Μια παρωχημένη μειοψηφική πολιτική ιντελιγκέντσια της πόλεως του Ληξουρίου και των εγγύς περιχώρων είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα να μας κουνά το δάκτυλο χωρίς συνέπειες, προφανώς εκλαμβάνοντας ως αδυναμία την οποία αλτρουιστική μας στάση, την αμβρότητα των αντιδράσεών μας, τον εκλεπτικισμό της σκέψης μας και του προφορικού μας λόγου.
Ο θυμόσοφος λαός όμως λέει: Δώσε θάρρος στο χωριάτη, να σου ανέβει στο κρεβάτι.
Για να μην καταντήσουμε στο τέλος να λέμε: Αντί να βογγάει ο γάιδαρος,
βογγάει ο καβαλάρης,
πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα από την αρχή.
1. Κάποιοι ιστιοπλόοι του γλυκού νερού έχουν από χρόνια μπερδέψει τον Πολικό Αστέρα με την μεγάλη Άρκτο με συνέπεια να κατευθύνονται προς το τρίγωνο των Βερμούδων αντί προς το Λιμάνι Ληξουρίου. Απίστευτοι τύποι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και ηρωισμό, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η φιληδονία του υποσυνείδητου γεννάει αυταπάτες και παραισθήσεις. Ας είναι. Η κοινωνία μας είναι και οφείλει να είναι ανεκτική.
2. Ένα πτυχίο πανεπιστημίου, ένα διδακτορικό, ένας ακαδημαϊκός τίτλος σπουδών μπορεί να έχει περιέλθει στα χέρια κάποιου ως αποτέλεσμα σκληρής και κοπιαστικής δουλειές ή με αντάλλαγμα μια λάτα λάδι και ένα κεφάλι ξεροτύρι ή με αντάλλαγμα την ερωτική συμπάθεια. Στην πράξη και στη βάσανο του στίβου της ζωής αποδεικνύεται πόσα απίδια παίρνει ο σάκκος.
Δεδομένων των συνθηκών, ο Δήμος Ληξουρίου τα πάει μια χαρά. Ζητούμε συγνώμη που δεν βούλιαξε το Ληξούρι για να ικανοποιηθεί τε, ορισμένοι βολεμένοι μπαχαλάκιδες.
Από το fb του Petros Drakontaidis
