Όπως αναφέρει: “Μετά από 1 χρόνο+ έμαθα για το παιδί μου όσα προσπάθησαν να κρύψουν και όσα ήθελαν να παρουσιάσουν ως τέλεια οργανωμένα και με σωστή αντιμετώπιση του γεγονότος.
Δεν μπορώ να το αποκαλέσω ούτε “ατύχημα”, ούτε “δυστύχημα” διότι μου δολοφόνησαν το παιδί μου αργά και βασανιστικά, μου στέρησαν να το αντικρίσω για τελευταία φορά.
Του στέρησαν τη ζωή που τόσο λάτρευε ο Τάσος κι εμείς ως γονείς προσπαθούσαμε να είναι όσο καλύτερη γίνεται για αυτόν. Αντιμετώπισαν την όλη κατάσταση όχι σαν ήταν μπάζα αλλά σαν να ήταν σκουπίδια τα παιδιά μας.
Πονάω και θυμώνω γιατί συνεχίζουν να ζουν αυτοί και όχι το παιδί μου, πονάω και θυμώνω γιατί υπάρχουν ακόμα “άνθρωποι” που τους υποστηρίζουν και τους χειροκροτούν, πονάω και σκίζεται η καρδιά μου γιατί έκαναν στον Τάσο μου ότι δεν θα ήθελε καμία μάνα για το παιδί της και είμαστε πολλές.
Για τον Τασούλη μου, για τα υπόλοιπα παιδιά αντιδράσετε να τιμωρηθούν, να πληρώσουν όσοι ευθύνονται από ψηλά μέχρι εκεί που φτάνει.
Μαζί μας για την δικαίωση των ψυχών τους η μάχη που δίνουμε δεν έχει κανένα πολιτικό χρώμα, έχει το αίμα των παιδιών μας, έχει την τελευταία λέξη που δεν ακούσαμε από το στόμα τους, έχει την αγκαλιά που μας στέρησαν, έχει την καρδιά που μας ξερίζωσαν.
Συνεχίζω να είμαι η μαμά του Τάσου, τουλάχιστον αυτό δεν μπορούν να μου το στερήσουν”.
