Δείτε τι γράφουν για αυτόν τον ξεχωριστό συμπατριώτη μας με καταγωγή από την Πύλαρο εδώ
F6F-3P PILOT
US NAVY
FIGHTING SQUADRON ONE (VF-1)
O Michael Alexatos έτοιμος να εισέλθει στο cockpit του Hellcat του, πιθανότατα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του στον ρόλο της αναγνώρισης με F6F-3P στη Hawaii, λίγο πριν την δεύτερη θητεία του στο μέτωπο με το USS Yorktown. (Michael Alexatos via Gary Kaizer)
Καταδιωκτικά F6F-3 Hellcat της VF-1 ετοιμάζονται να απονηωθούν για μία ακόμα αποστολή κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στην Αεροναυμαχία της θάλασσας των Φιλιππίνων, στις 19 Ιουνίου 1944 . (US Navy)
Ο Michael S. Alexatos γεννήθηκε στο Titusville της Pennsylvania στις 29 Αυγούστου 1919, γιος του Πέτρου Αλεξάτου και της Καλομοίρας Ποταμιάνου από την Κεφαλονιά. Εισήλθε στο Πολεμικό Ναυτικό ως Σημαιοφόρος (I) τον Ιούλιο του 1942. Όντας ήδη έμπειρος πιλότος, με την άφιξη του στον Αεροναύσταθμο του Corpus Christi ζήτησε να μετατεθεί σε μάχιμη Μοίρα αντί του να αναλάβει καθηκοντα ως εκπαιδευτής πτήσης. Πράγματι με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης εντάχθηκε στην VF-1 με την οποία συμμετείχε στις επιχειρήσεις στη νήσο Tarawa ενώ λίγους μήνες αργότερα συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά των νήσων Marianas, Bonin, Caroline, όπως και στην πρώτη αεροναυμαχία της Θάλασσας των Φιλιππίνων, πετώντας από το κατάστρωμα του USS Yorktown (CV-10), με το περιφημο F6F Hellcat. Πιστώθηκε με την κατάρριψη δύο Zero και την πιθανή κατάρριψη ενός ακόμα. Κατά τις επιχειρήσεις αυτές στον Ειρηνικό του αποδόθηκε το «παρατσούκλι», “MAD GREEK”. Το 1945 εντάχθηκε στην VF-7 και παρέμεινε σε αυτη μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια διορίστηκε στο Τμήμα Φωτογραφίας υπό το Γραφείο Αεροναυπηγικής στην Washington D.C., όπου πέρασε δύο χρόνια μετά από τα οποία μετατέθηκε στο Κολέγιο Villanova για ένα χρόνο, στο πλαίσιο του προγράμματος Holloway. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην VF-72 το 1948 και μετά την ανάπτυξη της στη Μεσόγειο, μεταφέρθηκε στην VC-62 όπου πραγματοποίησε φωτο αναγνωριστικές αποστολές στη Μεσόγειο και την Κορέα ως Υπεύθυνος Αξιωματικού Φωτογραφικού Αποσπάσματος στο αεροπλανοφορο USS Leyte (CV -32), πετώντας με F4U-P Corsair. Το 1951 διορίστηκε πίσω στο Τμήμα Φωτογραφίας του Γραφείου Αεροναυπηγικής όπου ήταν υπεύθυνος για την ανάπτυξη αεροσκαφών Φωτογραφικής Αναγνώρισης, διαφόρων τύπων καμερών αναγνώρισης και σχετικού εξοπλισμού. Το 1954 ανέλαβε καθήκοντα αξιωματικού επιχειρήσεων της Αμφίβιας Μονάδος 3 και έγινε ένας από τους πρώτους Αξιωματικούς Ατομικών Επιχείρησεων του Στόλου του Ειρηνικού. Την ίδια χρονιά μετατέθηκε στην VC-61 ως Μοιραρχος, όπου πρωτοστάτησε στη χρήση της νυχτερινής φωτογραφίας με αεριωθούμενο φωτογραφικό αεροσκάφος χρησιμοποιώντας φυσίγγια τύπου photoflash.
Το 1956 φοίτησε στο Line School στο Monterey της California ως φοιτητής και στη συνέχεια ως Διευθυντής του Πειραματικού Εργαστηρίου Αεροναυτικής Φωτογραφίας στο Johnsville, PA., όπου σχεδίασε αρκετά εξαρτήματα κατάλληλα για φώτο-αναγνώριση.. Αφού φοίτησε στη Σχολή Πολέμου του Ναυτικού το 1959, διορίστηκε ως Διοικητής της VF-151 στο USS Coral Sea (CVA-43). Λόγω του δόγματος “All Attack Carrier Concept”, τα μαχητικά του πλοίου βρίσκονταν στην ξηρά στον αεροναύσταθμο NAS Atsugi της Ιαπωνίας. Από Μοίραρχος της VF-151 προήχθη Αξιωματικός Επιχειρήσεων του USS Coral Sea (CVA-43). Μετά από μια περιοδεία με το αεροπλανοφόρο ανέλαβε καθήκοντα συντονισμού με τους Μικτούς Αρχηγούς του Επιτελείου υπό τις διαταγές του διοικητη Αντικατασκοπείας και Ειδικών Επιχειρήσεων. Στη συνέχεια έλαβε τη διοίκηση του USS Vesuvius (AE-15) το 1965, το οποίο επιχειρούσε στα ανοικτά των ακτών του Βιετνάμ και του σταθμού Yankee. Μετά την ολοκλήρωση αυτής της αποστολής, διορίστηκε ως Αξιωματικός χάραξης στρατηγικής πολιτικής και σχεδιασμού J-5 για το Αρχηγείο του Στόλου του Ατλαντικού (CINCLANT/CINCLANTFLT) στο Norfolk, VA., όπου διεξήγαγε αρκετές μελέτες που οδήγησαν στον διορισμό του ως υποδιοικητής μιας ομάδας που εκπόνησε μια μελέτη για την «Υπεράσπιση του Περσικού Κόλπου» για τον Σάχη του Ιράν με εντολή του τότε προέδρου Johnson. Λίγο μετά μετατέθηκε στην Washington ως Υποδιοικητής της Ομάδας Σχεδιασμού Αμυντικών Επικοινωνιών. Αποσύρθηκε από το Ναυτικο τον Αύγουστο του 1970. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του είχε στο ενεργητικό του 5052 ώρες πτήσης και τιμήθηκε με 4 Διακεκριμένους Σταυρούς του Ιπταμένου, 7 Αεροπορικά Μετάλλια Αεροπορίας, μία Εύφημο Προεδρική Μνεία της Μονάδος του και 2 Μετάλλια Διακλαδικής Συνεργασίας. Aπεβίωσε στις 18 Ιουνίου 2010 δοξάζοντας με την υπηρεσία του τόσο τις ΗΠΑ όσο και την Ελλάδα.
Ένα αναλυτικό κεφάλαιο άνω των 45 σελίδων, όπου παρουσιάζεται η καριέρα του βασισμένο στα απομνημονεύματα του, τα προσωπικά του αρχεία και τα πολέμια ημερολόγια του Αμερικανικού Ναυτικού, μπορείτε να βρείτε στον Γ´ Τόμο της σειράς βιβλίων «ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT»
Ένα από τα Hellcat με τα οποία πετούσε ο Alexatos στην Tarawa το 1943 ήταν και το ‘Η29’. Εκείνες τις ημέρες η Fighting One πετούσε με τις αρχικές εκδόσεις του F6F-3 από τα συνοδά αεροπλανοφόρα USS Nassau (CVE-16) and USS Barnes (CVE-20), πριν μεταβούν στο αεροδρόμιο της Tarawa. Τα 24 Hellcats της Μοίρας χωρίστηκαν σε τέσσερα Σμήνη των έξι αεροπλάνων, με τα καταδιωκτικά που επιχειρούσαν από το USS Barnes (CVE-20) να φέρουν τα αναγνωριστικά γράμματα ‘F’ και ‘G’, ενώ αυτά που βρίσκονταν στο USS Nassau (CVE-16), όπως του Alexatos, να φέρουν τα αναγνωριστικά γράμματα ‘Ε’ και ‘Η’, μαζί φυσικά με τον αριθμό αναγνώρισης του κάθε αεροπλάνου. (Copyright Gaetan Marie)
Πηγή: https://www.greeks-in-foreign-cockpits.com/
