Αρκετά χρόνια πριν ….
Ο χρόνος που περνά ….
Η νοσταλγία που μένει….
Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που το είδαμε το καράβι αυτό για τελευταία φορά.
Στους ντόκους του Περάματος ήταν αραγμένο για να δεχθεί τιε τελευταίες πινελιές πριν τη στερνή του σεζόν στη γραμμή Ιταλίας-Αλβανίας.
Κάπου την άνοιξη του 2002 …
Μια σιλουέτα που κόβει την ανάσα προβάλει κάτω από το πελώριο φορτηγό.
Το όνομά του είναι “POLLUX” που παραπέμπει στον Πολυδεύκη, τον ένα από τους δύο Διοσκούρους, τους γιους του Δία. Ο άλλος αδελφός, ο Κάστορας, έδωσε το όνομά του στον άλλο φωτεινό αστέρα του αστερισμού (τον άλφα), και οι δύο μαζί την επωνυμία «Δίδυμοι» σε ολόκληρο τον αστερισμό.
Στα ελληνικά νερά το πλοίο αυτό αγαπήθηκε όσο λίγα.
Το όνομά του ήταν “ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ” και τα σινιάλα του τα θρυλικά της Strintzis Lines.
Παρέα με το αδελφάκι του το αγαπημένο, το φημισμένο “ΔΗΛΟΣ” έγραψαν λαμπρές σελίδες.
“ΔΗΛΟΣ” ΚΑΙ “ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ”
“ΚΑΣΤΩΡ” ΚΑΙ “ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ”/”POLLUX”
Στα 1985 το “ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ” ξεκινά στη γραμμή από τη Ραφήνα για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο και Σύρο (δύο φορές την εβδομάδα).
Το πλοίο με τον καπετάν-Κώστα Τζώρτζη στο τιμόνι και ένα πλήρωμα διαλεγμένοι κυριολεκτικά ένας προς έναν αλλάζει για πάντα τα δεδομένα τόσο της γραμμής όσοκαι της εταιρείας.
Στο στόλο θα προστεθεί και το “ΔΗΛΟΣ”, αγορασμένο από τους αδελφούς Αγαπητού που δεν πίστεψαν όσο θα άξιζε στο πλοίο και το παραχώρησαν στους αδελφούς Στρίντζη αντί βέβαια πολύ καλού τιμήματος.
Και τα δύο πλοία συνταξίδεψαν για δύο χρόνια από τη Ραφήνα για τα νησιά, αλλά όχι στην ίδια γραμμή.
Οι παράξενες πολιτικές ισορροπίες δεν επέτρεψαν τη δρομολόγηση του “ΔΗΛΟΣ” στην ίδια γραμμή με του “ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ”.
Εκείνες τις εποχές μια τέτοια άδεια άξιζε πολλά εκατομμύρια δραχμές σε συναλλαγές “κάτω από το τραπέζι”.
Το “ΔΗΛΟΣ” βολόδερνε στην γραμμή που ποτέ δεν στέριωσε για Σύρο-Πάρο-Νάξο-Αμοργό.
Το 2000 το “ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ” πέρασε στην πλοιοκτησία της VENTOURIS FERRIES.
Για δύο-τρία χρόνια ταξίδεψε στη γραμμή από το Μπάρι της Ιταλίας για το Δυρράχιο της Αλβανίας.
Ήταν τα τελευταία ταξίδια ενός πλοίου που έμεινε για πάντα θρύλος.
Κάποιοι λένε πως κάποιες φορές με πανσέληνο ακούν τον ήχο των μηχανών του “ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ” καθώς επιστρέφει αργά τη νύχτα από τα εξπρές δρομολόγια που έκανε κάθε Παρασκευή απόγευμα.
Ο ήχος της μηχανής του πλοίου…
Το φως τοιυ φεγγαριού….
Η πλώρη που κόβει την ανάσα ….
“Ἦταν ἡ πλώρη μας καθὼς τῶν φορτηγῶν οἱ πλῶρες.
Γιομάτη πράγματα παλιά, ποὺ ἐμύριζαν βαριά,
μ᾿ ἕνα τραπέζι ξύλινο στὴ μέση, λερωμένο
καὶ σκαλισμένο σὲ πολλὲς μεριὲς μὲ τὸ σουγιᾶ”.
Οι στίχοι του Νίκου Καββαδία από το ποίημά του με τίτλο “Η πλώρη μας” δένουν αρμονικάμε την κοψιά τούτου του πλοίου.
Από το fb Theseanation
