Πολλά μπορεί κανείς να συμπεράνει για τις αντιδράσεις μας στην επικράτηση του Τσιτσιπά επί του Ναδάλ.
Το να χάνεις 2-0 σετ σε ένα από τα μεγαλύτερα τουρνουά τένις στον κόσμο, με αντίπαλο τον σπουδαιό Ράφα Ναδάλ και εν τέλει να καταφέρνεις να ανατρέψεις και να προκριθείς στα ημιτελικά αποκλείοντας τον, λέει πολλά.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πέτυχε κάτι σοκαριστικά τρανό, ακριβώς για τον τρόπο που ήρθε. Αν για παράδειγμα κέρδιζε 2-0 σετ και εν τέλει προκρινόταν με 3-2, η ένταση των αντιδράσεων και των επευφημιών δεν θα ήταν με τίποτα ίδια. Όπως κι αν ήταν ο ίδιος που δεχόταν την ανατροπή, δεν θα του αναγνώριζε κανείς ότι είχε βάλει στα σχοινιά τον Ναδάλ και ήταν κοντά στο να τον αποκλείσει από το αυστραλιανό open.
Η μεγάλη επικράτηση του εκ των κορυφαίων στον κόσμο την τελευταία τριετία Στέφανου Τσιτσιπά απέναντι σε έναν κορυφαίο τενίστα που εναλασσόταν για 13-14 χρόνια στην κορυφή με τον Φέντερερ και τον Τζόκοβιτς, ήρθε να κάνει και μια τεράστια αντίθεση στον μέσο Έλληνα και πολίτη.
Μόλις πριν 4-5 μήνες ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεχόταν κριτική για τη δήλωση του για το Harrods. Μόλις πριν 2 μήνες δεχόταν ακόμα εντονότερη κριτική, στα όρια της αήθους επίθεσης, για το ότι βρέθηκε για τις γιορτές στο Ντουμπάι.
Κι ήταν εύκολο να τον κριτικάρουμε όλοι, γιατί δεν πιστεύουμε ότι θα βρεθούμε ποτέ στη θέση του να είμαστε νέοι, ωραίοι, να έχουμε διανύσει μια πορεία προς την κορυφή ενός σπορ των πλουσίων, να έχουμε λεφτά με τη σέσουλα και να μην υπάρχουν πολλά που δε μπορούμε να αποκτήσουμε υλικά και ως εμπειρία. Βέβαια το ότι είχε πάει στο Ντουμπάι για να προπονηθεί (και) για τον συγκεκριμένο αγώνα είναι μια λεπτομέρεια που δεν έπρεπε να μας χαλάσει την ωραία ιστορία που φτιάξαμε.
Όμως μια νίκη επί του Ναδάλ σε ένα event που παρακολουθεί πολύς κόσμος, περισσότερος φέτος ελέω παγκόσμιας καραντίνας, είναι μια ευκαιρία για εμάς ως Έλληνες να μεγαλώσουμε ψυχολογικά και ως προσωπικότητες μέσα από τα επιτεύγματα ενός άλλου. Πολλώ δε ενός άλλου με τον οποίο μοιραζόμαστε μόνο την εθνικότητα.
Ο Τσιτσιπάς για παράδειγμα δεν είναι Γιάννης Αντετοκούνμπο. Δε χρειάστηκε να υπερβεί αντιξοότητες, ούτε γαλουχήθηκε αθλητικά σε ελληνικό περιβάλλον που παρέχει ελάχιστα εργαλεία για εξέλιξη. Είχε την άνεση να βρει όλα τα εργαλεία για να εξασφαλίσει ότι η πορεία του προς την κορυφή θα εξαρτηθεί μόνο από το work ethic του και την προσήλωση του. Ότι δεν θα πιάσει ένα ταβάνι γρήγορα και θα έχει ως αιτιολογία ότι μέχρι εκεί του επέτρεπαν οι οικονομικές του δυνατότητες.
Παρόλα αυτά, η ιστορία του Στέφανου είναι για εμάς τους Έλληνες ισάξια σε επίπεδο αναγνώρισης και ακραίων αντιδράσεων με του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ακόμα κι αν οι δυο τους δε συναντιούνται πουθενά σε πολλά πράγματα. Αμφιβάλλουμε για παράδειγμα αν ο Γιάννης θα έκανε κάτι αντίστοιχο με το Ντουμπάι. Όχι γιατί ο ένας είναι ανώτερος ηθικά του άλλου. Απλώς γιατί έχουν παντελώς διαφορετικά βιώματα και μεγάλωσαν με διαφορετικές προοπτικές.
Γι΄αυτό και η επιτυχία του Τσιτσιπά μας κάνει να ξεχνάμε ότι πριν λίγο καιρό τον χλευάζαμε και να κάνουμε μια μεγαλοπρεπέστατη κωλοτούμπα από εκείνες που συνηθίζουμε…
Είναι κάτι που δείχνει πολλά πράγματα για τον ψυχισμό μας, για την πολύ εύθραυστη ψυχολογία μας ως έθνος που σε αυτό το ημερολογιακό έτος δέχτηκε πολλά χτυπήματα και συνεχίζει να δέχεται από τον περιορισμό ελευθεριών. Δείχνει επίσης πως όχι μόνο είναι το αποκούμπι μας να οικειοποιούμαστε κατακτήσεις άλλων, αλλά κι ότι αναζητούμε μια ευκαιρία να δημιουργήσουμε πλαίσιο εθνικής ενότητας, το οποίο επίσης εκλείπει και είναι ούτως ή άλλως ουτοπικό να επιτευχθεί.
Πάνω απ΄όλα, καταλαβαίνουμε ότι μια επιτυχία τέτοιου μεγέθους είναι ικανή να σβήσει μέσα μας τα πάντα, ακόμα κι εκείνα που αξιολογήσαμε ως ατοπήματα.
Δεν μιλάμε προφανώς για τους μεγάλους κωλοτούμπες που έριχναν σχεδόν κατάρες στον Τσιτσιπά για το Ντουμπάι και τώρα ανεμίζουν τη φανέλα τους για χάρη του. Μιλάμε για εκείνους τους συνετούς που έκριναν με ηρεμία ως λάθος του μια συμπεριφορά και αποποιούνται της κρίσης τους στο όνομα της νίκης.
Αν μη τι άλλο επιβεβαιώνεται κάτι που συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει: όσο πιο κοντά στην κορυφή είναι κάποιος, τόσο πιο πολλές και εκ διαμέτρου αντίθετες αντιδράσεις θα προκαλεί, τόσο θα ενώνει και ταυτόχρονα μπορεί να διχάζει, χωρίς να έχει καν ουσιαστικό μερίδιο ευθύνης σε αυτό.
Ο Τσιτσιπάς και ο κάθε Τσιτσιπάς κάνει αυτό που επιθυμεί, ανταμείβεται ανάλογα για την προσπάθεια του και ανταμείβει κι ο ίδιος τον εαυτό του όπως κρίνει, γιατί στο κάτω κάτω είναι ένας προικισμένος νέος 21-22 ετών.
Εμείς οι υπόλοιποι που τον κοιτάμε από κάτω είμαστε που βάζουμε το ακραίο στην εξίσωση και πάμε όπου φυσάει ο άνεμος της δόξας!
Πηγή: menshouse.gr
