Εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής του Δημοσθένη Μαρούδα στο Δημοτικό Θέατρο στην αίθουσα “Αντίοχος Ευαγγελάτος”.
Γεννήθηκε στην Σπάρτη Λακωνίας.
Από πολύ μικρός άρχισε να ζωγραφίζει έχοντας έμφυτο ταλέντο. Με την αποφοίτησή του από ι σπούδασε στη Σχολή Σχεδιαστών- Ντεκορατέρ στην Αθήνα.
Το 1970 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, School of Art and Design of Montreal Museum of Fine Arts, στον Καναδά. Παράλληλα γνώρισε και μαθήτευσε με το μεγάλο Σέρβο ζωγράφο και γλύπτη, Jose Majsner.
Ο Δημοσθένης Μαρουδάς έχει στο ενεργητικό του, καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 70, καλλιτεχνική δραστηριότητα με ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο εξωτερικό, κυρίως στη Βόρεια Αμερική, Μόντρεαλ και Τορόντο.
Αρχές της δεκαετίας του ’80 βρέθηκε περιπλανώμενος σε διάφορες πόλεις της Βόρειας Ευρώπης (Δανία, Αγγλία , Ολλανδία), ζωγραφίζοντας και μελετώντας την Ευρωπαϊκή κουλτούρα και ύστερα από πολύμηνη παραμονή στην Ιταλία, επιστρέφει στην Ελλάδα.
Μετά από ολιγοήμερες διακοπές στην Κεφαλονιά, ερωτεύτηκε την φύση της και εγκαταστάθηκε νησί όπου ζει κι εργάζεται το τελευταίο διάστημα, αντλώντας την έμπνευσή του από τα τοπία Αγίας Σοφίας, του χώρου καλλιτεχνικής απομόνωσης του ζωγράφου.
Έχει εκθέσει στο Αργοστόλι, Ληξούρι, Σάμη, Αγία Ευφημία, Έρισσο και σε πολλές πόλεις της κυρίως Ελλάδας.
Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Τεχνών Ελλάδας.
Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα και εξωτερικό.
«Ένας Σπαρτιάτης που αγάπησε την Κεφαλονιά»
Αυτός είναι ο Δημοσθένης Μαρουδάς.
«Ρεαλιστής ζωγράφος που αποδίδει κομμάτια της ζωής του σε καμβά με ζεστά χρώματα κι απαλές πινελιές .
Ήρεμη και σχεδόν φωτογραφική η ματιά του, διψά να αποτυπώσει κάθε πρόσωπο που συναντά στους χώρους που περπατά κι ανασαίνει τη μέρα του, μέσα από συμμετρικές γραμμές.
Το φως που διαχέεται στα έργα του είναι το φως καλοκαιριάτικου απογεύματος και τα πορτρέτα του μικρόκοσμού του σε κοιτούν κατάματα με ειλικρίνεια κι εμπιστοσύνη.
Απλά, απαλλαγμένα από περιττά στολίδια και εντυπωσιακούς πειραματισμούς, αποπνέουν ισορροπία ι
Σε αντιδιαστολή με το μικρό προσωπικό του παράδεισο, έρχεται η κόλαση των τελευταίων έργων αυτής της αναδρομικής έκθεσης του καλλιτέχνη.
Προδίδουν μια ξαφνιασμένη ματιά στα γεγονότα που διαδραματίζονται στον υπόλοιπο κόσμο και στο πρόσωπο, το οποίο διεισδύει με έναν τρόπο αποσπασματικό, βίαιο και ωμό μερικές φορές.
Η πινελιά γίνεται απότομη, βιαστική και τα χρώματα σκοτεινά, βγάζοντας μια βουβή κραυγή απόγνωσης στο άδικο.
Οι κατασκευές (installations), ματιές στο σήμερα της αδικίας, έρχονται να καθρεφτίσουν τον θάνατο Η άσχημο απέναντι στην ειλικρίνεια και γαλήνη ενός ανθρώπου που κοιτάζει κατάματα τη ζωή».
Λιάτου Στέλλα
Αρχαιολόγος Μουσειολόγος
MA in Museum and Artifacts Studies, UK
Αναδημοσίευση από www.kefalonianews.gr
