Είναι Κυριακή απόγευμα. Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στις αρχές της δεκαετίας του 80 με ψιλόβροχο. Η ώρα γύρω στις 6, 6 και κάτι…Κατηφορίζεις τον κεντρικό δρόμο και βρίσκεσαι στην πλατεία. Μπροστά σου η “Βλαχοπούλα”…Σπρώχνεις την πόρτα, μπαίνεις μέσα…Γεμάτο κόσμο…Εμ, Κυριακή απόγευμα, έχει αγώνες και όλοι έχουν πιάσει στασίδι μπροστά στην έγχρωμη τηλεόραση. Στα τραπέζια το χαρακτηριστικό σκούρο γυάλινο σερβίτσιο του καφέ που μόνο εκεί έπινες…Σήμερα έχει βάρδια ο Θανάσης…Τον καλησπερίζεις και προχωράς προς τον σκοπό σου…Στο ταμείο ο κ. Τάκης…Ρωτάς με αγωνία…”Έχουν βγει;”…”Σε 5 λεπτά είναι η απάντηση”…Χαζεύεις την βιτρίνα με τα γλυκά…Τι να πρωτοδιαλέξεις…Τα γλυκά του ταψιού; Εκείνο το απίστευτο γαλακτομπούρεκο ή μήπως τον μπακλαβά που σου έτρεχαν τα σάλια; Μήπως την απίστευτη σεράνο ή το εντυπωσιακό και χορταστικό προφιτερόλ; Και τι να πεις για εκείνη την κρέμα…Αχ αυτή την κρέμα…Πόσα βράδια, μετά από ξενύχτια, δεν περίμενες στις καρέκλες της πλατείας να την γευτείς ζεστή και φρέσκια που μόλις είχε βγει!!! Η φωνή του κ. Τάκη διακόπτει τις σκέψεις σου: “Βγήκαν! Να βάλω δύο μερίδες;”…Γνέφεις καταφατικά και σου τρέχουν τα σάλια στη θέα των υπέροχων λουκουμάδων που μόλις έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Και φυσικά νοιώθεις ευλογημένος που θα τους γευτείς για μία ακόμη φορά…
Αυτή ήταν η Βλαχοπούλα. Ένα κατάστημα, σήμα κατατεθέν του παλιού Αργοστολίου και μίας εποχής που έχει πλέον περάσει στο παρελθόν. Και ευτυχώς, πέρα από τις αναμνήσεις, έχουν μείνει και κάποιες φωτογραφίες να μας θυμίζουν εκείνη την υπέροχη περίοδο και αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, τον Θανάση, τον Παναγή, τον Γιώργο, τον Χριστόφορο, τον Αποστόλη κ.α. που δικαίως αποτελούσαν την “dream team” ενός μαγαζιού που γνώρισε μεγάλες δόξες και μεγάλωσε πολύ κόσμο…
Οι φωτο είναι από το fb του Θανάση Καψαμπέλη και το έναυσμα για αυτό το νοσταλγικό κείμενο
