Ο Γιατρός που “έπεσε” την ώρα του καθήκοντος στους σεισμούς του 1953 στην Κεφαλονιά

Μαρτυρίες … 12-8-1953, από ανθρώπους που έζησαν τις ημέρες εκείνες …

Και άρχισε να μυρμηγκιάζει η παραλία με την τραγική χάραξη της ημέρας από κατοίκους τρομαγμένους. Να συναντιόνται τα πρόσωπα, να μετριόνται με τα βλέμματα και να αγωνιούν περισσότερο. Δεν ήταν που μαζεύτηκαν για να δουν τη βραδινή ταινία του Αντώνη Ζερβού, (“προπαντός ψυχραιμία” … είχε προβληθεί της 8-8-1953 στη πλατεία της Σαμης απο τους αδελφούς Δανάλη, προφητική).

Αυτή τη φορά οι πληγέντες πρωταγωνιστούσαν στη δική τους τραγική ταινία επιβίωσης. Δεν ήταν που θα γλεντούσαν και θα καμάρωναν για γεγονός ευχάριστο στη Σαμη. Ήταν τούτη η μάζωξη, αναμπουμπούλα για φευγιό, για άλλη όχθη μακρινή και στέρεη, μα μέσα σ’ όλα οι ψύχραιμοι κράτησαν τους πολλούς. Άρχισαν τα “παρών” και τα “απών”. Κάποιος φώναξε τ’ όνομα Θεμιστοκλής Δευτεραίος.

Τα μάτια δάκρυσαν για το γιατρό που ο χαμός του τους γιόμισε θλίψη. Μα μέσα στα δάκρυα, ακούστηκε φωνή να σέρνει σίγουρο λόγο και νάρχεται στη μάζωξη. “Ναι, είναι παρών. Ναι, είναι ανάμεσά μας”. Τούτος ο γιατρός δε πέθανε στον ύπνο ούτε τρόμαζε από σεισμού αντάρα ούτε ο φόβος του έδενε το μυαλό και τα πόδια, αλλά μαζί με τη γυναίκα του στύλωσαν ψυχές. “Έχουν φέρει, του λέγουν, στο φαρμακείο έναν τραυματία από τους σεισμούς. Ο Δευτεραίος έτρεξε αμέσως εκεί αδιαφορώντας για τα σπίτια που γκρεμίζονταν για τη γη που ράγιζε, για την φοβερή θύελλα που ξεσπούσε. Έσκυψε πάνω από τον τραυματία κι άρχισε να τον περιποιείται, ενώ η γη εσείετο δυνατά και πάλι.

– Γιατρέ, φεύγα γρήγορα, για να σώσεις τη ζωή σου!… τα πάντα γκρεμίζονται …

Μα ο γιατρός ήταν σκυμμένος πάνω στον τραυματία και τον περιποιείτο. Και ξαφνικά, το κτίριο ολόκληρο άνοιξε σαν χάρτινο σπιτι και σωριάστηκαν κατά γης. Ο Δευτεραίος ετάφη κάτω από τα ερείπια, μαζί με τον τραυματία που επεριποιείτο. Τρέξανε προς τα εκεί κάτοικοι της Σάμης. Η γυναίκα του ήταν έτοιμη να ορμήσει μέσα στα ερείπια με τη βία την συγκράτησαν.

– Γιατρέ, γιατρέ ! … του φώναζαν … Μα από τα ερείπια δεν ακουγόταν οιμωγή, κανένας βόγγος ! Ο γιατρός είχε πέσει θύμα του καθήκοντος …” Περήφανα και απλά ως ταιριάζει σε μεγάλους ανθρώπους όπως αυτόν.

Μαρτυρίες Αυγουστος 1953 … έρευνα  Σταύρος Καρούσος, Γεράσιμος Γαλανός, Αποστολάτος Γιώργος.

Αναδημοσίευση από www.kefaloniamas.gr