Τη δεκαετία του 50 και μέχρι τη χούντα υπήρχε ένα μαγειρείο στο Παγκράτι όπου σύχναζαν οι περισσότεροι άνθρωποι της Τέχνης, αυτοί που συνήθως και βέβαια κακώς, αποκαλούμε ιερά τέρατα (η μόνη ομοιότητα του Μάνου Χατζιδάκη με τέρας είναι η μνημειώδης άποψη του με την οποία πολλές γενιές ακόμη θα ξορκίζουν τον φασισμό). Μην φανταστείτε κανένα γκουρμεδιάρικο στέκι. Φασολάδα, ολίγη από πιλάφι και κοτόσουπα (χωρίς κότα) στις επίσημες αργίες. Μια μέρα μπαίνει μέσα ο Ρίτσος, προσπερνάει τον Τσαρούχη που έτρωγε και πάει να καθίσει στο απέναντι τραπέζι. Αφήνει κάτω το πιρούνι ο Τσαρούχης, κοιτάζει τον Ρίτσο με τα βαθουλωτά του μάτια και του λέει «Γιάννη, δεν με χαιρετάς;». Γυρίζει την πλάτη ο Ρίτσος και του απαντάει «σε είδα με το μπιφτέκι και δεν σε γνώρισα». Δυστυχώς για εκεί πάει το πράγμα και σήμερα. Η Κοινωνία πρέπει να μείνει Ενωμένη απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα (την ακραία νεοφιλελεύθερη εννοώ η οποία συν τοις άλλοις δεν μπορεί να μοιράσει δυο γαιδάρων άχυρα), γιατί τα μνημόνια που ζήσαμε μπροστά σε αυτά που έρχονται θα είναι σαν ανέμελο μοτοκρός στην Πάρνηθα. Καλημέρα και καλή δύναμη!
Από το fb του Αντιπροέδρου του Δημοτικού Γηροκομείου Αριστοτέλη Μπατιστάτου
