Στην Ιθάκη με μπουνάτσα

1η Ιουλίου, 4.30 το πρωί στο αεροδρόμιο… Οι ουρές στο check in ατελείωτες. Το ίδιο και στο αεροπλάνο. Ούτε μία θέση κενή. Άφιξη στην Κεφαλονιά. Το αυτοκίνητο μας περιμένει στο πάρκινγκ. Ανοίγοντας την πόρτα, ένα κύμα ζέστης –ανάρμοστης στην εποχική συνθήκη– μας αγκαλιάζει. Ανοίγουμε παράθυρα και air condition και, θαμπωμένοι από τη ζαλάδα του ξημερώματος πάνω από τα σύννεφα, ξεκινάμε το πρώτο μέρος του ταξιδιού μέσα από τα βουνά της Κεφαλονιάς με προορισμό τη Σάμη.

Είναι πια 7.57. Επιβιβαζόμαστε στο πλοίο που θα μας μεταφέρει στην Ιθάκη. Η θάλασσα ακίνητη. Απόλυτη λαδιά. Ο ήλιος ανατέλλει πίσω από τα καταπράσινα βουνά, φωτίζοντας απαλά το γαλάζιο του ουρανού. Γλυκιά ραστώνη, ηρεμία και προσμονή το ταξίδι. Σε ένα παγκάκι στο πρώτο κατάστρωμα απολαμβάνω την αναχώρησή μας από το λιμάνι. Το καράβι γλιστράει αργά και σταθερά, σαν να κάνει πατινάζ, στο νερό.

Έτσι είναι όλο μας το ταξίδι.

Και στην Ιθάκη, με μπουνάτσα. Γλιστράμε από τη μία παραλία στην άλλη. Κατάφυτοι φυσικοί όρμοι που χύνονται μέσα στη θάλασσα. Καταγάλανα νερά, πεντακάθαρα, κρυστάλλινα, διαφανή. Παραλίες χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες, προς το παρόν. Οι περισσότερες από αυτές και χωρίς κόσμο. Άσπρος Γιαλός, Άη Γιάννης, Σκίνος, Πλατιά Άμμος, Κιόνι, Γιδάκι… Κάθε κόλπος και βουτιά.

Στα στενά δρομάκια του νησιού, αρχές Ιουλίου δεν έχει κίνηση. Η ζωή είναι ακόμη ήσυχη. Το ίδιο και στα ατελείωτα μονοπάτια που υπάρχουν για εξερεύνηση.

Όσο για τη γεύση του νησιού, είναι γλυκιά και λεμονάτη. Με αρώματα νοτισμένου χώματος και πεύκου, άγριας τριανταφυλλιάς και κερασιού.

Αν ήταν φαγητό, θα ήταν τα ζουμερά σπιτικά και μπαχαρένια κεμπάπ στην κυπριακή πίτα με τη σάλτσα φρέσκιας ντομάτας και γιαούρτι, για να το δροσίσουμε, στο Αγέρι, στις Φρίκες.

Αν ήταν γλυκό, θα ήταν η φρεσκότατη ανάλαφρη πάβλοβα με μους γιαουρτιού και σορμπέ πραγματικής φράουλας στη Δόνα Λεύκη, στο χωριό Λεύκη, με το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα κάτω από τα πεύκα και τη θέα προς την Κεφαλονιά.

Λίγο η μυθική της διάσταση με τους συμβολισμούς του Οδυσσέα και του Καβάφη, λίγο τα αλπικά τοπία με τις μαγευτικές παραλίες, δίνουν στην Ιθάκη επίγευση που μπορεί να κρατήσει και για μια ζωή. Προορισμός-καταφύγιο.