Εξ όνυχος τον Αγγλικό Λέοντα, της χρεοκοπημένης Thomas Cook
του Οικονομολόγου, Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά
Υπήρξαν απολύτως Ασυνεπείς, οι συνέπειες κι οι συνεπαγωγές, που προκάλεσε η χρεοκοπία της «Thomas Cook». Όταν η πτώχευση της Αγγλικής τουριστικής εταιρίας «Thomas Cook» -με ιστορία μεγαλύτερη των 140 χρόνων- που η ανακοίνωσή της έγινε, στις 23 Σεπτέμβρη του 2019, εκτός του δυσάρεστου αιφνιδιασμού που προξένησε σε πολλούς, εξακολουθεί ακόμα να προκαλεί σοβαρούς κλυδωνισμούς στην παγκόσμια τουριστική αγορά. Κυρίως όμως στην εσωτερική, όμοιά της. Αναφέρομαι ιδίως, στους φορείς του ελληνικού τουρισμού. Οι οποίοι, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσονται, όταν ο κλάδος του τουρισμού -άλλη μια φορά- αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευαίσθητος, μα ούτε ήταν κι ασυνήθιστοι σε ανάλογες χρεοκοπίες άλλων Tour Operators…
Ωστόσο, οι λόγοι που συνέτειναν στη χρεοκοπία της «Thomas Cook», μπορούν να συνοψιστούν, κυρίως, στους εξής: (α) Στην αλλαγή του τρόπου που οι Βρετανοί κλείνουν -πλέον- τα πακέτα των διακοπών τους -με Internet / κοινωνικά δίκτυα επικοινωνίας κ.λπ.- κι ελάχιστα με τον παραδοσιακό τρόπο, των φυσικών «Γραφείων Τουρισμού». Όπου -με τον υπερβολικό αριθμό των γραφείων της αυτών- υπήρξε ιδιαίτερα επιβαρυμένη κι εκτεθειμένη σε κινδύνους. (β) Στο σκληρό ανταγωνισμό που επιβλήθηκε στη Thomas Cook και στον στόλο της, από τις ανταγωνιστικές αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους. Με τον υπερβολικό αριθμό στόλου τους, σε αεροσκάφη. (γ) Στην ανεπάρκεια, απληστία και τυχοδιωκτισμό, των διευθυντικών στελεχών της εταιρίας, οι οποίοι την κατέστησαν «αδύναμο κρίκο». (δ) Στην επίδραση της κλιματικής Αλλαγής, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, τις μαζικές ακυρώσεις του 2018, στα τουριστικά της πακέτα, που προκάλεσε ο καύσωνας του έτους αυτού. (ε) Στην παρατεταμένη αβεβαιότητα που προκάλεσε το Brexit. (στ) Στο πλήγμα που υπέστη η στερλίνα το προηγούμενο διάστημα. (ζ) Και στο φθινόπωρο. Την εποχή, δηλαδή, στην οποία, οι ροές εξόδων είναι σαφώς ανώτερες των ροών των εσόδων της.
ΟΙ ΑΣΥΝΕΠΕΙΕΣ:
Η εκτίμηση των επιπτώσεων -υπό τις αρνητικές αυτές εξελίξεις, με επιρροές στην ευρύτερη οικονομία της χώρας- αντί να εξαντλούνται σε μεμψιμοιρίες, θα μπορούσαν να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία. Αρχίζοντας, με την «ευκαιρία αυτεπίγνωσης», καθώς και «ευκαιρία επανατοποθέτησης» αποτελεσματικών δράσεων στην ασκούμενη τουριστική μας πολιτική. Απεναντίας, περί άλλων τυρβάζουμε. Αν χρειαζόμαστε όμως, «ένα μέτρο πλοήγησης», στη διαχείριση κάθε κρίσης -όπως κι αυτή, απ’ την χρεοκοπία της «Thomas Cook»- είναι και επιστημονικά ορθό, να θεωρήσουμε, πως: «η υπεραριστοποίηση ενός υποσυνόλου, οποιουδήποτε συστήματος, οδηγεί -μαθηματικά- στην υποαριστοποίηση του συνολικού συστήματος». Όπως συμβαίνει και τώρα, που χάνουμε το μέτρο. Ένας υπαινιγμός μας, δηλαδή, που αναδεικνύει την έλλειψη ενός τέτοιου μέτρου στη διαχείριση των απόνερων απ’ τη χρεοκοπία της «Thomas Cook». Με απόδειξη, τις τεράστιες ασυνέπειες και ασυνέχειες στις -ήδη- διατυπωθείσες εκκωφαντικές αξιώσεις, για αποζημιώσεις στους πραγματικά ή και υποθετικά πληγέντες. Και για τις οποίες -προκειμένου να έχουμε υπ’ όψη μας και την τάξη των μεγεθών- οφείλει να παρατηρήσει κανείς και τα εξής:
Η χρεοκοπία της «Thomas Cook», φτάνει να ζημιώνει τον ελληνικό τουρισμό, όσο είναι -ακριβώς- κι οι ζημίες της ΔΕΗ, στο πρώτο εξάμηνο του 2019! Περαιτέρω. Ενώ, η χρεοκοπία της Thomas Cook, έχει αίτιά της που εδράζονται στο εξωτερικό. Της ΔΕΗ, όμως, βρίσκονται στο εσωτερικό! [Γιατί; Πολύφημοι Κύκλωπες και Ουτιδανοί, ήταν, οι αδαείς εκείνοι Ηγέτες μας που προκάλεσαν τις υπέρμετρες αυτές ζημιές στη ΔΕΗ κι όχι μόνο. Εκείνοι, ακριβώς, π’ άφησαν χρεοκοπημένη & στείρα τη Λέμβο μας, να βουλιάζει -νωχελικά & μελωδικά- και χωρίς σωσίβια, για όλους… Και γιατί; Γιατί, οι ζημιές που έχει η ΔΕΗ -ως συγκριτικό μέγεθος, που επηρεάζουν σαφώς την ελληνική οικονομία- στο α’ εξάμηνο του 2019, ήταν πολύ μεγαλύτερες απ’ αυτές της Thomas Cook, όλο το 2019 και υπήρξαν συνεχόμενες, για πολλά χρόνια. Συνεπώς, οι ζημιές της ΔΕΗ, μόνο για το 2019, που είναι διπλάσιες, σε βαρύτητα, απ’ αυτές της Thomas Cook, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν ανάλογα. Πολύ περισσότερο όταν, για τις ζημιές, απ’ το «κανόνι» της Thomas Cook, ευθύνονται εξωτερικοί παράγοντες, που δεν θα μπορούσαμε να ελέγξουμε. Ενώ, για τις διπλάσιες ζημιές, της ΔΕΗ, το 2019, ευθυνόμαστε, ιδίως, εμείς, οι Έλληνες και η Πολιτική μας Ηγεσία…].
Παρ’ όλα αυτά. Όλες οι μέχρι σήμερα αντιδράσεις, όλων των εμπλεκόμενων μερών, φαίνεται να εντοπίζονται εντός ενός άλλου «τριγώνου των Βερμούδων». Στο πλαίσιο, δηλαδή, που εξανεμίζει ή εξαφανίζει τυχούσες προσπάθειες για άμβλυνση των αρνητικών συνεπειών κι επιπτώσεων στην οικονομία του τουρισμού. Κι απεναντίας, φτάνει έως να τις διογκώνει κιόλας. Υιοθετώντας συμπεριφορές ή προσπάθειες, που εξαντλούνται στο παρακάτω «τρίγωνο των Βερμούδων», που ορίζεται από τα σημεία:
(1ο) Των άσκοπων θρήνων, μεμψιμοιριών ή σπαρακτικών κι άναρθρων κραυγών, από τους πληγέντες ξενοδόχους κι επαγγελματίες των συναφών επιχειρήσεων, ακόμα και μετά τη λήψη κάποιων εύλογων μέτρων ανακούφισής τους. Με στόχο, την απόσπαση κι άλλων χαριστικών παροχών ή δικαιωμάτων, γενικευμένης αθέτησης υποχρεώσεων, που φθάνουν έως και σε αυτούς που θα επωφεληθούν κιόλας, απ’ τη χρεοκοπία αυτή.
(2ο) Της ανέξοδης προβολής -από διάφορα κέντρα επηρεασμού της κοινής γνώμης- διάφορων παραπειστικών τακτικών κι επινοήσεων. Όπως είναι και η δόλια φούσκα, του «πολλαπλασιαστή ανάπτυξης», στα τουριστικά έσοδα. Προκειμένου -όπως νομίζουν- να παραλύσουν κάθε αντίσταση, στην απληστία των αξιώσεών τους. Και μάλιστα, για ένα κλάδο της οικονομίας, όπου, οι εγχώριοι συντελεστές παραγωγής, συμμετέχουν -πλέον- με λιγότερο από το 20%, στο τελικό κόστος παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος. Ώστε, ο «πολλαπλασιαστής» αυτός, να καταλήγει να είναι σαφώς κατώτερος της μονάδας! Την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι, αναφέρονται -αυτάρεσκα, ως αίτια- στα προπατορικά αμαρτήματα του καπιταλιστικού συστήματος & στον τουρισμό. Και
(3ο) Της σκόπιμης καλλιέργειας σύγχυσης και μιας -επικοινωνιακού τύπου- διαχείρισης από τους αρμόδιους δημόσιους λειτουργούς (Υπουργούς, Περιφερειάρχες, Δημάρχους, Φορείς Τουρισμού κ.λπ.). Ενέργειες που αποσκοπούν στην απόσπαση γρήγορων, πρόχειρων και κατ’ εξαίρεση ευεργετημάτων, όχι μόνο προς αναξιοπαθούντες και προς τεχνητή αποσόβηση κραδασμών κι αναταράξεων, με το ελάχιστο πολιτικό κόστος. (Χαρακτηριστική ήταν και η ανακολουθία -της συμπεριφοράς και των δηλώσεων- του αρμόδιου Υπουργού Τουρισμού, κ. Χάρη Θεοχάρη. Ο οποίος, με την ανάληψη των καθηκόντων του, έδωσε «δημόσια παράσταση», υπέρ των αναπτυξιακών σχεδίων της Thomas Cook στην Ελλάδα, κατά την επίσκεψη στο Γραφείο του, του Γενικού της Διευθυντή. Αλλά παραδόξως, με τη γνωστοποίηση της πτώχευσης της εταιρείας, μας λέει, ο ίδιος πάλι Υπουργός, ότι: «Γνώριζα για τα οικονομικά προβλήματα της εταιρίας», χωρίς όμως και να προειδοποιήσει σχετικά και τους Έλληνες ξενοδόχους, ώστε προλάβουν να μειώσουν -κάπως- την έκθεσή τους προς την παραπέουσα εταιρία).
Πάντως, από καμιά πλευρά, δεν υπήρξε άλλη σοβαρή ανάλυση του ζητήματος κι ούτε καν φάνηκε κανένας σοβαρός σχεδιασμός, για την ανάσχεση ή τη σμίκρυνση του προβλήματος που έπληξε -σε ένα βαθμό- εφέτος τον ελληνικό τουρισμό.
Η απουσία κάποιας σοβαρής προσέγγισης στο ζήτημα αυτό, καταδεικνύεται ή πιστοποιείται κι από το ίδιο το γεγονός, του μεγάλου εύρους των αποκλίσεων, στους ισχυρισμούς των εκτιμήσεων των ζημιών που επικαλείται κάθε ενδιαφερόμενο μέρος. Αφού, με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το «Ι.Τ.Ε.Π.» (“Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών & Προβλέψεων”), για λογαριασμό του «Ξ.Ε.Ε.» (Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας), η συνολική ζημιά αποτιμήθηκε στα: 315 εκατομμύρια Ευρώ. Μια ζημιά που αφορά -μερικώς ή ολικώς- ζημιές έως το 12% του ξενοδοχειακού δυναμικού. Οι -κατά περιοχές- Ενώσεις Ξενοδόχων όμως, αναιρούν την εκτίμηση αυτή και την επαυξάνουν έως και στο δεκαπλάσιο, αναφερόμενοι στην περίπτωσή τους. Στηριζόμενοι, μάλιστα, σε υποθέσεις εκτιμήσεων, που είναι ισοδύναμες με τη τεχνητή διόγκωση των στοιχείων και με την προσθήκη -στις αρνητικές τους προβλέψεις- των επόμενων ετών.
ΟΙ ΣΥΝΈΠΕΙΕΣ:
Αλλά οι συμπεριφορές αυτές, μπορεί να οδηγήσουν, αντικειμενικά, ακόμα και σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Μέσω αχρείαστης δυσφήμισης. Με δυσμενοποίηση της διαπραγματευτικής μας θέσης, απ’ την απερίσκεφτη προβολή τέτοιων δυσχερειών, δυσλειτουργιών & καχεξίας, που μας καθιστά -ως εικόνα τουριστικού προορισμού- περισσότερο ευάλωτους, μίζερους και παρίες της διεθνούς αγοράς. Προβάλλοντας έτσι, απερίσκεπτα, την αδυναμία μας για παραγωγή, αξιόπιστου & ποιοτικού τουριστικού προϊόντος. Προϊόντος, με ανάλογα ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως αυτά που θα έπρεπε να αποπνέει -εξ ορισμού- το τουριστικό μας προϊόν, κατά τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις, προς διαμόρφωση ικανοποιητικών τιμών στα τουριστικά πακέτα της επόμενης περιόδου. (Αντίθετα εμείς, έχοντας καταστεί ήδη γνωστοί, ως τουριστικός προορισμός, η προβολή των κατάλληλων μηνυμάτων στην αγορά, θα έπρεπε να αφορά σε ειδήσεις, πληροφορίες και μηνύματα, για ουσιαστική πρόοδο κι αποτελεσματική βελτίωση, τόσο των συστημάτων διαχείρισης των απορριμμάτων ή του δικτύου αποχέτευσης λυμάτων, όσο και της διασύνδεσης, της εγχώριας παραγωγής, με το προσφερόμενο τουριστικό προϊόν και κάθε άλλης δράσης μας, στην περιβαλλοντική προστασία και στη συνολική ποιότητα ζωής του τόπου. Ώστε έτσι, να εξαλειφθούν και οι εμπεδωμένες προβληματικές εντυπώσεις των παλιότερων τουριστικών εμπειριών τους, καθώς και των δυσφημιστικών εικόνων, που διακινήθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα, απεικονίζοντας όλα όσα μπορεί να αποστρέφεται κάθε πιθανός τουρίστας και πελάτης. Ενώ ταυτόχρονα να υπάρξει & το μήνυμα ανάσχεσης της προϋπάρχουσας ανεξέλεγκτης υπερεπέκτασης των τουριστικών μας καταλυμάτων, που φέρνει σε σαφώς μειονεκτική θέση, εκείνον που διαπραγματεύεται τις τιμές, από την πλευρά της «προσφοράς». Ώστε με όλα αυτά, η διαπραγμάτευση επί των τιμών, στον τουρισμό, να έχει το ποθούμενο κι αδιαμφιλονίκητο αποτέλεσμα. Εκείνο, υπέρ της εύρυθμης λειτουργίας του κλάδου και της εύλογης κερδοφορίας της λεγόμενης τουριστικής μας βιομηχανίας.)
Οι μέχρι σήμερα παρεμβάσεις της Κυβέρνησης, για τόνωση της οικονομίας -μετά και τη χρεοκοπία της «Thomas Cook»- έδειξαν κάποια αμηχανία κι αοριστία, ενώ αποδεικνύονται ανεπαρκείς, αποσπασματικές και κοντόθωρες. Περιοριζόμενες μόνο, σε κάποιες, επιδοματικού τύπου, απαλλαγές, τόσο από τον Φ.Π.Α. και τις Ασφαλιστικές Εισφορές, όσο κι από τους Δήμους, στα «τέλη παρεπιδημούντων» κ.λπ.. Ταυτόχρονα -πλέον των ήδη υφιστάμενων ρυθμίσεων- εκδηλώνονται και διευρύνονται γενικευμένες αξιώσεις, για επί πλέον χαριστικές ρυθμίσεις, στην κατεύθυνση της μη εξυπηρέτησης των τραπεζικών δανείων και για χορήγηση νέων, ισοϋψών, όχι μόνο για τις διογκωμένες ζημίες τους, αλλά, για επόμενα διετή τοκοχρεολύσια, στα διαχρονικά υπερχρεωμένα ξενοδοχεία τους. Κι αυτά, απέναντι σ’ ένα ισχνό, αποδυναμωμένο κι αιχμάλωτο -από τον τουρισμό- τραπεζικό τομέα, για «νηστεύσαντες και μη», από τη χρεοκοπία της «Thomas Cook». Τις αξιώσεις τους δε αυτές, τις επεκτείνουν και για τα ανταποδοτικά τέλη (ιδίως αυτά της καθαριότητας) των Δήμων. [Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να προσέξουν καλά, οι Δήμαρχοι των τουριστικών Δήμων! Γιατί, η μη είσπραξη των θεσπισμένων Δημοτ. τελών -λόγω της ενδεχόμενης γαλαντομίας τους, στους πληγέντες και μη ξενοδόχους- μπορεί να συμπαρασύρει σε αποτυχία, τόσο τους ίδιους, όσο και τους βασικούς ρόλους & λειτουργίες των Δήμων τους. Γιατί, εκτός από την προβλεπόμενη -με τις εκπτώσεις τους κι απαλλαγές, υπέρ των ξενοδόχων- η αποτυχία, ιδίως στο πρόγραμμα της «ανακύκλωσης των απορριμμάτων», θα σημάνει και αποτυχία, συνολικά και των ίδιων, μα αποτυχία, επίσης και στο ίδιο το μέλλον του ελληνικού τουρισμού, τελικά. Αφού, θα επιφέρει ματαίωση και πλήρη αποτυχία στην «Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων» της περιοχής τους. Και μάλιστα, στην πιο κρίσιμη κι αποφασιστική χρονική στιγμή, για την υλοποίησή της. Παρανομώντας κιόλας, χωρίς την αντικειμενική, δίκαιη κι αναλογική επιβάρυνση των ανταποδοτικών τελών καθαριότητας στους δημότες, που προϋποθέτει κι επιβάλλει ο Νόμος 4555/’18! Μια αποτυχία, δηλαδή, που μοιραία θα υπονομεύσει ως κι αυτό το βιώσιμο μέλλον του τουρισμού και της χώρας μας, ίσως…]
Όσον αφορά στην ευρύτερη επισκόπηση της ελληνικής τουριστικής αγοράς. Η κατάρρευση -με τη χρεοκοπία ενός μεγάλου Tour Operator, όπως αυτή της «Thomas Cook»- παραδόξως φαίνεται πως, αυξάνει κι άλλο τον «ολιγοψωνιακό» χαρακτήρα της τουριστικής μας αγοράς. Αφού, μεγάλωσε κι άλλο ο ελέφαντας της TUI, στο δωμάτιο του ελληνικού τουρισμού, με την επέκταση της ήδη δεσπόζουσας -παγκόσμια κι εγχωρία- θέσης της. Κι ενώ, συγχρόνως, μικραίνει και το δωμάτιο του ελληνικού τουρισμού, με την οικονομική εκτράχυνση που επέφερε η χρεοκοπία αυτή. Έπειτα, η TUI, που είχε ήδη τη δεσπόζουσα θέση της στον ελληνικό τουρισμό (αφού έφερνε το 25%, έως το 30% των τουριστών στη χώρα μας και με τα 50 ξενοδοχεία της, φιλοξενούσε έως το 10% των πελατών της, καθίσταται ήδη περισσότερο επικίνδυνος «συνεργάτης» στον ελληνικό τουρισμό. Με ανετότερη τη δυνατότητά της για επιβολή των όρων, αξιώσεων κι εκμετάλλευσης, που μπορεί να επιβάλει ευχερέστερα τώρα, σε βάρος των εσόδων του ελληνικού τουρισμού. Διατηρώντας και διευρύνοντας την απόσπαση και διαρπαγή, περισσότερο του 30% των δεδουλευμένων εσόδων του ελληνικού τουρισμού τα τελευταία χρόνια (όπως έχω αρθρογραφήσει συχνά, σχετικά, για τον αθέμιτο ανταγωνισμό που ασκεί η TUI, σε βάρος της χώρας μας). Όμως, οι δικοί μας ταγοί, αποδεικνύονται θεόστραβοι και χωρίς κάποια -στοιχειώδη έστω- προληπτική άμυνα, απέναντι και σε άλλους πιθανούς κινδύνους, απ’ έξω. Mε την πρόβλεψή μας -ας πούμε- για μικρά ανοίγματα, στις ανεξόφλητες απαιτήσεις μας, από τους Tour Operators. Ή ακόμα και με τη θεσπισμένη πρόβλεψη, για διασφάλιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων ξενοδόχων, έναντι των Tour Operators, με την εφαρμογή των «Τραπεζικών Εγγυητικών Καλής Εκτέλεσης» των συνεργασιών τους αυτών…
ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΑΓΩΓΈΣ:
Αλλά πέρα κι από αυτά. Θα μπορούσε ο αρμόδιος Υπουργός Τουρισμού, να δικαιολογήσει κάπως τον μισθό του, συντάσσοντας άμεσα -με τις υπηρεσίες του- μια αξιόπιστη νέα καταγραφή και ανάλυση της υφιστάμενης κατάστασης των ζημιών, διαπεριφερειακά και κατά περίπτωση ξενοδοχειακής μονάδας, ως αποτίμηση των συνεπειών της χρεοκοπίας της «Thomas Cook». Με τον ακριβή προσδιορισμό, τόσο της θετικής, όσο και της αποθετικής ζημιάς, στην οικονομία του τουρισμού και της χώρας. Καθώς, επίσης, να καθορίσει πολιτικές και σχέδια δράσης, για τον τουρισμό, γενικά, αλλά κι ειδικά, που να έχουν σχέση με το πρόβλημα της χρεοκοπίας της Thomas Cook. Εγείροντας τις σχετικές αγωγές κι αξιώσεις απαιτήσεών μας, προς την Thomas Cook κι εντάσσοντας τις ελληνικές αυτές απαιτήσεις, ως αξιώσεις και τις Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις για το BREXIT. Διεκδικώντας για λογαριασμό των ξενοδόχων μας, το αναλογούν τμήμα, από το ποσό της ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων και του στόλου των αεροσκαφών της Thomas Cook. Θα μπορούσε επίσης το Υπουργείο, συμπληρωματικά στο προηγούμενο, να εγείρει αξιώσεις αποζημιώσεων και προς την «Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας της Βρετανίας», η οποία, μόλις τον Απρίλη του 2019, είχε εκδώσει το ετήσιο «Πιστοποιητικό Αξιοπλοΐας», για τον στόλο αεροσκαφών της Thomas Cook και το οποίο, υπήρξε καθοριστικό στοιχείο ανοίγματος της συνεργασία των ξενοδόχων μας, με την Thomas Cook. Με πολλές πιθανότητες επαύξησης του ποσού αυτού των απαιτήσεων της ελληνικής πλευράς, από χώρα που βρίσκεται στην παγκόσμια πρωτοπορία, στο ασφαλιστικό κι αντασφαλιστικό δίκαιο και με αντίστοιχη διάρθρωση τραπεζιτικών και ασφαλιστικών φορέων κι οργανώσεων.
Στόχοι ενός τέτοιου προγράμματος, αντιμετώπισης των αρνητικών επιπτώσεων στον τουρισμό μας, μπορούν να είναι εκείνοι που κατατείνουν, στη διασφάλιση της βιωσιμότητας του τουριστικού προϊόντος και με πολιτικές σε τρία επίπεδα:
(α) Στο επίπεδο της διαμόρφωσης μιας κατάλληλης «πολιτικής τιμών προσφοράς του τουριστικού προϊόντος» για την επόμενη περίοδο, αναλαμβάνοντας δράσεις και στέλνοντας μηνύματα σοβαρής αναβάθμισης του τουριστικού μας προϊόντος. Κι όχι μόνο με τη γενική κι αόριστη προβολή μας, ως τουριστικός προορισμός. [Άλλωστε, η θετική διαμόρφωση μιας «πολιτικής τιμών» δεν εξυπηρετείται με την προβολή υπερτιμημένων στοιχείων διόγκωσης της επελθούσας ζημιάς. Μια τέτοια διόγκωση προδίδει αδυναμίες κι επαυξάνει την όρεξη όσων καιροφυλακτούν να κερδοσκοπήσουν συμπιέζοντας κι άλλο τις τιμές των πακέτων. Ήδη η TUI, όπως μας γνωστοποίησε η ίδια, «έχει τη διάθεση να υποκαταστήσει μέρος της αγοράς που εγκαταλείπει η Thomas Cook, υπό τον όρο όμως των μειωμένων τιμών». Εξάλλου, ας συνυπολογίσει κανείς πως, μαζί με τη χρεοκοπία της Thomas Cook, τυχαίνει να ευνοούνται κι ορισμένοι ξενοδόχοι. Όταν, ένας αριθμός τους απαλλάχθηκε από την αιχμαλωσία των πολύ χαμηλών τιμών των μακροχρόνιων συμβάσεών τους. Οι οποίες είχαν συναφθεί ένεκα προηγηθεισών αντιπαροχών, όπως είναι κι η χρηματοδότηση της επέκτασης των ξενοδοχειακών τους μονάδων κ.λπ..]
(β) Στο επίπεδο της πολιτικής στροφής, για προσέγγιση επισκεπτών υψηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών, με προετοιμασία των κατάλληλων τουριστικών πακέτων, από ποικίλες και εύστοχες θεματικές ενότητες κατηγοριοποίησης των προσφορών τους. Τέτοιων, που να ανταποκρίνονται στα ειδικά ενδιαφέροντα και στην ποιότητα παροχών που επιζητά κάθε φορά η διακεκριμένη αυτή ομάδα υψηλών εισοδημάτων και
(γ) Στο επίπεδο της εφαρμογής εκείνων των πολιτικών, που δεν απαιτούν πια, επέκταση νέων καταλυμάτων. Αλλά συγκράτηση ή και ανάσχεσή τους, αποφεύγοντας τα φαινόμενα της παρατεταμένης υπερπροσφοράς κλινών και του υπερτουρισμού. Αλλά με στροφή μας, στη διεύρυνση κι επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου. Με την επέκταση των θεματικών κατηγοριών του τουριστικού προϊόντος, πλέον αυτής του «Ήλιος & Θάλασσα», τη συμπλήρωση των απαιτούμενων νέων υποδομών και της οργάνωσης, για εξυπηρέτησή τους. Με εμμονή στην προστασία περιβάλλοντος, που δεν είναι καθόλου ικανοποιητική σήμερα. Με ανταποκρισιμότητα των υποδομών εξυπηρέτησης της φιλοξενίας τους. Την επαρκή «φέρουσα ικανότητα» των τουριστικών περιοχών, που θα εξυπηρετεί τις αυξημένες τουριστικές ροές. Και με αναβάθμιση του προσφερόμενου τουριστικού προϊόντος, απ’ τη διασύνδεσή του με την μεσογειακή κουζίνα και την εγχώρια γεωργοκτηνοτροφική μας παραγωγή…
Πηγή: imerazante.gr
