Υπήρξε μια ταραγμένη περίοδος στην Ελλάδα κατά την οποία η έννοια της πολιτικής δολοφονίας δεν ήταν απλά μια ιστορική ωρολογία που τη συναντούσαν στα μαθήματά εγκληματολογίας οι φοιτητές των κοινωνικών επιστημών αλλά ένα φαινόμενο που απασχολούσε όλο και πιο συχνά την επικαιρότητα.
Από την δεκαετία του ’60 -και τις εποχές που καθορίστηκαν από τη δολοφονία του Λαμπράκη- και από εκεί στα χρόνια μετά την πτώση της Χούντας και της πρώτης περιόδου δράσης της 17 Νοέμβρη μέχρι την σύλληψη των μελών της και τη διάλυσή της δυο χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, οι δολοφονίες με πολιτικά κίνητρα έδιναν και έπαιρναν.
Προφανώς, η δράση της 17 Νοέμβρη είναι το πρώτο παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό όλων μας αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Αφενός, μπόλικες οργανώσεις, συγγενικές ιδεολογικά με την 17Ν αλλά μικρότερες σε εμβέλεια και οργάνωση είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Αφετέρου, αρκεί να θυμηθεί κανείς πως πρόσφατα, ένας δεξιός πολιτικός δικαιολογούσε μια φωτογραφία του από εκείνα τα χρόνια (η οποία τον απεικόνιζε με ένα τσεκούρι) λέγοντας πως «την δεκαετία του ’80, ένας νεαρός που άνηκε στον δεξιό χώρο, δύσκολα μπορούσε να δράσει έξω από τα πλαίσια της βίας».
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα θύματα εκείνης της περιόδου ήταν ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, εκδότης της εφημερίδας «Βραδυνή». Ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε στις 19 Μαρτίου του 1983, δεχόμενος τρεις σφαίρες μέσα στο γραφείο του. Σε αντίθεση ωστόσο με άλλα δολοφονικά χτυπήματα τέτοιου τύπου, καμία ένοπλη οργάνωση δεν ανέλαβε την ευθύνη του χτυπήματος.
Ο Αθανασιάδης ήταν ο τέλειος στόχος για τους τυφλωμένους για αίμα: στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του ΟΠΑΠ, πρώτος εκδότης της «Ναυτεμπορικής» και πρόεδρος τόσο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής όσο και της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
Αν μη τι άλλο, μόνο εντύπωση δεν μπορεί να προκαλεί το γεγονός της στοχοποίησής του από τους συγκεκριμένους κύκλους. Οι δράστες της δολοφονίας του ωστόσο, δεν ανέλαβαν ποτέ την ευθύνη της πράξης τους.
Το βράδυ της δολοφονίας, ένας 35χρονος άντρας έκανε την εμφάνισή του στα γραφεία της Βραδυνής λέγοντας πως θέλει να μεταφέρει στον εκδότη της ένα επείγον μήνυμα. Ο άντρας μπήκε στο γραφείο, συνομίλησε για λίγα λεπτά με τον Αθανασιάδη και μετά τον πυροβόλησε. Οι τελευταίες λέξεις του εκδότη «Δεν είναι δυνατόν, δεν γίνονται αυτά», επιτείνουν το μυστήριο της δολοφονίας.
Μόλις ακούστηκαν οι πυροβολισμοί ο Κουρλιμπίνης (φίλος του εκδότη) άνοιξε την πόρτα και προσπάθησε να εμποδίσει τον δολοφόνο, όμως εκείνος τον έσπρωξε στην άκρη και έφυγε τρέχοντας από το γραφείο. Την υπόθεση αναλάμβανε πλέον ο εισαγγελέας.
Λίγες ώρες αργότερα, ένα τηλεφώνημα έγινε στην εφημερίδα. Μια άγνωστη γυναίκα αποκάλυπτε πως στη συμβολή των οδών Σταδίου και Αιόλου βρισκόταν η προκήρυξη ανάληψης ευθύνης. Πράγματι, οι αστυνομικοί βρήκαν μια προκύρηξη στο σημείο, η οποία είχε την υπογραφή της οργάνωσης «Αντιστρατιωτική Πάλη». Και κάπου εδώ ξεκινάει το μυστήριο…
Λίγες μέρες αργότερα, η εν λόγω οργάνωση βγάζει προκύρηξη μέσω της οποίας διαψεύδει πως έχει σχέση με τη δολοφονία ενώ το ίδιο ακριβώς κάνει και η 17Ν! Η δολοφονόα του Αθανασιάδη μένει ορφανή…
Δυο χρόνια αργότερα, στους κύκλους της αριστεράς και του αναρχικού χώρου πέφτει μια «βόμβα»: ο Ντάνος Κρυστάλλης, γνωστός σε πολλούς κύκλους των εν λόγω χώρων και δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας, είναι στην πραγματικότητα μυστικός πράκτορας της ΚΥΠ. Οι τότε αριστεροί και αναρχικοί παθαίνουν ΤΟ σοκ στο άκουσμα της είδησης. Η αποκάλυψη γίνεται διότι ο Κρυστάλλης συλλαμβάνεται ως διπλός πράκτορας από την αστυνομία και κατηγορείται ότι αυτομόλησε και ενεπλάκη σε τρομοκρατικές ενέργειες. Σύμφωνα με τις κατηγορίες, μια από αυτές είναι η δολοφονία του Αθανασιάδη.
Παρ’ όλα αυτά, στο δικαστήριο που ακολούθησε, ο Κρυστάλλης αθώωθηκε. Διάφορες θεωρίες συνωμοσίας ξεπρόβαλαν γύρω από αυτή την εξέλιξη. Κατά πολλούς, η ίδια η σύλληψή του ήταν στημένη για λόγους που είχαν να κάνουν με τις μυστικές υπηρεσίες και η εξέλιξη της δίκης του προαποφασισμένη.
Το λιθαράκι στην τούρτα του μυστηρίου ήρθε λίγα χρόνια αργότερα όταν ο εισαγγελέας Θεοφανόπουλος, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που βρέθηκαν στο σημείο του εγκλήματος δολοφονήθηκε όντως από την Αντικρατική Πάλη, τρία χρόνια μετά!
Κανείς δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια…
Πηγή: menshouse.gr
