Η επόμενη τετραετία θα βρει την Ελλάδα με βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη

Θα μπορούσα να πω πολλά για το παρελθόν, για το πώς φτάσαμε στην Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης και ποιοι ευθύνονται αλλά τα περισσότερα απ’ αυτά είναι χιλιοειπωμένα. Θα πω μονάχα για όσους έχουν κοντή μνήμη και κοντόφθαλμη θεώρηση των πραγμάτων πως, όλα αυτά τα οποία υπόσχεται σήμερα ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης περί μείωσης της φορολογίας ως προϋπόθεση για βιώσιμη ανάπτυξη και προσέλκυση επενδύσεων, είναι δοκιμασμένα στο πρόσφατο παρελθόν και μάλιστα σε συνθήκες υποτιθέμενης κοινωνικής ευημερίας. Η αύξηση του αφορολόγητου και η μείωση των φορολογικών συντελεστών όπως παρουσιάζεται σήμερα ως «θετικό σοκ την επόμενη κιόλας ημέρα της διακυβέρνησης της» από τη ΝΔ, νομοθετήθηκε ξανά το 2004 από τον κ. Γιώργο Αλογοσκούφη. Το αποτέλεσμα ήταν να καταρρεύσουν τα φορολογικά έσοδα και να διογκωθεί το δημόσιο χρέος, για να φτάσουμε το 2008 στον εξωπραγματικό για τα δεδομένα της χώρας δανεισμό από τον κ. Γιάννη Παπαθανασίου. Η εικόνα είναι από δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα» τον Ιανουάριο του 2009 όταν πλέον δεν υπήρχε επιστροφή. Και τότε υπήρχε μεσαία τάξη. Αν μπορεί σήμερα ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης να υπόσχεται αυτά που υπόσχεται σε «ευήκοα ώτα», είναι γιατί η ίδια μεσαία τάξη είναι σήμερα εκτός μνημονίων και δημιούργησε με τις θυσίες της το γνωστό «μαξιλάρι» των 35 δις ευρώ, ενώ η ΝΔ με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κληροδότησε στην ίδια τάξη, το ίδιο περίπου ποσό ως πρωτογενές έλλειμμα το 2009. Το 2015 «κληρονομήσαμε» 200.000 λουκέτα και 700.000 χαμένες θέσεις εργασίας. Σήμερα έχουμε επιστροφή στην κανονικότητα, 40.000 επιπλέον επιχειρήσεις και κερδισμένες 350.000 θέσεις εργασίας. Το Εταιρικό Δίκαιο των ΑΕ και των ΕΠΕ αναθεωρήθηκε μετά από ένα αιώνα περίπου (1920) από αυτή την Κυβέρνηση την «αλλεργική» στην επιχειρηματικότητα. Παρόλα αυτά την τετραετία που πέρασε το πρώτο μας μέλημα ήταν η Ελλάδα να σταθεί όρθια, αλλά και να σταθεί όρθια ΟΛΗ ΜΑΖΙ. Η επόμενη τετραετία θα βρει την Ελλάδα με βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη, αλλά κυρίως χωρίς την απόγνωση του σκίτσου της εφημερίδας.

Από το fb του Αριστοτέλη Μπατιστάτου