«Εχω σκεφτεί και να υιοθετήσω ένα παιδί, είναι όμως μια πολύ υπεύθυνη απόφαση…»
Στη Σάσα Σταμάτη και τα Παραπολιτικά έδωσε συνέντευξη η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, όπου μίλησε μεταξύ άλλων για την πιο δύσκολη στιγμή στην πολιτική της διαδρομή, για την απώλεια της μητέρας της, ενώ δεν δίστασε να απαντήσει στο ερώτημα αν θα υιοθετούσε ένα παιδί.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην πολιτική σας διαδρομή;
Τον Φεβρουάριο του 2012, όταν διαφώνησα πολιτικά, παραιτήθηκα από υπουργός, καταψήφισα το δεύτερο Μνημόνιο και διαγράφηκα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο και αποχώρησα οριστικά ύστερα από λίγους μήνες. Ηταν δραματικές και επώδυνες εκείνες οι στιγμές για όλους εμάς που διαχωρίσαμε τότε τη θέση μας, βουλευτές και στελέχη που από τα νιάτα μας είχαμε στρατευτεί με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου της 3ης Σεπτέμβρη με το όραμα της μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής.
Θεωρείτε ότι το Κίνημα Αλλαγής έχει λόγο ύπαρξης, από τη στιγμή που οι ψηφοφόροι του και η κοινωνική του βάση έχουν μετατοπιστεί τα τελευταία χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ;
Το ΚΙΝ.ΑΛ. αντιμετωπίζει πρόβλημα ιδεολογικής φυσιογνωμίας και πολιτικής στρατηγικής. Προεκλογικά είχε εγκλωβιστεί στη λογική της στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που στην πράξη ενίσχυσε την αυτοδυναμία της Ν.Δ. Δυστυχώς, ακόμα και μετά τις εκλογές, δείχνει να πατάει σε δύο βάρκες. Ελπίζω στο μέλλον να αποφασίσει να ανταποκριθεί στο ευρύτερο προοδευτικό κάλεσμα διαλόγου που έχει απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 αποτελεί τον βασικό κορμό τoυ ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Μετά την έξοδο από τα Μνημόνια, τον Αύγουστο του 2018, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάκτηση της δυνατότητας άσκησης μιας μεικτής οικονομικής πολιτικής με αναπτυξιακό και κοινωνικό πρόσημο, αναδείχθηκε ως βασική ανάγκη και προτεραιότητα η συγκρότηση της Προοδευτικής Συμμαχίας με τη συμμετοχή ευρύτερων προοδευτικών, σοσιαλιστικών, αριστερών και οικολογικών δυνάμεων. Ο ελληνικός λαός στις εκλογές, με το 31,5%, έδωσε στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ τη θέση μιας ισχυρής αντιπολίτευσης και την αναγνώρισή του ως του πυλώνα του προοδευτικού αριστερού χώρου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ;
Οχι, ούτε είναι ούτε πρέπει να γίνει. Αφενός, δεν μπορεί να είναι, διότι κάθε εποχή έχει άλλα χαρακτηριστικά. Η ίδρυση του ιστορικού ΠΑΣΟΚ το 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου και εκατοντάδες αγωνιστές ήταν μια ανεπανάληπτη στιγμή. Αφορούσε τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική ανάγκη της εποχής για ένα σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικό και μαζικό Κίνημα μιας κοινωνίας που έβγαινε από τα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας και της δικτατορίας και εξέφρασε το όραμα για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη. Και, όντως, στην πορεία πρόσφερε πολλά σε αυτήν την κατεύθυνση και σηματοδότησε τη Μεταπολίτευση. Αφετέρου, δεν πρέπει να γίνει ΠΑΣΟΚ. Διότι το ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς, σταδιακά μεταλλάχθηκε και την περίοδο της κρίσης είχε πλέον απολέσει τη φυσιογνωμία του και τις κοινωνικές αναφορές του. Τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη που μετά το 1989 συνθηκολόγησαν με τον νεοφιλελευθερισμό και συγκυβέρνησαν με τις συντηρητικές δυνάμεις βίωσαν διαλυτικά φαινόμενα και συρρίκνωση. Χαρακτηριστικές είναι επίσης οι περιπτώσεις του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος και του γερμανικού SPD.
Στο παρελθόν διατελέσατε γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Πώς αισθάνεστε σήμερα ως κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ;
Μετά τη διαφωνία μου το 2012, για έξι χρόνια έμεινα συνειδητά εκτός πολιτικής. Υποστήριζα, όμως, σταθερά την ανάγκη ανάδειξης μιας εναλλακτικής προοδευτικής πολιτικής διακυβέρνησης και ανασυγκρότησης των προοδευτικών δυνάμεων. Γι’ αυτό αναγνώριζα και υποστήριξα τις προσπάθειες και τους αγώνες του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπής στις ιδέες και στις απόψεις μου, ανταποκρίθηκα πριν από έναν χρόνο στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα να συμμετάσχω στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στρατεύτηκα στη συγκρότηση της Προοδευτικής Συμμαχίας, στη συνέχεια στη μάχη των εκλογών και τώρα στους νέους αγώνες με τον ΣΥΡΙΖΑ για έναν ισχυρό πλειοψηφικό προοδευτικό αριστερό πόλο στη χώρα μας και στην Ευρώπη, για πράσινη ανάπτυξη με ισχυρό κοινωνικό κράτος, για ένα καλύτερο, δημοκρατικό και δικαιότερο μέλλον. Η θέση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ είναι τιμητική και υπεύθυνη. Επιλογή μας είναι η προγραμματική και δυναμική αντιπολίτευση στη Βουλή και στην κοινωνία, στους χώρους δουλειάς και στα κινήματα, για να προασπίσουμε το δημόσιο συμφέρον και τα κοινωνικά δικαιώματα απέναντι στις νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές επιλογές της Ν.Δ., που ήδη εκδηλώνονται.
Θα ήθελα να μας σχολιάσετε τα αρνητικά αλλά και τα θετικά δείγματα της νέας κυβέρνησης.
Δυστυχώς, είναι αρνητικά τα δείγματα γραφής. Από τις πρώτες ημέρες διορίσθηκαν κομματικά στελέχη ως γενικοί γραμματείς, χωρίς διαδικασίες αξιολόγησης, και υφυπουργοί, για τους οποίους τίθενται θέματα δεοντολογίας όσον αφορά τις επαγγελματικές τους ενασχολήσεις σε σχέση με τις κυβερνητικές τους αρμοδιότητες. Το σχέδιο νόμου για το επιτελικό κράτος θεσμοθετεί την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στον πρωθυπουργό, υποβαθμίζει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και οδηγεί στην παλινόρθωση ενός κομματικά ελεγχόμενου κράτους. Το σχέδιο νόμου για την Αυτοδιοίκηση επεμβαίνει αντιθεσμικά και παραβιάζει την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Επιπλέον, υπάρχει κρυφή ατζέντα της Ν.Δ. και αυτό φάνηκε στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή, από όσα δεν ειπώθηκαν από την κυβέρνηση και τις εσκεμμένες ασάφειες. Οι κοινωνικές πολιτικές, οι προσλήψεις στο Δημόσιο και το ασφαλιστικό είναι από τους τομείς όπου θα φανεί το επόμενο διάστημα η πραγματική νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ν.Δ. Στα άμεσα σχέδιά της είναι η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και της ΔΕΗ. Θα μας βρουν, όμως, σθεναρά απέναντι σε αυτές τις επιλογές.
Πριν από περίπου έναν χρόνο έφυγε από τη ζωή η μητέρα σας, με την οποία μένατε και μαζί. Πώς βιώνετε αυτή την απώλεια;
Αβάσταχτη απώλεια. Δεν μπορεί ποτέ κανείς να είναι προετοιμασμένος. Ενώ αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια σοβαρά προβλήματα υγείας, όταν συνέβη μου στοίχισε πολύ. Πιστεύω, όμως, ότι, όσο και να μας λείπουν, οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι κοντά μας ακόμα και όταν φύγουν. Από το σπίτι έφυγα στα είκοσι δύο μου χρόνια, έκανα μεταπτυχιακά και στη συνέχεια εργάσθηκα στο εξωτερικό για δεκατέσσερα χρόνια. Γύρισα όταν έχασα τον πατέρα μου, για να είμαι κοντά της. Χρωστάω πολλά στη μητέρα μου. Ηταν ανοιχτόκαρδη, υποστηρικτική, γεμάτη αγάπη και χαρά της ζωής. Μου έμαθε την πολύτιμη δύναμη της αισιοδοξίας, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Είστε κατά του γάμου ή ήταν κάτι που δεν προέκυψε μέχρι σήμερα;
Απλώς δεν προέκυψε. Η πορεία της ζωής μας καθορίζεται σίγουρα από τις επιλογές μας, αλλά πολλές φορές και από χρονικές και άλλες συγκυρίες.
Χτύπησε ποτέ το καμπανάκι της μητρότητας; Θα υιοθετούσατε ένα παιδάκι;
Φυσικά χτύπησε. Οπως τις περισσότερες γυναίκες, πολλές φορές με έχει απασχολήσει, γιατί αγαπάω πολύ τα παιδιά. Εχω σκεφτεί και να υιοθετήσω ένα παιδί, είναι όμως μια πολύ υπεύθυνη απόφαση, γιατί πρέπει κανείς να εξασφαλίσει και το αναγκαίο σταθερό οικογενειακό περιβάλλον.
Θα κάνατε ποτέ κάποια πλαστική επέμβαση; Θα δοκιμάζατε να κάνετε μπότοξ;
Οχι, μου αρέσει να μεγαλώνω φυσικά και είμαι συμφιλιωμένη με το πέρασμα του χρόνου. Κάθε εποχή της ζωής μας, εξάλλου, έχει τις δικές της χαρές. Δεν κρίνω, όμως, όποιον αποφασίζει διαφορετικά, είναι θέμα προσωπικής επιλογής.
Είστε ζωόφιλη. Εχετε ένα σκυλάκι που ζει στην Κεφαλλονιά. Σας λείπει;
Ναι, πολύ. Στην Αθήνα και με τους ρυθμούς της ζωής μου θα ήταν δύσκολο να είναι μαζί μου. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που ήταν άσυλο για κάθε αδέσποτο. Και την Μπούμπη την υιοθετήσαμε κουταβάκι πριν από τρία χρόνια, όταν βρέθηκε παρατημένη στον δρόμο. Τα ζώα δένονται μαζί μας και μας δίνουν τόση αγάπη. Οταν έχασα τη μητέρα μου, που ζούσε ολοχρονικά τον τελευταίο καιρό στην Κεφαλλονιά, η Μπούμπη αρνήθηκε να φάει για τρεις ημέρες από τη στενοχώρια της.
Πού συχνάζετε, όταν δεν ασχολείστε με τα πολιτικά πράγματα;
Πηγαίνω συχνά στη Λυρική, στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Αγαπάω το διάβασμα, να ψάχνω νέα βιβλία στα βιβλιοπωλεία, το περπάτημα, τη θάλασσα και το κολύμπι. Μου αρέσει να έχω παρέες και εκτός πολιτικής, να μαγειρεύω και να περιποιούμαι καλούς φίλους στο σπίτι. Κρατάω πάντα τις παιδικές και φοιτητικές μου φιλίες. Θεωρώ ότι οι φίλοι μας είναι η πολύτιμη ευρύτερη οικογένειά μας.
