαστε όλοι αλληλένδετοι.

Τι όμορφος που είσαι με την πεταλούδα σου εκεί ψηλά. Τα κλουβιά στενά και εσύ ήθελες έναν ουρανό για να τρέξεις…