Γράφοντας τις παρακάτω γραμμές, προσπάθησα να βρω έναν πρωτότυπο πρόλογο χωρίς λέξεις κλισέ και εκφράσεις χιλιοειπωμένες όπως «τραγωδία», «πύρινος Αρμαγεδδών», «ερείπια, στάχτες, συντρίμμια» και «καμένες ζωές».
Όσον αφορά όμως ένα όχι και τόσο κλιματικό, όσο μάλλον πολιτικό φαινόμενο, όπως είναι οι καταστροφικές πυρκαγιές κάθε καλοκαιριού, δεν μπορούν οι πρόλογοι να διαφοροποιούνται ιδιαίτερα αφού το πρόβλημα παραμένει ανέκαθεν ίδιο σε εικόνα, αποτελέσματα και οδύνη που γεννά. Ιδιαίτερα, δε, αμετάβλητα παραμένουν όλα όσα κρύβονται επιμελώς, πίσω από τους καπνούς του προβλήματος…
Σκέφτομαι, αναρωτιέμαι, θυμώνω. Χωρίς ρητορική διάθεση, γιατί καίγονται τετραγωνικά χιλιόμετρα δασικών εκτάσεων, δρυμοί και περιοχές natura σπάνιας βιοποικιλότητας; Γιατί κινδυνεύουν και σε ένα ποσοστό τους καταστρέφονται κάθε χρόνο οικισμοί και περιουσίες; Γιατί να εξαϋλώνεται η πανίδα (πολλές φορές μοναδική στο είδος της όπως τα ελάφια της Ρόδου) και οι κόποι ολόκληρης ζωής;
Είναι τραγικό, έτσι απλά να «πέφτουν» τα πυροσβεστικά αεροσκάφη, συμπαρασύροντας στο θάνατο νέους και αξιόμαχους επαγγελματίες, όσο επίσης αδιανόητο είναι ποτέ τα επίγεια μέσα να μην επαρκούν (μερικές φορές ούτε καν να δρουν λόγω υποστελέχωσης) και τα μόνα σε περίσσευμα απέναντι στη φωτιά, να είναι η λεβεντιά και η αυτοθυσία του ανθρώπινου δυναμικού που βρίσκεται στα μέτωπα.
Το χειρότερο όμως όλων είναι να μένει εσκεμμένα στην αδράνεια όλο σχεδόν το πολιτικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας και εν έτει 2023 να μην έχει εκπονηθεί και υλοποιηθεί εθνικό σχέδιο δράσης εμπεριστατωμένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο απέναντι στη φωτιά.
Ας μπει, επίσης, στον κόπο κάποιος υπεύθυνος να μας εξηγήσει τις αρμοδιότητες κράτους – φορέων και δασικών υπηρεσιών χωρίς θολά όρια, τα οποία καταλήγουν να γίνονται πεδίο συνεχούς μετακύλισης ευθυνών από τον έναν στον άλλον. Πως προστατεύονται τα δάση; Τελικά τίνος αρμοδιότητα είναι να καθαρίζονται από ξερή χαμηλή βλάστηση και σκουπίδια; Ποιοι πρέπει να καθαρίζουν και να αφήνουν ανοιχτές τις δημοτικές και αγροτικές οδούς, τα μονοπάτια και τις παραχωρημένες προσβάσεις οικοπέδων σε πλάτος τουλάχιστον ίσο με το πλάτος ενός πυροσβεστικού οχήματος?
Ας μη μιλήσουμε για το κεντρικό κράτος – αποστολέα sms στο 112, που μόνο πληροφορεί ποιοι άνθρωποι πρέπει να ξεσπιτωθούν χωρίς καμία προετοιμασία και οργάνωση… Όταν έρχεται η συζήτηση στους κεντρικούς μηχανισμούς, δίπλα στις λέξεις τραγωδία, στάχτη, ερείπια, πρέπει να προσθέσουμε την αδιαφορία, την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, την απροθυμία και κυρίως την άδικη σπατάλη πόρων. Δίνονται εκατομμύρια ευρώ για ήσσονος σημασίας έργα χωρίς αξία χρήσης και προοπτική συντήρησης, την ίδια ώρα που τα Canadair είναι σχεδόν 50 χρονών…
Για μια ακόμα φορά σε λίγο καιρό έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές. Θα κληθούμε να επιλέξουμε τους επικεφαλής των τοπικών μας κοινωνιών βάσει προγράμματος, καινοτομίας, διοικητικών ικανοτήτων. Αυτό όμως που πρέπει πάνω από όλα να γίνει βασικό κριτήριο επιλογής μας, είναι η αποφασιστικότητα σύγκρουσης με τα κακώς πεπραγμένα του κάθε τόπου και η λήψη αποφάσεων για το κοινό καλό ανεξάρτητα από πολιτικό κόστος.
Παντού, σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας και ακόμα περισσότερο εδώ, που το νότιο ιδιαίτερα κομμάτι του νησιού μας – στο οποίο παρεμπιπτόντως εκτείνεται ο δήμος Αργοστολίου – είναι πολύπαθο από πυρκαγιές πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι, φωνές κοινωνικές συμμαχίες και οργανωμένες προσπάθειες που θα «επαναστατήσουν» υπέρ του αυτονόητου.
Στο κομμάτι των πυρκαγιών μιας και αναφέρομαι σε αυτό, να κάνουμε όλοι αυτό που μας αναλογεί πρώτα για την πρόληψη. Απλοί πολίτες, κάτοικοι χωριών, πυροσβέστες, φορείς, τοπική αυτοδιοίκηση και κεντρικό κράτος, να δούμε το πρόβλημα από τη σκοπιά της πρόληψης και όχι της καταστολής. Να προνοούμε και όχι εκ των υστέρων να προσπαθούμε και να μη φτάνουμε.
Αυτό σημαίνει οικόπεδα, περίβολοι σπιτιών και αγροτεμάχια καθαρισμένα. Ένα λάστιχο, ένας πυροσβεστήρας και μία ενεργή παροχή νερού σε κάθε εξοχικό ή ενοικιαζόμενο κατάλυμα. Εποπτεία τήρησης των μέτρων αυτών από δημοτική αρχή και πυροσβεστική υπηρεσία. Δυο σκαπτικά εργαλεία χειρός στην αποθήκη μας για τον τακτικό καθαρισμό του περίγυρού μας. Για όσους δεν μπορούν να το κάνουν να αναλαμβάνει η υπηρεσία πράσινου του δήμου. Εάν το προσωπικό δεν επαρκεί, τουλάχιστον για τους μήνες του καλοκαιριού να γίνονται προσλήψεις εποχικών υπαλλήλων πρασίνου. Η καταγραφή των αναγκών της πυροσβεστικής σε έμψυχο και υλικό δυναμικό να γίνει σεβαστή και να διεκδικηθούν προσλήψεις κι εκεί. Η τοπική αυτοδιοίκηση – περιφέρεια και δήμος – να έχουν κάθε στιγμή τα οχήματά τους, τις υδροφόρες και τις αντλίες τους σε επιχειρησιακή ετοιμότητα σε συνεργασία με την πυροσβεστική και τις διόδους τους καθαρές!
Και το κεντρικό κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του – επιτέλους – υλοποιώντας ένα βιώσιμο πρόγραμμα προστασίας των δασών, των δρυμών και της άγριας σπάνιας πανίδας.
Κράτος, αυτοδιοίκηση και πολίτες ας γίνουμε για αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα που αφορά άμεσα τη ζωή και την ποιότητά της, Προμηθείς και όχι Επιμηθείς.
Γεράσιμος Παπαδάτος
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Αργοστολίου
