Εσένα σε πήρε η μπάλα. Εμένα γιατί περιμένεις να με παρασύρεις;
Πήγες ποτέ σε δείπνο βαρετό κι έφυγες ενθουσιασμένος;
Πήρες ποτέ μάθημα υποχρεωτικό και βγήκες συνεπαρμένος;
Εργάστηκες ποτέ τηλεφωνικό κέντρο κι ένιωσες την προσφορά και την δημιουργία;
Όμως θες να φύγεις πλήρης, ενθουσιασμένος και γεμάτος από μια ζωή καθώς πρέπει, αναγκαστική, συμβατική, ρουτίνας.
Γιατί τόση σπατάλη; Γιατί τόση ασυδοσία σε ένα δώρο που δεν είναι καθόλου δεδομένο….την ίδια τη ζωή!
Γιατί τόση άρνηση να την ζήσεις όπως της αξίζει;
Γιατι κλείνεις τα μάτια όταν εκείνη ορθώνεται μπροστά σου;
Αφού την βλέπεις, λάμπει! Και λάμπεις κι εσύ όταν την κοιτάς!
Γιατί ακολουθείς το μονοπάτι το χιλιοπερπατημένο…..??
Αφού βλέπεις, τα χνάρια είναι μονοκόμματα, βαριά, σαν από σούρσιμο κουρασμένο, βαρετό, μηχανικό….
Γιατί αναζητάς την ομορφιά σε κακές ρέπλικες…..?
Αφού βλέπεις την ασχήμια…
Γιατί κλείνεσαι σε κλουβί 2 θυρών;
Μια προς”Δουλειά” και μια προς “Σπίτι”;
Αφού βλέπεις, τα κάγκελα είναι ελαστικά και η πορεία προς πάσα κατεύθυνση!
Μην γελιέσαι, άμα “ξεστρατησεις”, δεν θα χαθείς….θα ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΙΣ!…
Για Μια Καλύτερη Επόμενη Μέρα …….
….Μην τη Χαλαλίζεις….
Aπό το fb της Γεωργίας Αντωνοπούλου
