Με καταγωγή από την Ιθάκη: Η Βικτώρια Αυστραλίας αναγνωρίζει την 35ετή προσφορά του ομογενούς βετεράνου της Parks Victoria (εικόνες)

 Peter Livitsanis ανάμεσα στον πρόεδρο της Parks Victoria, John Pandazopoulos (αριστερά) και τον επικεφαλής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας της Victoria, Chris Hardman (δεξιά). Φώτο: Supplied

Οι υψηλές θερμοκρασίες και τα έντονα καιρικά φαινόμενα που χαρακτηρίζουν τα καλοκαίρια της Αυστραλίας μπορεί να καταστούν πολύ επικίνδυνα οδηγώντας συχνά την κήρυξη ολόκληρων περιοχών σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ο Πίτερ Λιβιτσάνης είναι ένας από τους πολλούς που, αψηφώντας τον κίνδυνο, ορμά στον αγώνα για την αποτροπή του, και το κάνει αυτό εδώ και 35 χρόνια. Μεταξύ των αμέτρητων επικίνδυνων καταστάσεων με τις οποίες έχει έρθει αντιμέτωπος στα τόσα χρόνια υπηρεσίας του, ήταν και οι καταστροφικές πυρκαγιές του 2009 και 2019-20.

Η αφοσίωσή του σε περιόδους εθνικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης αναγνωρίστηκε από την Πολιτεία της Βικτώριας με το Εθνικό Μετάλλιο Έκτακτης Ανάγκης.

«Κατά τη διάρκεια των 35 χρόνων συμμετοχής μου στη διαχείριση πυρκαγιών και πολλών, πολλών άλλων μεγάλων πυρκαγιών, έχω συμμετάσχει σε δύο τέτοιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, τις πυρκαγιές του 2009 και του 2019/20. Είμαι πολύ περήφανος που αναγνωρίζεται η υπηρεσία μου και λαμβάνω αυτή την τιμή μαζί με τους συναδέλφους μου με τους οποίους συνεχίζω να υπηρετώ», δήλωσε ο κ. Λιβιτσάνης στον «Νέο Κόσμο».

Ο κ. Λιβιτσάνης υπηρετεί σήμερα ως Διευθυντής Περιφερειακών Επιχειρήσεων για την Parks Victoria στο Ballarat, όπου επιβλέπει τη διαχείριση του σχεδιασμού των πάρκων, τη συμμετοχή της κοινότητας και την υλοποίηση μεγάλων έργων στα δυτικά της Πολιτείας.

«Σε καθημερινή βάση, διοικώ το προσωπικό, επιλύω ζητήματα και διαχειρίζομαι επιχειρηματικές και διοικητικές λειτουργίες. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, βρίσκομαι σε ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης πυρκαγιών και συμμετέχω στη διαχείριση πυρκαγιών και έκτακτων αναγκών σε Ομάδες Διαχείρισης Περιστατικών σε ολόκληρη την Πολιτεία», δήλωσε ο 56χρονος.

Ο κ. Λιβιτσάνης εργάζεται στον οργανισμό από την ίδρυσή του το 1996, ενώ προηγουμένως είχε εργαστεί στην Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων, και έχει πετύχει πολλά στο διάστημα αυτό.

«Συμμετείχα στη δημιουργία και την ίδρυση της Parks Victoria για την προστασία διατηρητέων περιοχών με ιδιαίτερη σημασία για όλους τους κατοίκους της Βικτώριας. Είμαι πολύ υπερήφανος για τη συμμετοχή μου στην ανάπτυξη προγραμμάτων που συνδέουν την ανθρώπινη υγεία και ευημερία με τη φύση», δήλωσε στον «Νέο Κόσμο».

«Οι δασοφύλακες του Parks Victoria έχουν να διηγηθούν καταπληκτικές ιστορίες και κατά τη διάρκεια των 35 χρόνων μου έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με πολλούς και ποικίλους χαρακτήρες που με εμπνέουν με το τι μπορούν να πετύχουν με περιορισμένους πόρους».

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον οργανισμό, έχει επίσης υπηρετήσει σε πολλούς ηγετικούς ρόλους, σε Μελβούρνη, Dandenong, Frankston και Ballarat.

Εκείνο για το οποίο ανησυχεί ιδιαίτερα ο κ. Λιβιτσάνης, ιδιαίτερα ύστερα από όσα έχει δει κατά τη διάρκεια της καριέρας του, είναι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο φυσικό μας περιβάλλον.

«Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές που βιώνουμε είναι η σοβαρότητα και η συχνότητα των μεγάλων πυρκαγιών και των καταιγίδων και το μέγεθος των προγραμμάτων αποκατάστασης που απαιτούνται», δήλωσε ο κ. Λιβιτσάνης.

Ο κ. Λιβιτσάνης είναι Ελληνοαυστραλός δεύτερης γενιάς, καθώς τόσο ο παππούς όσο και η γιαγιά του από τη μεριά του πατέρα του ήταν μετανάστες που γνωρίστηκαν στην Αυστραλία, και ο ίδιος διατηρεί μια εγγύτητα με τις ελληνικές ρίζες του.

«Ο παππούς μου, ο Ανδρέας Λιβιτσάνης, ήταν από την Κανδήλα, ένα μικρό χωριό στα δυτικά παράλια της Ελλάδας και η γιαγιά μου, η Διονυσία Μαυρομάτη, ήταν από την Ιθάκη. Μετανάστευσαν στην Αυστραλία τη δεκαετία του 1920, γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν εδώ και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Είμαι ο γιος του τρίτου παιδιού τους, του Δημοσθένη (Dennis)», είπε.

«Είμαι υπερήφανος για την ελληνική μου κληρονομιά και νιώθω βαθιά συνδεδεμένος με την Ελλάδα, ιδιαίτερα μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Ανυπομονώ να ταξιδέψω ξανά στο χωριό της οικογένειας σύντομα».

πηγή: https://neoskosmos.com/