Ξυλοδαρμοί, απαγωγές ακόμη και κόψιμο χεριών καταγράφονται στο πλαίσιο της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Δικαιώθηκαν από το ΕΔΔΑ τα θύματα.
Ενδοοικογενειακή βία: Σοκάρουν για άλλη μία φορά οι περιπτώσεις γυναικών θυμάτων έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας από πρώην συντρόφους και συζύγους τους. Πλέον σοκαριστικό είναι πως οι αρμόδιες δικαστικές αρχές δεν κατάφεραν να αποδώσουν ευθύνες στους θύτες.
Τουλάχιστον, όμως, η βία κατά των γυναικών τελικά “πληρώνεται” σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που επιδίκασε αποζημίωση 370.000 σε γυναίκα- θύμα και δεκάδων άλλων ευρώ στις υπόλοιπες οι οποίες προσέφυγαν.
Η πρώτη μαχαίρωσε τον σύντροφό της, καθώς εκείνος την έσπρωχνε από το μπαλκόνι. Της ασκήθηκε ποινική δίωξη και καταδικάστηκε για πρόκληση σωματικής βλάβης ενώ δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του συζύγου της.
Η δεύτερη κατήγγειλε ότι ο πρώην σύζυγός της την γρονθοκόπησε και την έριξε από τις σκάλες και το εθνικό δικαστήριο έκρινε ότι προφανώς είχε αυτοτραυματιστεί.
Η τρίτη δέχτηκε επίθεση περίπου 20 φορές μέσα σε οκτώ χρόνια από τον πρώην σύζυγό της. Οι αρχές αρνήθηκαν να ασκήσουν ποινική δίωξη.
Η τέταρτη παντρεύτηκε και όταν ανακοίνωσε στον σύζυγό της ότι θέλει διαζύγιο, αυτός την απείλησε να την σκοτώσει, την έκλεισε στο αυτοκίνητο και την παρακολουθούσε παντού. Κατήγγειλε την συμπεριφορά του στην αστυνομία και ένας αξιωματικός της αστυνομίας της είπε ότι έπρεπε να αποσύρει την καταγγελία καθώς οι πράξεις του συζύγου ήταν απλώς μια «εκδήλωση αγάπης». Στη συνέχεια ο σύζυγός της την απήγαγε, την έδεσε και της έκοψε τα χέρια με τσεκούρι!
Ολες οι γυναίκες προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και κατήγγειλαν την αποτυχία των εγχώριων αρχών της Ρωσίας, όπου είναι υπήκοοι, να θεσπίσουν νομικό πλαίσιο για την καταπολέμηση πράξεων ενδοοικογενειακής βίας και να αποδώσουν ευθύνες στους δράστες.
Ενδοοικογενειακή βία: Κανένα αποτελεσματικό νομικό πλαίσιο
Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ, οι αρχές δεν είχαν θεσπίσει κανένα νομικό πλαίσιο για την αποτελεσματική καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας, δεν είχαν αξιολογήσει τους κινδύνους επαναλαμβανόμενης βίας, και δεν είχαν διεξαγάγει αποτελεσματική έρευνα για την ενδοοικογενειακή βία που είχαν υποστεί οι προσφεύγουσες.
Το Δικαστήριο έκρινε βέβαιο ότι «οι αρχές γνώριζαν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας την οποία είχαν υποστεί οι προσφεύγουσες. Ωστόσο, το κράτος είχε ουσιαστικά «παραιτηθεί» από την υποχρέωσή του να διερευνήσει όλες τις περιπτώσεις κακομεταχείρισης, με τις αρχές να έχουν χρησιμοποιήσει κάθε είδος ένδικου μέσου, συμπεριλαμβανομένης της αναφοράς στο εσωτερικό δίκαιο – το οποίο καθόρισε ένα αρκετά υψηλό όριο αναφορικά με τραυματισμούς οι οποίοι θεωρούνται διωκόμενοι και δεν καθιστούν ορισμένα είδη ενδοοικογενειακής βίας διωκόμενα- για να μην κινήσουν ποινικές έρευνες».
Όπως επισημαίνεται «ακόμη και όταν έρχονται αντιμέτωποι με ακράδαντα στοιχεία για αδικήματα που διώκονται αυτεπαγγέλτως, όπως σοβαρούς τραυματισμούς ή απειλές κατά της ζωής, οι αρχές είχαν αποφύγει την άσκηση ποινικής δίωξης και είχαν ολοκληρώσει τις έρευνές τους βασιζόμενοι σε βιαστικά ή αβάσιμα συμπεράσματα». 
Αποτυχία των αστυνομικών αρχών
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε πρώτον ότι οι αρχές απέτυχαν να προβούν σε αυτόνομη και ολοκληρωμένη αξιολόγηση του κινδύνου των υποθέσεων των προσφευγουσών, σημειώνοντας ότι οι αστυνομικοί δεν είχαν λάβει ειδική εκπαίδευση για την αντιμετώπιση τέτοιων θεμάτων.
Δεύτερον ανέφερε ότι υπήρξαν ενέργειες τις οποίες οι αρχές θα μπορούσαν να ερευνήσουν – όπως, για παράδειγμα, να κινήσουν ποινική έρευνα για τις απειλές θανάτου- οι οποίες μπορεί να είχαν ως αποτέλεσμα οι βίαιοι σύντροφοι να σταματήσουν την κακοποιητική τους συμπεριφορά. Οι αρχές ωστόσο δεν είχαν προβεί σε τέτοιες ενέργειες.
Με την απόφασή του, το ΕΔΔΑ επιδίκασε στην προσφεύγουσα, που υπέστη αφαίρεση των χεριών της με τσεκούρι, 330.660 ευρώ για ιατρικές δαπάνες, τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον και για διαφυγόντα κέρδη λόγω απώλειας εισοδήματος, καθώς και 40.000 ευρώ για ηθική βλάβη. Σε κάθε μία από τις υπόλοιπες τρεις προσφεύγουσες επιδίκασε 20.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 5.000 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.
Πηγή: echrcaselaw.com
