Πριν τρία χρόνια τέτοια ώρα γυρνούσες γεμάτος χαρά στο σπιτι μας . Τώρα σιωπή μια βουβή θλίψη καλύπτει τις ζωές μας.
Έξω ο ήλιος καεί εδώ όμως η ψύχρα σκεπάζει τη ψυχή μου .
Μακαρι να ξυπνούσα από τον εφιάλτη και να άκουγα το περπάτημα σου έξω από την πόρτα μας να άκουγα τον ήχο του κλειδιού στη κλειδαριά, να γύρναγα το κεφάλι μου και να σ έβλεπα και να σου έλεγα ήρθες Γιωργούκο μου πως πέρασες Ε τα ίδια εσυ νανακι μου ?
Αντί αυτού ετοιμάζομαι να παω στο σημείο να κάνουμε την επιμνημόσυνη δέηση των τριών χρόνων της απώλειας σου
Να είσαι στο φως να πετάς ελεύθερος να μας προστατεύεις .
Σ´αγαπω
