Το διαμάντι είναι ένας λίθος που δημιουργήθηκε μέσα στον φλοιό της γης πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν κάποια άτομα άνθρακα κρυσταλλοποιήθηκαν κάτω από συνθήκες υψηλής πίεσης και άπειρης θερμότητας.
Ο λόγος που οι άνθρωποι μπορούμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους είναι, πως σε ορισμένες περιοχές το μάγμα βιάζεται να βγει περισσότερο προς την επιφάνεια της γης απ’ ότι σε άλλες.
Λόγω της σκληρότητάς τους τα διαμάντια μέσα στα χρόνια έχουν υπάρξει πολύ χρήσιμα στον άνθρωπο για διάφορους λόγους, όπως φερ’ ειπείν για την κατασκευή εργαλείων.
Επίσης, η λαμπρότητα και η ομορφιά τους τα κατέστησε τον πολυτιμότερο ανάμεσα στους πολύτιμους λίθους, κάνοντας την εύρεσή τους ασύληπτα δύσκολη και την κατοχή τους αξιοζήλευτη.
Η Σίερα Λεόνε, η Ανγκόλα, η Ναμίμπια, όπου συνήθως γίνεται η εξόρυξή τους, είναι μέρη εξωτικά και πολύ μακρινά από τον τόπο μας και η αλήθεια είναι πως δεν έχω ακούσει ή διαβάσει σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό φήμες για υπόγεια κινητικότητα μάγματος στην ευρύτερη περιοχή της Παλλικής, όμως στο Ληξούρι έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο που φέρει όλα αυτά τα δυσεύρετα χαρακτηριστικά που συναντώνται στον λίθο του αδάμαντος.
Κι αυτός ο άνθρωπος ονομάζεται Δημήτρης Μεσσάρης.
Ο Δημήτρης είναι σπάνιος, ακριβός και λαμπερός, είναι συγχρόνως χρήσιμος και πολύτιμος. Θα φανταζόταν κανείς πως για να τον βρεις θα έπρεπε να δυσκολευτείς πολύ, και αυτό θα ήταν άλλο ένα κοινό γνώρισμα που θα μοιραζόταν με τα διαμάντια, όμως εν προκειμένω δεν απαιτείται καμία αιματηρή εξόρυξη για να έρθεις σε επαφή μαζί του.
Ο Δημήτρης βρίσκεται πάντα κοντά στην οικογενειακή επιχείρησή του και πάντα κοντά στους ανθρώπους του. Αν ζητήσεις βοήθεια, θα είναι εκεί για να σου την προσφέρει μέσα από την καρδιά του, χωρίς αντάλλαγμα και χωρίς να σου προξενεί τη συνήθη δυσφορία του αισθήματος υποχρέωσης που προκαλείται συχνά από αυτούς που σε βοηθούν.
Ο Δημήτρης για λόγους που δυσκολεύομαι να κατανοήσω, αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Ευελπιστώ αυτό να μην τον αναμείξει με άλλα -όχι και τόσο λαμπερά κοιτάσματα- που συνήθως συναντώνται σε αφθονία στον χώρο της αυτοδιοίκησης τοπικής και μη, αλλά αντιθέτως να παραμείνει το ίδιο ακριβός και πολύτιμος.
Όσο για τους κατοίκους της Παλλικής, ελπίζω να εκτιμήσουν την ομορφιά και τη χρησιμότητά του, όσο ανοίκεια κι αν είναι, και να εμπιστευτούν ότι μπορεί να τους παρέχει όλα αυτά που προσφέρουν τα ανεκτίμητα ορυκτά.
Βασίλης Κεκάτος, Σκηνοθέτης
