Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη
Email: [email protected]
Δεν είναι παράξενο που ο Καββαδίας αν και ανήκε με «παράξενο τρόπο» στη γενιά του ’30 δε συνδέθηκε ποτέ με αυτήν; Είναι ίσως γιατί βρισκόταν μακριά. Στις θάλασσες και στα καράβια. Δεν είναι παράξενο που από αυτούς όλους τους ποιητές και συγγραφείς της γενιάς του ήταν και είναι μέχρι σήμερα ο πιο δημοφιλής στη συνείδηση του κόσμου; Μάλιστα, όταν εξέδωσε το Μαραμπού, η έκδοση εξαντλήθηκε τόσο γρήγορα που τα ποιήματά του κυκλοφορούσαν σε χειρόγραφα από χέρι σε χέρι. Δεν είναι παράξενο που ο Καββαδίας έγραψε ελάχιστα ποιήματα, μάλιστα όταν πέθανε ο αδερφός του σταμάτησε να γράφει εντελώς, δεν έβρισκε λόγο να το κάνει, αλλά όλα σχεδόν τα γνωστά του ποιήματα μελοποιήθηκαν από γενιές και γενιές διαφορετικών δημιουργών και όλοι τα σιγοψυθιρίζουν;
Πολλά δε γνωρίζουμε για τον Καββαδία. Κρατούσε τα μυστικά του, έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις, ήταν με το ένα πόδι στη στεριά και με το μυαλό στις ανοιχτές θάλασσες. Ήταν ένας άνθρωπος πνευματικός, αγαπούσε τους συγγραφείς του κόσμου, στο καράβι είχε μια φωτογραφία της Κάρσον Μακ Κάλλερς, σε ένα ποίημά του αναφέρει το Ζουρνάλ της Μαρί Μπασκιρτσέφ, ανάγνωσμα δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη, σε ποιήματά του γράφει στίχους για τους μεγάλους ζωγράφους, τον Μοντιλιάνι και τον Τισιανό. Οι στίχοι του είναι ένα λεξικό του κόσμου, γεωγραφικές θέσεις, άγνωστες πόλεις, συνήθειες, γυναίκες όμορφες των λιμανιών. Με έναν τρόπο ο Καββαδίας ήταν μοναχικός, με τον ίδιο τρόπο ήταν και κοσμοπολίτης.
Αναδημοσιευση από www.elculture.gr
