Εμείς οι ζώντες οι περιλυπόμενοι

Μέ απέραντη θλίψη, αύριο θά πούμε τό στερνό αντίο στόν γιά πολλά χρόνια Εφημέριό μας.
Αποχαιρετάμε τον αγαπημένο μας Παπά Νικόλα (Δασκαλάκη).

Από μικρός είχε μιά ξεχωριστή σχέση με την Εκκλησία. Ακολουθούσε πιστά τον Παπά-Διονύση Κωνσταντάκη. Ήταν το σκοληταρούδι του. Το 1953 , ο πρώτος σεισμός μάς βρήκε Κυριακή στην εκκλησία. Ήμουνα 7 χρονών. Δέκα το πρωί θυμάμαι σάν νά ήταν χθές. Στόν Άγιο Δημήτη (Βαγγελίστρα) στά Φαρακλάτα.  Δωδεκάχρονο παληκαράκι τότε, ο Παπά-Νικόλας, ήταν όπως πάντα στό Ιερό, καθισμένος σε μιά καρέκλα, γωνία δεξιά της Αγίας Τράπεζας. Με το πού άρχισε ο σεισμός, ο αλησμόνητος Παπά-Διονύσης, βγήκε στη μεσαία Πύλη καί μας φώναξε <<Μή τρέχετε στίς πόρτες. Μείνετε ψύχραιμοι στίς θέσεις σας και κάνετε το Σταυρό σας>>. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι οι Εκκλησίες τότε γέμιζαν κόσμο. Συγχρόνως στράφηκε στό σκοληταρούδι του και τού φώναξε <<Φύγε Νικόλα μου από κεί. Έλα κοντά μου>>. 0 μικρός Νικόλας σηκώθηκε  και πήγε δίπλα του.Αμέσως μετά μιά τεράστια βαριά πέτρα έπεσε από την οροφή πάνω στην καρέκλα του και την έκαμε κομμάτια. Προφανώς έμελλε νά ζήσει το μικρό σκοληταρούδι και νά γίνει Ιερέας τού χωριού μας. Είμαι σίγουρη ότι εκεί πού πάει  ΠΡΩΤΟΣ ΤΗ ΤΑΞΗ , θα τον υποδεχθεί ο Παπά-Διονύσης Κωνσταντἀκης όχι σάν σκοληταρούδι του αλλά σάν Ισότιμο καί Ισάξιο Συναδελφό του και μπροστά στόν Μεγαλοδύναμο καί τούς Αγγέλους θά συλειτουργήσουν γιά πρώτη φορά μαζί όπως τότε.  Μιά ξεχωριστή λειτουργία Χοροστατούντος τού Δεσπότη μας του Μακαριστού Γεράσιμου Φωκά.

Αιωνία σας η Μνήμη.

Πηγή georgialikoudi.blogspot.com