Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τη γενναιοδωρία του τόπου αυτού που συγκλονίζει και γίνεται το “μαγικό φίλτρο” που σίγουρα θα ζητήσεις να σε ξαναφέρει κοντά του.
Το απέραντο μπλε παντρεμένο με τις άπειρες αποχρώσεις του, σου κόβει την ανάσα και σου γεμίζει τα μάτια με θαυμασμό. Ανακατεμένα χρώματα σε έναν πίνακα απείρου κάλους ξεχύνεται εμπρός σου, βράχια σε σχήματα σφυριλατημένα, ακρογιάλια δαντελωτά που σου αποκαλύπτουν καλά κρυμμένα μυστικά. Δέντρα και κάθε λογής βλάστησης ερωτοτροπούν με τη φύση που έμεινε για χρόνια ο μεγαλύτερος εραστής που γεννά την αυθεντική, γνήσια, παρθένα ομορφιά της.
Κάποια σύννεφα περαστικά στέκουν και θαυμάζουν το τοπίο που διακρίνεται μπρος τους. Μεγάλα και μικρά πούπουλα άλλοτε χρωματιστά και άλλοτε λευκά, χαρίζουν με σεβασμό την δική τους πινελιά, έτσι αθόρυβα σαν τον προσκυνητή που προσεύχεται ταπεινά.
Χαλέπεδα που έγειραν και άλλα που ορθώνουν το ανάστημά τους αυταρχικά σε ότι η φύση φέρνει στο πέρασμά της. Διάκοσμα τώρα πια στο χρόνο που περνάει και χάνεται, ήρωες μιας άλλης εποχής γεμάτη από ατελείωτες αναμνήσεις και ήχους. Βαμμένα ντουβάρια από την πολυκαιρία στέκουν ως συνοδοί στο πέρασμα του κάθε διαβάτη, του κάθε ταξιδιώτη που στρέφει το βλέμμα του πάνω τους σαν έναν σιωπηλό χαιρετισμό, αλλά και ενός λεπτού σιγής για τις θύμισες που άφησαν!
Σταματία Βιτσεντζάτου
