Με αφορμή μία πρόσφατη δημοσίευση και μία νοσταλγική φωτογραφία από το παλιό Αργοστόλι (δείτε την εδώ), θελήσαμε να πραγματοποιήσουμε ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν και να ξαναθυμηθούμε οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι, κάποιους ανθρώπους, σημαντικές προσωπικότητες που “σφράγισαν” με την παρουσία και την καθημερινότητά τους εκείνα τα όμορφα χρόνια.
Το ταξίδι όμως αυτό δεν θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε χωρίς την μεγάλη βοήθεια του Panos Valsamis (Πάνος Βαλσαμης), που ευγενικά μας έστειλε σημαντικές φωτογραφίες -τις συναντάμε στο αρχείο του συμπολίτη μας Χαράλαμπου Μακρή (Χαραλαμπος Μακρης) που στην σελίδα του στο fb έχει κάνει σημαντικό και ιστορικό αφιέρωμα στους ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΩΤΕΣ- και τις γνώσεις που κατέχει πάνω στο θέμα και γι’αυτό τον ευχαριστούμε πολύ!
Ξεκινάμε λοιπόν την παρουσίασή μας
Ραφτόπουλος (Μπαμπάνος) ήταν ο πρώτος φερετροποιός στο Αργοστόλι. Το μαγαζί του ήταν αρχή Λιθοστρώτου. Ηταν ψηλός , λεπτός και μιλούσε λίγο. Είχε μια πόρτα ξύλινη με μικρά τζαμάκια γεμάτα σκόνη. Αν κοιτούσε κανείς μέσα στο μαγαζί του έβλεπε δυό ξύλινα καβαλέτα και πάνω συνήθως υπήρχε μια κάσα την οποία κάρφωνε ο Μπαμπάνος.
Ο παπά Θεόφιλος. (Γούτος παρατσούκλι). ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ανθρώπου και ιερέα. Φιλότιμος όσο δεν έπαιρνε. Έφυγε νέος από τη ζωή. Δεν υπάρχει Αργοστολιώτης που να μην έχει να πει μια ιστορία για τον παπά Θεόφιλο.
Λευτέρης Παντελειός. (Τσιρλής παρατσούκλι) Όλη μέρα γυρνούσε με τα πόδια στο Αργοστόλι και έλεγε διάφορα. Τα παιδιά συνέχεια του κάνανε ταραχές. Δεν ενοχλούσε κανέναν.
Γεράσιμος Παντελειός (Μπακαλάος) πουλουσε λαχεία. Μορφή μεγάλη. Η γυναίκα του ήταν η Αρετή η οποία ντυνόταν συνέχεια στα κόκκινα.
Δημήτρης Γρηγοράτος (Τσαμιναράκης) ήταν το όνειρο τον μικρών παιδιών καθώς πουλούσε ότι μπορεί να φανταστεί κανεις από παιχνίδια εκείνη την εποχή. Ήταν μοναδικός και σήμα κατατεθέν της πόλης.
Σοφία Σπυράτου. (Φωφώ) Είχε κόλλημα με τα γυαλιά του οξυγόνου . Σχεδόν μόνιμα τα φόραγε και περπατούσε στο Αργοστόλι. Τα παιδιά συνέχεια τις έκαναν ταραχές. Καλοκάγαθη γυναίκα
Νικόλας Σπετσιέρης. Πουλούσε ανδρικά εσώρουχα (πλανόδιος δεν είχε μαγαζί). Πέρναγε το Λιθόστρωτο και φώναζε “σωωωωωωβρακα τα σημάδιαααααα”. Μετά το γυρισε στα λαχεία.
Αντώνης Χρηστακόπουλος (Κανάριας) είχε εστιατόριο στην πλατεία, “Τα Κανάρια”. Ήταν ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης και σημείο συνάντησης
Βασίλης Μαζαράκης (Ρασινταλής) δημοτικός υπάλληλος στην καθαριότητα αλλά και δημοτικός σύμβουλος. Είχε δουλέψει σκληρά στο δήμο. Ενώ τα τελευταία χρόνια πριν πεθάνει έχει προϊστάμενο τον πατέρα μου (Βαλσαμής) στην αποχέτευση. Αυτός ο άνθρωπος περπάτησε στην κεντρική σήραγγα Λυμάτων που περνούσαν τα λύματα από Αργοστόλι στο βιολογικό . Τότε ήταν η είδηση της χρονιάς. Καλός άνθρωπος και βιοπαλαιστής
Γεράσιμος Μαζαράκης (Κάμπας) ήταν πασίγνωστος τσαγκάρης. Το μαγαζί του ήταν κοντά στο μπακάλικο της Κωνσταντίνας της “Μπουργέτενας” στη Σουηδίας. (Γείτονες μου)
Βαγγέλης Βαλλιανάτος (καλόγερος) αδελφός του Σωτήρη Βαλιαννατου του “γιαουρτά” Πέθανε ανύπαντρος.
Παναγής Μαρκάτος. (φραγκάτος παρατσούκλι). Ήταν ζαχαροπλάστης από τους καλύτερους. Έφτιαχνε γλυκά του κουταλιού τα οποία αγόραζε ο Κλονής με τα γλυκά εκείνη την εποχή.
Χρήστος Σπυράτος (Τάκης ο βλαχοπούλας) είχε το ξακουστό μαγαζί στην πλατεία η “Βλαχοπουλα”. Μια ιστορία ολόκληρη.
Ειδικά για την Βλαχοπούλα και την ιστορία της διαβάστε
εδώΟ Ιωσήφ με τα κομμένα χέρια. Όταν αγόραζες κάτι σου έδινε τα ρεστα με τα κοπάνια. Φιγούρα ανεξίτηλη. Το Πάσχα πουλάνε κρυφά και σμπαράκια για τα πιτσιρίκια. Η φωτογραφία είναι στην αρχή της παραλίας και πίσω φαίνεται το βουλκανιζατέρ του Παπαδατου.η βάρκα που φαίνεται πίσω από το καρότσι αριστερά και κάτω από το αγροτικό (φαίνεται λίγο) είναι η βάρκα μου (ξύλινη)την οποία αγόρασα πριν λίγα χρόνια και διατηρώ μέχρι σήμερα.
