Είχα την τιμή να προλογίσω στα Κουρκουμελάτα(Στο παντα φιλοξενο Ιδρυμα Βεργωτή), την έναρξη των πολύ σημαντικών εκδηλώσεων για τη Μικρασιατική καταστροφή,που συνδιοργανώνει ο Δήμος Αργοστολίου με τον πολιτιστικό σύλλογο “Ριφορτσο” την Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας και άλλους σημαντικούς φορείς.Η Μικρα Ασία είναι μια πληγή χαίνουσα…Διδάσκει και διδάσκεται..Οπως ανέφερα, η Μικρά Ασία για μένα είναι η Σουσσάνα, η γιαγιά που έμενε δίπλα στο πατρικό μου σπίτι, σε μια ξύλινη παράγκα με σαθρά θεμέλια, με πισσόχαρτο και τσίγκους.
Σουσσάνα ή Σουζάνα, Σαβρακίδου ή Ζαβρακίδου.. .Μοναχική αλλά όχι μόνη, ξεριζώθηκε από τα πατρογονικά χώματα και ρίζωσε στα Μεταξάτα..Αγάπησε το χωριό και την αγάπησε το χωριό….Εζησε μια ζωή με τς γάτες της και τα τελευταία χρόνια με τη φροντίδα μιας αληθινής χριστιανής, της Αντωνίας Κουλούρη, στον Οίκο Ευγηρίας.Ειχε φροντίδα αλλά της έλειπαν όπως μου έλεγε οι γάτες της.Τις φρόντιζα εγώ. Και πριν φύγει έφτιαξε ενα τάφο από μάρμαρο για να στεριώσει για πάντα στη νέα της πατρίδα.Τη μητέρα Πατρίδα.Και δώρησε με τις μικρές της οικονομίες ένα μανουάλι στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου(παλαιά Αρχιεπισκοπή).Για να την μνημονεύουν στην πρόθεση.Οπως και έκαναν και κάνουν όλοι οι ιερείς του χωριού(Του πατερα μου που την κήδεψε, πρώτου).Σε κάποιους αυτά φαίνονται ανοησίες.Για άλλους είναι σημαντικά.
Για μένα η Σουσσάνα είναι η Μικρά Ασία..Ξεριζωμένη στη μέση του πουθενά..Φτωχή αλλά γεναιόδωρη..Πονεμένη αλλά με αγάπη…
Θα της αφιέρωνα το τραγούδι”….Στη χήρα μάνα μας….Λενγκω….πάψε να με τυρρανάς…”
ΥΓ.
Χθές επισκέφθηκα με προτροπή
του φίλου Μάκη Γαλανού την έκθεση του κυρίου Κάση στην Πετρίτσειο Βιβλιοθήκη.Λιτός και σεμνός ο καλλιτέχνης σμιλεύει κάθε μορφής πέτρα (Από ελαφρόπετρα μέχρι μάρμαρο)και το ξύλο και τους δίνει ζωή και έκφραση.
Οσο για τον Πετρίτση έμαθα ότι ήταν ο γιατρός του Αλή Πασά.Πόσο αμαθείς ήμαστε τελικά.Δεν είναι και λίγο ο γιατρός του Αλή Πασά να είναι Κεφαλλονίτης…Πόσο……
Από το fb του Michalis Moschonas
