Καλοκαιρινό island hopping από τους μαγευτικούς Παξούς, που φημίζονται για το καταπράσινο τοπίο και τις υπέροχες θάλασσές τους, και από την Ιθάκη του Οδυσσέα, για στιγμές χαλάρωσης σε ένα περιβάλλον φωτεινό και αισιόδοξο, μέχρι την ατμοσφαιρική Πάτμο, το υπέροχο νησί των Δωδεκανήσων που είναι γεμάτο ευχάριστες εκπλήξεις για τον επισκέπτη.
Παξοί – Αντίπαξοι
Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
Η Αμφιτρίτη ήταν μία από τις πιο εντυπωσιακές Νηρηίδες. Τόσο όμορφη και γοητευτική που προκάλεσε τον έρωτα του Ποσειδώνα. Οταν ο Θεός της Θάλασσας την είδε να χορεύει με τις αδελφές της, κάπου προς Νάξο μεριά, αποφάσισε πως θα την έκανε δική του. Η Αμφιτρίτη αρνήθηκε να υποταχθεί και κρύφτηκε στα βάθη της θάλασσας, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες. Ο Ποσειδώνας έστειλε να την αναζητήσουν – κατά μία εκδοχή ένα δελφίνι ή πολλά δελφίνια, τα οποία στη συνέχεια ανέβασε στον ουρανό, δημιουργώντας τον αστερισμό του Δελφίνου. Οποιος και αν ήταν εκείνος που τελικά την ανακάλυψε, η Αμφιτρίτη κατέληξε στην αγκαλιά του ερωτευμένου θεού για να γίνει η νόμιμη σύζυγός του και βασίλισσα της θάλασσας. Και εκείνος, λέει ένας από τους δεκάδες σχετικούς με το δωδεκάθεο μύθους, για να δημιουργήσει ένα ερωτικό καταφύγιο αποκλειστικά για τον ίδιο και για τη βασίλισσά του, χτύπησε με την τρίαινά του την Κέρκυρα και απέσπασε το νότιο τμήμα της: Ετσι γεννήθηκαν οι Παξοί. Που έχουν ως σύμβολό τους το σύμβολο του μυθολογικού δημιουργού τους, την τρίαινα.
Αιωνόβιες ελιές και τιρκουάζ παραλίες
Παξοί λοιπόν, και λίγο νοτιότερα, σε πολύ μικρή απόσταση, οι Αντίπαξοι. Εικόνες βγαλμένες από καρτ ποστάλ: Πλούσια βλάστηση που φτάνει ως τη θάλασσα, ελαιώνες με αιωνόβια δέντρα, παραλίες με κρυστάλλινα νερά, πανέμορφα φυσικά λιμάνια, εντυπωσιακοί γκρεμοί και θαλασσινές σπηλιές. Το πράσινο, το γαλάζιο και το τιρκουάζ κυριαρχούν ως χρώματα στον καμβά, τον οποίο ο άνθρωπος έχει έρθει για να στολίσει με γραφικά κεραμωτά σπιτάκια. Οι Παξοί είναι το μικρότερο από τα επτά νησιά στα οποία οφείλεται η ονομασία Επτάνησα – γιατί αν τα μετρήσουμε όλα, τα Επτάνησα στην πραγματικότητα είναι είκοσι εννέα. Απέχουν επτά ναυτικά μίλια από την Κέρκυρα και οκτώ ναυτικά μίλια από τις ακτές της Ηπείρου. Καθημερινά εκτελούνται δρομολόγια και από την Κέρκυρα (το ταξίδι διαρκεί μία ώρα) και από την Ηγουμενίτσα (το ταξίδι διαρκεί δύο ώρες). Πρόσβαση υπάρχει και από την Πάργα και τα Σύβοτα. Το νησί είναι εξαιρετικά δημοφιλής προορισμός για διακοπές με σκάφος, οπότε κάθε καλοκαίρι στις μαρίνες και στις παραλίες του θα δείτε πολλά εντυπωσιακά σκαριά. 
Γάιος και Κρίσπος
Κύριο λιμάνι των Παξών και πρωτεύουσά τους είναι ο Γάιος, χτισμένος σε ένα φυσικό φιόρδ που το «φυλάνε» δύο μικρές νησίδες, ο Αγιος Νικόλαος (με το φρούριό του) και η Παναγιά. Πήρε το όνομά του από τον Αγιο Γάιο, έναν από τους δύο πιστούς που βάφτισε ο Απόστολος Παύλος στην Κόρινθο. Ο άλλος ήταν ο Κρίσπος. Λέγεται πως αφού ο Γάιος ασπάστηκε τον χριστιανισμό πήγε να κηρύξει στους Παξούς, όπου έμεινε και πέθανε. Ο τάφος του μάλιστα βρίσκεται στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Κατά μία εκδοχή εκεί, στον ίδιο ναό, βρίσκεται και ο τάφος του Κρίσπου, ο οποίος είχε επίσης μεταβεί στους Παξούς μαζί με τον Γάιο για να διαδώσει τη νέα θρησκεία. Κατά άλλη εκδοχή, ο Κρίσπος, έπειτα από σύντομη παραμονή, αναχώρησε προς άλλον προορισμό. Στον γραφικό οικισμό υπάρχει μεταξύ άλλων το Μουσείο Παξών, στεγασμένο σε νεοκλασικό κτίριο που είχε κληροδοτήσει ο Ανδρέας Συγγρός, στο οποίο φυλάσσονται σημαντικά κειμήλια από την ιστορία του νησιού. Αξιοθέατα θεωρούνται επίσης το αγγλικό κυβερνείο στην αποβάθρα του παλιού λιμανιού και η εκκλησία της Αναλήψεως. Ούτε πέντε λεπτά δεν διαρκεί η διαδρομή με το αυτοκίνητο από τον Γάιο ως τον Οζιά, νοτιότερα. Πρόκειται για τον παλαιότερο οικισμό του νησιού. Εκεί βρίσκονται τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αγίου Στεφάνου. Συνεχίζοντας προς τη θάλασσα θα συναντήσετε την παλαιοχριστιανική βασιλική της Αγίας Μαρίνας. Το θαλασσινό στενό Μογγονησίου – Καλτσονησίου είναι ένα από τα ομορφότερα σημεία των Παξών. Το ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα, στο Καλτσονήσι, χρονολογείται από το 1686. 
Βουτιές για όλα τα γούστα
Επιστρέφοντας στον Γάιο και συνεχίζοντας προς Βορρά φτάνουμε στον Λογγό με τις ταβέρνες του, ενώ ακόμα βορειότερα βρίσκουμε τη Λάκκα, την οποία είχαν κατοικήσει Σουλιώτες που κυνηγημένοι από τον Αλή Πασά είχαν καταφύγει στους Παξούς. Εκεί υπάρχει και πέτρινος φάρος που χτίστηκε το 1832 και έχει ύψος 36 μέτρα. Σε αντίθεση με τις αρκετά ομαλές ακτές της ανατολικής πλευράς του νησιού, η δυτική είναι εξαιρετικά απότομη, με το έδαφος να σχηματίζει επικίνδυνους γκρεμούς και εντυπωσιακές σπηλιές. Σε μία από αυτές τις θαλάσσιες σπηλιές είχε κρυφτεί το υποβρύχιο «Παπανικολής» κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στον Οζιά, στον Γιαννά και στη Γλυφάδα υπάρχουν θειούχες ιαματικές πηγές, ενώ σε περιοχές όπως τα Μποϊκάτικα και τα Βλαχοπουλάτικα θα δείτε μερικές από τις χαρακτηριστικές πελεκητές στέρνες που έφτιαχναν οι κάτοικοι του νησιού για να μαζεύουν το νερό της βροχής. Στο Κηπιάδι, στο Κανόνι, στον Πλάνο, στην Κακή Λαγκάδα, στο Μονοδέντρι, στο Μογγονήσι, στο Λεβρεχιό, στο Μαρμάρι, στον Ορκό, στις Πλάκες, στο Γαλάζιο, στο Κλωνί Γουλί, στο Αυλάκι, στη Σταφειούχα, στον Λάκκο και στον Ερημίτη θα απολαύσετε το μπάνιο σας. Σε κάποιες παραλίες θα φτάσετε οδικώς, για κάποιες άλλες θα πρέπει να περπατήσετε, ενώ υπάρχουν και θαυμάσιες παραλίες που έχουν πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα. Ενας πολύ ωραίος τρόπος για να δείτε το νησί είναι να ακολουθήσετε κάποια από τις ημερήσιες εκδρομές με καΐκι που ξεκινούν από τον Γάιο. Ετσι, θα σας δοθεί και η ευκαιρία να κάνετε μία βουτιά σε εντυπωσιακά σημεία όπου όμως δεν υπάρχει πρόσβαση από τη στεριά. Οσο για τους μικροσκοπικούς Αντίπαξους, απέχουν μόλις τρία ναυτικά μίλια από τον Γάιο, και είναι και αυτοί κατάφυτοι. Τα αμπέλια τους παράγουν εξαιρετικό κρασί που αξίζει να το δοκιμάσετε. Και εδώ η θάλασσα είναι υπέροχη, με τις παραλίες Βρίκα και Βουτούμι να κερδίζουν πολύ εύκολα τις εντυπώσεις. Στο νησί θα φτάσετε εύκολα με ημερήσια εκδρομή από τους Παξούς.
Ιθάκη
Ο μικρός παράδεισος του Ιονίου
«Εφτασα λοιπόν στα χωράφια του Λαέρτη και κάθισα να ξεκουραστώ και να διαβάσω τη ραψωδία ω της «Οδύσσειας». Ο ερχομός ενός ξένου είναι γεγονός ακόμα και στην πρωτεύουσα της Ιθάκης. Πόσω μάλλον στην ύπαιθρο! Μόλις κάθισα οι χωρικοί μαζεύτηκαν γύρω μου κι άρχισαν να με βομβαρδίζουν με ερωτήσεις. Σκέφτηκα πως το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να διαβάσω μεγαλόφωνα τους στίχους 205 ως 412 της ραψωδίας ω και να τους μεταφράζω λέξη προς λέξη στη γλώσσα τους. Η ανάγνωση τους συγκίνησε πολύ κι άκουγαν με προσοχή τη μουσική γλώσσα του Ομήρου, τη γλώσσα των ένδοξων προγόνων τους, που έζησαν πριν τρεις χιλιάδες χρόνια..». Ετσι ανακαλεί στη μνήμη του το περιστατικό ο Ερρίκος Σλήμαν και το καταγράφει στο σημαντικό οδοιπορικό του «Ιθάκη, Πελοπόννησος και Τροία» που πρωτοεκδόθηκε το 1869 (στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Συλλογή). Προσπαθώντας να φέρει στο φως τις ιστορίες του Ομήρου, ο γερμανός επιχειρηματίας και αρχαιολόγος ξεκίνησε ανασκαφές στην Ιθάκη το 1868. Και αν δεν έφερε στο φως, όπως το ονειρευόταν, το ανάκτορο του Οδυσσέα (το πρόβλημα της ασφαλούς ταύτισης της ομηρικής Ιθάκης με τη σύγχρονη Ιθάκη απασχολεί ακόμα και σήμερα τους επιστήμονες), έφερε άλλα αξιόλογα ευρήματα και σίγουρα απόλαυσε το «καβαφικό» ταξίδι. 
Ετσι, ως συνώνυμο του ωραίου ταξιδιού, έχει περάσει η πατρίδα του Οδυσσέα στη συλλογική συνείδηση, χάρη στην πολυδιαβασμένη, πολυμεταφρασμένη και πολυσυζητημένη «Ιθάκη» του Καβάφη. Με τον ποιητή, όπως είναι γνωστό, να χρησιμοποιεί το νησί συμβολικά, για να μιλήσει για το ταξίδι της ζωής. Ενα ποίημα φυσικής ομορφιάς και γοητείας είναι όμως και η πραγματική Ιθάκη! Σήμερα το μικρό αλλά διάσημο νησί του Ιονίου, αυτή η επιμήκης καταπράσινη όαση μέσα στο δροσερό γαλάζιο που την περιβάλλει, προβάλλει ως ο ιδανικός παραθεριστικός προορισμός για τον κάτοικο των πόλεων που αναζητεί την ηρεμία, την αρμονία και τη γαλήνη που τόσο του λείπουν. Η Ιθάκη υπόσχεται διακοπές αποτοξίνωσης και χαλάρωσης. Και πραγματοποιεί τις υποσχέσεις της.
Με ιστορία αιώνων
Κατοικημένη ήδη από τη Νεολιθική Εποχή, πήρε το όνομά της από τον Ιθακο, μυθολογικό γιο κατά μία εκδοχή του Ποσειδώνα, που εθεωρείτο και ο πρώτος κάτοικός της. Κατά τη Μυκηναϊκή εποχή η Ιθάκη εξελίχθηκε σε μεγάλο ναυτικό κέντρο, για να παρακμάσει αργότερα, χωρίς όμως να σταματήσει να κατοικείται και να δραστηριοποιείται σε ναυτιλία και εμπόριο. Και για να ταλαιπωρηθεί, όπως και άλλα νησιά, από την πειρατεία. Πέρασε από τα χέρια τον Οθωμανών στα χέρια των Ενετών και στη συνέχεια των Γάλλων, των Ρώσων, ξανά των Γάλλων, έπειτα των Αγγλων… Στις 29 Μαρτίου 1864 με τη συνθήκη που υπογράφτηκε ανάμεσα σε Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία και στο Ελληνικό Βασίλειο, τα Επτάνησα πέρασαν οριστικά στην ελληνική κυριαρχία. Στοιχεία για την πλούσια ιστορία της Ιθάκης μπορεί ο επισκέπτης να βρει στο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Βαθύ, στην Αρχαιολογική Συλλογή Βορείου Ιθάκης στον Σταυρό καθώς και στο Ναυτικό – Λαογραφικό Μουσείο, πάλι στο Βαθύ. Στην Αρχαιολογική Συλλογή Βορείου Ιθάκης φυλάσσεται και το θραύσμα με την επιγραφή «Ευχήν Οδυσσεί» που αποδίδεται ως προσευχή στον βασιλιά του νησιού, τον Οδυσσέα. 
Γραφικά χωριά, διάφανα νερά
Ο μεγαλύτερος οικισμός και πρωτεύουσα του νησιού είναι το Βαθύ, το οποίο κατά μία θεωρία ταυτίζεται με το λιμάνι του Φόρκυνος, όπου κατά τον Ομηρο οι Φαίακες άφησαν τον κοιμισμένο Οδυσσέα. Η πόλη υπέστη μεγάλες καταστροφές στους σεισμούς του 1953 και ξαναχτίστηκε διατηρώντας ευτυχώς σε μεγάλο βαθμό την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της. Το Μέγαρο Δρακούλη δεσπόζει μπροστά στη θάλασσα. Πρόκειται για κατοικία που είχε χτίσει στις αρχές του 20ού αιώνα μία από τις πιο σημαντικές οικογένειες του νησιού. Από το λιμάνι στο Βαθύ αναχωρούν καραβάκια για τις κοντινές παραλίες ή και για πιο μακρινές διαδρομές. Περίπου 23 χιλιόμετρα προς Βορρά, στο βάθος ενός φυσικού λιμανιού, βρίσκεται το Κιόνι, το οποίο θεωρείται το πιο όμορφο χωριό του νησιού. Συνεχίζοντας θα συναντήσετε τις Φρίκες, γραφικό παραθαλάσσιο χωριό. Στην περιοχή πιθανολογείται πως βρισκόταν το ομηρικό λιμάνι του Ρείθρου. Ο Σταυρός και η Λεύκη, στη δυτική πλευρά του νησιού, η οποία κοιτάζει την Κεφαλλονιά, είναι επίσης ενδιαφέρουσες στάσεις. Στην ορεινή Ανωγή, η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι διατηρητέο ιστορικό μνημείο, με αξιόλογες αγιογραφίες (έργα του Αντωνίου εξ Αγράφων) και βενετσιάνικο καμπαναριό. Στην περιοχή υπάρχουν και μενίρ! Το πιο διάσημο είναι ο Αράκλης, επιβλητικός πέτρινος όγκος που έχει ύψος εννέα μέτρα. Ετερος ορεινός οικισμός (πολύ κοντά στο Βαθύ αυτός) είναι το Περαχώρι, με την ωραία θέα. Η μονή Καθαρών χρονολογείται από το 1696 και είναι αφιερωμένη στην Παναγία την Καθαριώτισσα, προστάτιδα των Ιθακησίων. Ονομάστηκε έτσι από τη λέξη «κάθαρα» που σημαίνει τα ξερόχορτα και τους θάμνους που κόβονται και ακολούθως καίγονται για να καθαρίσει ο τόπος, επειδή η εικόνα της βρέθηκε μέσα σε τέτοια ξερόχορτα. Από το μοναστήρι το Βαθύ απέχει 14 χιλιόμετρα. Και αν ήρθε η ώρα για μπάνιο, οι επιλογές είναι πολλές: Στο Γιδάκι με τα διάφανα νερά και στις πιο άγριες Αφάλες με τους άσπρους γκρεμνούς θα φτάσετε με καΐκι. Είναι όμως πολλές και οι παραλίες του νησιού όπου η πρόσβαση γίνεται οδικώς. Μεταξύ άλλων, το Φιλιατρό (πολύ κοντά στο Βαθύ), η Λούτσα, το Σαρακήνικο, τα Μνήματα, ο Μαυρωνάς, τα Καμίνια, η Δεξά, ο Αγιος Ιωάννης και ο Αετός δικαιολογούν απόλυτα τον χαρακτηρισμό της Ιθάκης ως ο μικρός παράδεισος του Ιονίου.
Πάτμος
Αιγαιοπελαγίτικη Αποκάλυψη
«Εγώ, ο Ιωάννης, ο αδερφός σας, που ζω μετά σας τη θλίψη και τη δύναμη και την καρτερία μες στην αγάπη του Ιησού, έλαχε να βρεθώ σ’ αυτό το νησί που το λένε Πάτμος, για το λόγο του Θεού και τη μαρτυρία του Ιησού» διαβάζουμε στην κατά Οδυσσέα Ελύτη απόδοση στα νέα ελληνικά της «Αποκάλυψης του Ιωάννη»: «Μια μέρα – Κυριακή ήταν – με συνεπήρε το πνεύμα και, μου φάνηκε, άκουσα πίσω μου φωνή μεγάλη σαν από σάλπιγγα να λέει: «Αυτά που βλέπεις γράψε τα κάνε τα βιβλίο και στείλε το προς τες εφτά εκκλησίες: Εφεσο, Σμύρνη, Πέργαμο, Θυάτειρα, Σάρδεις, Φιλαδέλφεια, Λαοδίκεια. Γύρισα τότες να δω πούθε η φωνή που μου έκρενε· και στρέφοντας είδα εφτά χρυσούς λύχνους και στη μέσα απ’ τους λύχνους. Εναν που ‘λεγες είναι ίδιος ο Υιός του Ανθρώπου». 
Τόπος ευλάβειας και πίστης
Το σπήλαιο όπου θεωρείται πως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, εξορισμένος στο νησί από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό επειδή κήρυττε τον λόγο του Θεού, είδε το όραμα της Αποκάλυψης, βρίσκεται στον λόφο μεταξύ της Σκάλας και της Χώρας. Δεν είναι απλώς το σημαντικότερο θρησκευτικό αξιοθέατο της Πάτμου, αλλά αποτελεί τόπο ιερό και σημείο αναφοράς για τους χριστιανούς όλου του κόσμου. Ετερο κορυφαίο σημείο χριστιανικής πίστης είναι βεβαίως η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που ιδρύθηκε το 1088 στη Χώρα της Πάτμου, και που το 1999 κηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Ιδρυτής της μονής ήταν ο όσιος Χριστόδουλος. Στο καθολικό της διασώζεται τοιχογραφικός διάκοσμος των αρχών του 17ου αιώνα, ενώ στο παρεκκλήσι της Παναγίας ο ζωγραφικός διάκοσμος χρονολογείται στις τελευταίες δεκαετίες του 12ου αιώνα. Πρόκειται για το πρώτο μοναστήρι διεθνώς που το 2016 χαρτογραφήθηκε ψηφιακά από την Google. Ανάμεσα στα θρησκευτικά μνημεία του νησιού ξεχωρίζουν επίσης η Ιερά Μονή Ευαγγελισμού Μητρός Ηγαπημένου, η Ζωοδόχος Πηγή και ο ναός της Αγίας Διασώζουσας. Η Πάτμος όμως δεν είναι προορισμός αποκλειστικά για θρησκευτικό τουρισμό.
Αρχοντιά και λιτότητα
Το «Νησί της Αποκάλυψης» είναι και μια αποκάλυψη ομορφιάς και αιγαιοπελαγίτικης αρχοντιάς και φινέτσας. Με την πανέμορφη Χώρα (κάτω από το καστρομονάστηρο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου), ασβεστωμένη και πεντακάθαρη, να αποτελεί έναν από τους πιο ιδιαίτερους οικισμούς της Ελλάδας. Αναπτυγμένος γύρω από το τείχος που προστάτευε τη μονή από πειρατές και άλλους εχθρούς είναι ένα εντυπωσιακό σύνολο από αρχοντικά αλλά και από ταπεινά νησιώτικα σπίτια και στενά, γραφικά σοκάκια. Πρόκειται για βυζαντινό οικιστικό συγκρότημα που επίσης ανήκει (μαζί με το μοναστήρι) στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Το Αρχοντικό Σημαντήρη και το Αρχοντικό Νικολαΐδη είναι δύο μόνο από τα υπέροχα σπίτια που έχτισαν στη Χώρα πλούσιοι ναυτικοί και έμποροι. Οι πλατείες της Αγίας Λεβιάς και της Λόζας (ή Δημαρχείου) είναι επίσης αξιοθέατα. Στην Πάτμο γεννήθηκε το 1772 και ο εμπνευστής της Φιλικής Εταιρείας Εμμανουήλ Ξάνθος. Ο,τι έχει απομείνει από την κατοικία του και το μνημείο του βρίσκονται κοντά στην πλατεία της Λόζας. Ιδιαίτερο αξιοθέατο θεωρούνται οι τρεις ανεμόμυλοι της Χώρας (δύο εκ των οποίων χρονολογούνται στο 1588) που αποκαταστάθηκαν το 2010 και το 2012 τιμήθηκαν με το Βραβείο Europa Nostra στην κατηγορία διαφύλαξης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Την πρωτοβουλία για τη διάσωσή τους είχε ο ελβετός φιλέλληνας τραπεζίτης Σαρλ Πικτέ, ο οποίος συγχρηματοδότησε το έργο μαζί με άλλους ιδιώτες και με το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. 
Περπατώντας
Το νησί έχει πολύ ωραίες διαδρομές και παλιά μονοπάτια. Ο Απορθιανός δρόμος είναι το διασημότερο από αυτά, ένα πέτρινο ιστορικό καλντερίμι που ενώνει τη Χώρα με τη Σκάλα, το λιμάνι του νησιού. Πρόκειται για τον πρώτο δημόσιο δρόμο της Πάτμου. Κατασκευάστηκε το 1819 και αποκαταστάθηκε το 2010 δίνοντας στον επισκέπτη τη δυνατότητα να κάνει μια πεζοπορία περίπου 40 λεπτών. Η Σκάλα είναι ο μεγαλύτερος οικισμός και το λιμάνι του νησιού. Είναι χτισμένη εκεί όπου υπήρχε η αρχαία πρωτεύουσα της Πάτμου, απομεινάρια της οποίας είναι ορατά στον λόφο Καστέλι. Στην περιοχή θα βρείτε πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και café.
Ο Κάμπος αποτελείται από τον Πάνω Κάμπο, με την όμορφη εκκλησία του Ευαγγελισμού, και τον Κάτω Κάμπο με τη δημοφιλή παραλία του. Ιδιαίτερα γοητευτικός είναι και ο Γροίκος, από όπου φαίνεται η περίφημη Καλλικατσού: Πρόκειται για βράχο που δημιουργήθηκε από την (προ χιλιάδων ετών) ηφαιστειακή δραστηριότητα στην περιοχή, και που έχει εμπνεύσει έναν θρύλο με πρωταγωνίστριες δύο γυναίκες, μια μάνα και την κόρη της. Η κοπέλα, μην μπορώντας να αντισταθεί στα κρυστάλλινα νερά της περιοχής, έβγαλε τα ρούχα της και κολύμπησε. Αυτό θεωρήθηκε ύψιστη ύβρις από τη μητέρα της, αφού είχε μόλις κοινωνήσει, που την καταράστηκε να πετρώσει για πάντα. Ετσι και έγινε. Κατά τα άλλα, καλλικατσού είναι το όνομα ενός είδους θαλασσοκόρακα.
Πάμε παραλία!
Εκτός από την παραλία του Κάμπου, το αμμουδερό Αγριο Λιβάδι, η Βαγιά, ο Γερανός και η Λάμπη (με βότσαλα αυτές) προσελκύουν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες πολύ κόσμο. Επειδή τα πολύχρωμα βότσαλα της Λάμπης άρεσαν τόσο πολύ στους κολυμβητές που συχνά έφευγαν παίρνοντας μερικά μαζί τους, έχει πλέον απαγορευτεί η συλλογή τους για λόγους προστασίας της μοναδικής αυτής παραλίας.
Η παραλία του Γροίκου έχει ψιλό βότσαλο και άμμο. Πολύ όμορφη είναι και η Ψιλή Αμμος, που όπως το λέει και το όνομά της είναι αμμουδερή – φτάνετε περπατώντας από το Διακόφτι (επίσης ωραιότατο για μπάνιο) ή με καΐκι από τη Σκάλα. Αμμο και ψιλό βότσαλο έχει η Ασπρη. Στη Λιγγίνου (ή Δίδυμες, αφού πρόκειται για δύο παραλίες) φτάνεις έπειτα από σύντομη πεζοπορία. Μία ακόμα όμορφη παραλία είναι, τέλος, και το Λιβάδι Καλογήρων.
Πηγή: tovima.gr
