ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1968
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΛΟΥΡΔΑ
Ο Λουρδάς τότε ήταν κήποι, ελιές και νερά.
Η εκδρομή έγινε με ταξί. Είχαμε πάρει και φαγητά μαζί μας.
(οι 4 πρώτες από Λουρδά, η τελευταία στον Πλατύ Γιαλό, ίδια περίοδο)
—-
Η ιστορία πίσω από τις φωτογραφίες γεμίζουν ένα βιβλίο.
Ηλικίες : 16 οι μικροί και 17 οι μεγάλοι.
Στους μεγάλους εγώ και ο Πέτρος Σταθάτος (έφυγε από τη ζωή το 2013, από καρκίνο) .
Στους μικρούς, Κώστας Σταθάτος (αδελφός του Πέτρου), Γεράσιμος Ποταμιάνος (του Κάρολου), Μάκης Πετράτος ( “Μπαμπίνος”), Θανάσης Φωκάς.
—
Ήμασταν ο πυρήνας της “Συμμορίας του Αρχαγγέλου”.
Φυσικά, λείπουν πολλοί.
Ξύλο, μπάλα, παιχνίδι, σκάκι και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα.
Μην περιμένετε να δείτε κορίτσια. Χωριστά σχολεία αρρένων – θηλέων. Πειθαρχία στο ντύσιμο και στο κούρεμα.
Μέσα μας όμως, έβραζε η εποχή. Sixties, Beat και Rock .
Αυτή ήταν η “ιδεολογία” μας.
(Kάτι φαίνεται στο πίσω μέρος των φωτογραφιών)
Προσμέναμε με αγωνία το τέλος των απαγορεύσεων.
(Δεν ξέραμε τι κρυβόταν πίσω από αυτό)
—
Η Χούντα είχε έρθει ένα χρόνο πριν.
Τη νιώσαμε αμέσως σε όλο μας το είναι. Οι μέρες δεν ήταν πια τόσο ανέμελες.
Ξαφνιαστήκαμε, όταν ο Θύμιος, ο πατέρας των Αφών Σταθάτου, απολύθηκε από το ταχυδρομείο λόγω “πολιτικών φρονημάτων”.
Δεν μας άρεσε.
Δεν μπορούσαμε να τραγουδήσουμε ό,τι θέλαμε κι αυτό προστέθηκε σε όλες τις άλλες απαγορεύσεις, όπως η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 8μμ.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι ήταν Αύγουστος του 67 και μας συνέλαβαν έξω από το αστυνομικό τμήμα…επειδή παίζαμε και τους ενοχλούσαμε. Μας έκλεισαν σε ένα κελί, με έναν που προσπάθησε να σκοτώσει με τσεκούρι ένα χωριανό του. Ήταν γεμάτος αίματα.
Πολύ καλή εμπειρία για 15χρονα -16χρονα.
Εμείς, όμως, συνεχίσαμε να παίζουμε.
—
Τελευταία σχολική χρονιά στο Αργοστόλι. για μένα, τον Κώστα και τον Πέτρο. Οι άλλοι ακολούθησαν την επόμενη χρονιά.
“Εσωτερική μετανάστευση”.
Ο Πέτρος και ο Θανάσης τράβηξαν για σπουδές στο εξωτερικό. Απέτυχαν στις εισαγωγικές. Συμπτωματικά, ήταν παιδιά κομμουνιστών. (Ναι. Είχε “αποτύχει” ο σημερινός ακαδημαϊκός).
Μετά αντίσταση, οργάνωση και εξέγερση. Ήμασταν όλοι εκεί.
Το χρωστούσαμε στον εαυτό μας.
Από το fb του Γιάννης Κων. Κρούσος
