“Μην μου θυμώνεις μάτια μου..”

Μεταξύ σφοδρών αντιπαραθέσεων των νυν και μελλοντικών αρχόντων του τόπου είπα να γράψω κάτι ανάλαφρο και τελείως εκτός εκλογικού κλίματος.

Πριν  λίγες ημέρες άκουσα τυχαία σε παρατημένο φλασακι στο αυτοκίνητο το τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή “μην μου θυμώνεις μάτια μου”.
Από εκείνη την στιγμή το μυαλό μου κόλλησε σ’αυτό το τραγούδι.
Το έχω ακούσει πάνω από 100 φορές, χωρίς να υπολογίζω και τις ώρες που το σιγοτραγουδάω.
Τι έχει όμως αυτό το κομμάτι και με συναιπαίρνει?
Γιατί όταν το ακούω συγκινούμαι πολύ?
Για όσους δεν το έχουν ακούσει το τραγούδι μιλά για τον αποχωρισμό ενός ζευγαριού, όπου ο άντρας φεύγει “για τα ξένα”.
Εκλιπαρεί λοιπόν τον “ξανθό βασιλικό” του να μην του θυμώσει.
Η ιστορία εκτυλίσεται πιθανότατα την δεκαετία του’60.
Τότε που οι φτωχή μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα  εγκατέλειπε την χώρα για μια καλύτερη ζωή στα ξένα.
Αμερική, Καναδάς, Αυστραλία, Γερμανία οι συχνότεροι προορισμοί.
Σε μια εποχή χωρίς κινητά, ίντερνετ, Skype,’ ακόμα και σταθερά τηλέφωνα.
Το “φεύγω για τα ξένα” εκείνη την εποχή μεταφράζεται σε “φεύγω και δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ” η “φεύγω και δεν ξέρω πότε θα γυρίσω”.
Έρχομαι στην θέση όλων αυτών που αποχαιρετούσαν τους δικούς τους ανθρώπους σε αποβάθρες λιμανιών και σιδηροδρομικών σταθμών.
Τι θλίψη, τι απογοήτευση, τι απελπισία βίωσαν.
Έβλεπαν τον άνθρωπο τους να φεύγει προς το άγνωστο, χωρίς να ξέρουν πότε και αν θα τον ξαναδούν.
Ίσως από ένα ψυχρό τηλεγράφημα να μάθαιναν λιγοστά νέα.
Πράγματα αδιανόητα για την σημερινή εποχή που ο Αυστραλός της Μελβούρνης και ο κάτοικος του Αργοστολίου ζουν  ψηφιακά στο ίδιο σπίτι!
Μπορούν να βλέπονται καθημερινά και να νοιώθουν την ζεστασιά της επικοινωνίας.
Φαντάζομαι με τι λαχτάρα και προσμονή θα περίμεναν οι δύο πλευρές να ξανασμίξουν.
Ο χωρισμός εκείνων των εποχών ήταν σαν ένα μακρόσυρτο μνημόσυνο.
Μια φωτογραφία, ένα γράμμα, ένα ολιγόλεπτο τηλέφωνο ήταν η σανίδα σωτηρίας.
Όλα αυτά αποτυπώνεται στο τραγούδι του Κουγιουμτζή.
Ο πόνος, η αγωνία, η ανυπομονησία της επιστροφής(“πουλί θα γίνω και θα’ρθώ πάλι κοντά σε σένα”).
Εκπληκτική η ερμηνεία του Νταλάρα αλλά και όλων των τραγουδιστών που το έχουν ερμηνεύσει(το τραγούδι έχει ακουστεί σε όλες τις γωνίες του κόσμου και από ξένους καλλιτέχνες….μια ματιά στο you tube θα σας πείσει).
Ακούστε το και αφήστε την ψυχή σας ελεύθερη.
Τάσος Μαρκάτος