Συχνά οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι αφηγούνταν εκ νέου την ιστορία του Τρωικού Πολέμου, όμως η παλαιότερη και πιο διάσημη είναι η εκδοχή του Ομήρου. Έζησε γύρω στο 700 π.Χ., εκεί πού σήμερα βρίσκεται η δυτική Τουρκία, και συνέθεσε δύο επικά ποιήματα, ιστορίες ηρώων που είχαν χαθεί προ πολλού. Είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Το κύριο θέμα τους, ο Τρωικός Πόλεμος, είχε διεξαχθεί περίπου 500 χρόνια νωρίτερα.
Ο Όμηρος γνώριζε καλά τη μακρά παράδοση της προφορικής ποίησης και ίσως είχε υπόψη του γραπτές πηγές που παρέπεμπαν στην εποχή του Τρωικού Πολέμου, ενώ μπορούσε να επισκέπτεται τοποθεσίες και μνημεία, αρχίζοντας με τα ερείπια της Τροίας. Τα έπη του συνδυάζουν γεγονότα και μύθο. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Τρωικός Πόλεμος ήταν μια μεγάλη, δεκαετής σύγκρουση που έφερε τους Έλληνες αντιμέτωπους με τους Τρώες και τους συμμάχους τους. Και στις δύο πλευρές πολέμησαν ηρωικοί μαχητές. Πριν το τέλος του πολέμου ενεπλάκησαν Αμαζόνες, ακόμα και Αιθίοπες.
Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν ακόμα και οι θεοί του Ολύμπου. Η αιτία του πολέμου ήταν μια γυναίκα: η Ελένη, η όμορφη βασίλισσα της Σπάρτης, η γνωστή Ωραία Ελένη. Κατά την επίσκεψή του στη Σπάρτη, ο πρίγκιπας της Τροίας Πάρις (γνωστός και ως Αλέξανδρος) αποπλάνησε την Ελένη και διέφυγαν μαζί στην Τροία παίρνοντας μεγάλο μέρος από το θησαυροφυλάκιο της Σπάρτης. Με την υποστήριξη άλλων Ελλήνων βασιλιάδων, ο σύζυγος της Ελένης, βασιλιάς Μενέλαος, και ο αδελφός του, βασιλιάς Αγαμέμνονας των Μυκηνών, συγκρότησαν έναν ένοπλο ελληνικό συνασπισμό που έπλευσε προς την Τροία, θέτοντας στους Τρώες ένα τελεσίγραφο. Οι Έλληνες αποβιβάστηκαν στην Τροία και απαίτησαν την επιστροφή της Ελένης και των θησαυρών.
Περισσότερα στο ethnos.gr
