Θεοπεφτάτου: Συμμαχία για την επόμενη μέρα στην ΕΕ

 

Το βασικό μας μέτωπο πρέπει να βρίσκεται απέναντι στον ακροδεξιό λαϊκισμό.

Η ανάγκη μιας προοδευτικής πρότασης για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη αναδεικνύεται πλέον με ολοένα και πιο εμφατικό τρόπο. Είναι πλέον επιτακτική η αλλαγή του παραδοσιακού συστήματος εξουσίας και του οικονομικού μοντέλου που οδήγησε την Ευρωζώνη και κυρίως τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου στα οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα και στη χρεωκοπία.
Η Ευρώπη αλλάζει δυστυχώς προς τα δεξιά και τα ακροδεξιά. Στη Γαλλία με την Λεπέν, στην Ιταλία με τον Σαλβίνι, στην Ολλανδία με τον Βίντερς, ακόμα και στη Σουηδία, τη χώρα με το πιο στέρεο κοινωνικό κεκτημένο, η ξενοφοβική ρητορική και η στήριξη προς τις ακροδεξιές δυνάμεις άρχισε σταδιακά να ερμηνεύεται ως «αντισυστημική ψήφος», κυρίως απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις που εφάρμοσαν τις πολιτικές λιτότητας, τις δεξιές συντηρητικές δυνάμεις και ένα μεγάλο τμήμα της δεξιόστροφης σοσιαλδημοκρατίας.
Με τους παρόντες πολιτικούς συσχετισμούς σε επίπεδο ευρωπαϊκό και Ευρωκοινοβουλίου είναι αδύνατον να προχωρήσουν προοδευτικές τομές και να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι προκλήσεις, πόσο μάλλον με αυτά που πιθανόν να αποτυπωθούν στις ευρωεκλογές του 2019. Προτεραιότητα συνεπώς έχει ένα πολιτικό πρόγραμμα που σε κάθε περίπτωση θα μπορεί να εκφράσει το σύνολο των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης και θα διαφοροποιείται από την ευρωπαϊκή δεξιά και την πολιτική της ατζέντα και φυσικά από την ακροδεξιά.
Το βασικό μας μέτωπο πρέπει να βρίσκεται απέναντι στον ακροδεξιό λαϊκισμό, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό που απειλεί την ίδια την Ευρώπη, θέτοντας στο επίκεντρο την κοινωνική ατζέντα, που περιλαμβάνει όλα εκείνα τα ζητήματα που απασχολούν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες την τελευταία δεκαετία της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης.
Η πραγματοποίηση των ευρωπαϊκών στόχων, λοιπόν, απαιτεί και ευρύτατες πολιτικές συγκλίσεις. Απαιτεί ξεκάθαρη στρατηγική από τις προοδευτικές δυνάμεις  (προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες – οικολόγοι – αριστερά).
Εκτός από τον πρωθυπουργό της χώρας μας Αλέξη Τσίπρα και άλλοι πολιτικοί ηγέτες έχουν υποστηρίξει τις προσπάθειες για ένα ευρύτερο προοδευτικό μέτωπο, όπως ο Αντόνιο Κόστα και ο Πέδρο Σάντσεθ, ενώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ευρωβουλευτές και επικεφαλής προοδευτικών πολιτικών ομάδων, εξακολουθούν να ασκούν πίεση για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που μπορούν να αναζωογονήσουν το ευρωπαϊκό ζήτημα και να επαναφέρουν στο επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας τις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης. Θετικό ρόλο παίζει και η δυναμική παρουσία του Τζέρεμι Κόρμπιν στο τιμόνι των εργατικών στη Μεγάλη Βρετανία.
Γιατί δυστυχώς, τα εκλογικά αποτελέσματα των περισσότερων χωρών, δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού καθώς η άνοδος της ακροδεξιάς καθίσταται ιστορικά αξιοσημείωτη, γεγονός που γεννά μεγάλο προβληματισμό και επαγρύπνηση για τη μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος που προσπαθεί να βρει την ελπίδα και την αλλαγή μέσω ακροδεξιών μηδενιστικών ρητορικών και όχι μέσω των προοδευτικών δυνάμεων.
Με το βλέμμα στραμμένο και στις Ευρωεκλογές του 2019, το ζητούμενο για προοδευτικές συγκλίσεις είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ για τη δημιουργία ενός νέου οικοδομήματος πάνω σε υγιή και γερά θεμέλια, η επανίδρυση της ΕΕ σε βιώσιμη κατεύθυνση.
Όσο οι προοδευτικές δυνάμεις παραμένουν παρατηρητές των εξελίξεων, τόσο θα βαθαίνουν οι κοινωνικές ανισότητες και θα μεγαλώνει το κενό δημοκρατίας στις κοινωνίες μας, με καταστροφικές συνέπειες που θα οδηγήσουν στο λαϊκισμό,  τη δημαγωγία και την εξαφάνιση της κοινωνικής ευημερίας.
Είναι σαφές ότι η πρόοδος για την Ευρώπη ισοδυναμεί με την αλλαγή και την αντίσταση στην απαξίωση των κοινωνικών αιτημάτων και το μέλλον δεν ανήκει επουδενί στην Ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε οπισθοδρόμηση στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Αναδημοσίευση από http://www.insider.gr