Σήμερα ,στο μικρό λόφο στα ΤΖΑΝΝΑΤΑ γύρω από την Εκκλησία του Αι-Γιάννη ….. μισογκρεμισμένοι παχείς τοίχοι , γύρω σκορπισμένες πέτρες, αγκωνάρια , σάπια πατερά , σπασμένα ντόπια κεραμίδια, ερείπια απάσβεστα . Στο τοίχο της Εκκλησίας μία μαρμάρινη λευκή πλάκα με μαύρα γράμματα … ονόματα 22 άτυχων θυμάτων συγχωριανών ,ότι απέμεινε να μας θυμίζει κάθε στιγμή την απερίγραπτη καταστροφή , το δράμα των Χωριών μας, ΤΖΑΝΝΑΤΑ,ΑΦΡΑΓΙΑ,ΔΗΜΗΣΙΑΝΑΤΑ ,.
εκείνης της 05,32 πρωινής ώρας της 11ης Αυγούστου του 1953
Πέρασαν 68 χρόνια ……τα σπίτια ξαναχτίστηκαν αντισεισμικά και όμορφα ,η ζωή ποιοτικότερη … συνεχίζεται Οι 22 συγχωριανοί μας δεν ξαναγύρισαν , Ο σεισμός ήταν σωσμός ; ; ! ! …..Δεν το υποστηρίζω !
Το 15 ημερών αβάπτιστο θύμα …. ήταν αδελφάκι μου .
Μαζί βρεθήκαμε πλακωμένοι στα χαλάσματα ,του πατρικού μικρού σπιτιού μας στον ΑΦΡΑΓΙΑ . Εγώ τη γλίτωσα , Α Υ Τ Ο έφυγε… Αγγελούδι ….στον ουρανό. Η ΜΑΝΝΑ ΜΟΥ σαράντισε στην Εκκλησία , χωρίς παιδί στην αγκαλιά Τραγικές στιγμές ,δεν τις θυμάμαι ,ήμουν 1,5 ετών
