Ο Σταύρος Σπαθής “σφάζει με το γάντι”: «Τα αποτυχημένα όνειρα των προηγούμενων και οι εμμονές των τωρινών»

Όταν πρωτοείδα την Νέα Δημοτική αγορά σκέφτηκα, ωραίο μοναστήρι! Ισόγειο συγκρότημα με στενές εξωτερικές πόρτες, κυκλικό με περίκλειστη εσωτερική αυλή που στη μέση έχει το αναμενόμενο πηγάδι (εδώ διακοσμητικό).

Τα προϊόντα των ντόπιων αγροτών/παραγωγών εκτίθενται προς το εσωτερικό, τίποτα δεν χαλάει την αυστηρή εξωτερική εμφάνιση. Όποιοι οραματίστηκαν αγορά/μοναστήρι υλοποίησαν το όνειρο τους αγνοώντας το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του εμπορίου. Το εμπόρευμα εκτίθεται στα μάτια των πιθανών αγοραστών για να τους προκαλέσει να αγοράσουν.  Πραγματοποίησαν προσωπικές φαντασιώσεις στο δημόσιο χώρο, όλα τακτικά, καθαρά, τα ίχνη της ανθρώπινης δραστηριότητας κρύβονται σε εσωτερικές αυλές. Σήμερα που ολοκληρώνεται η ανάπλαση της πόλης ζούμε την ίδια ιστορία. Διασχίζεις μια τεράστια πλατεία και παθαίνεις ηλίαση. Θα διασχίζεις φαρδιούς πεζόδρομους και θα αναρωτιέσαι γιατί δεν έκανες τη διαθήκη σου. Τσιμέντο, πλάκες τσιμεντένιες, παγκάκια τσιμεντένια. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Παρτέρια που φαντάζομαι θα φιλοξενήσουν εποχιακά λουλούδια ή θάμνους στην καλύτερη περίπτωση, (ελπίζω όχι γκαζόν που εκτός από εστία κουνουπιών είναι καλό σημείο για να ουρούν και να αφοδεύουν σκύλοι και γάτες όσων αγαπητών ιδιοκτητών ζώων δε γνωρίζουν ότι πωλούνται ειδικά σακουλάκια για τα κόπρανα των κατοικίδιων τους). Ανάμεσα σε όλα αυτά θα φυτευτούν και οι περίφημοι κοκοφοίνικες για να θυμίζει η πόλη Καραϊβική. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό.  Η αλλοίωση της φυσιογνωμίας μιας μικρής μεσογειακής πόλης εκτός από επιπτώσεις στην αισθητική του χώρου, έχει συνέπειες στην καθημερινή ζωή. Τα φυλλώδη δέντρα είναι απαραίτητα για την ποιότητα ζωής των πολιτών/μόνιμων κατοίκων. Ο κήπος του Νάπιερ, το περιαστικό πράσινο του Αργοστολίου γενικά, δεν είναι αρκετό για να περπατήσεις καλοκαίρι στην πλατεία.

Η ευαισθησία στις μικρές, καθημερινές ανάγκες των πολιτών είναι δείγμα πολιτισμού. Η ποιότητα ζωής σε ένα τόπο καθορίζει το βαθμό ανθρωπιάς που έχει το πολιτισμικό μοντέλο του. Το ζήτημα δεν εντοπίζεται στον αριθμό τραπεζοκαθισμάτων σε ένα δρόμο, εντοπίζεται στην αναλογία τσιμέντου/βλάστησης. Τα θεάματα, τα γήπεδα, οι φιέστες και οι συναυλίες έρχονται δεύτερα. Η διευκόλυνση της καθημερινότητας, από το παρκάρισμα και, τη μετακίνηση των πεζών μέχρι την πρόβλεψη για τη βελτίωση του μικροκλίματος στο κέντρο της πόλης είναι προαπαιτούμενο επιτυχίας από όσους εκλέγονται για να διαχειρίζονται τα κοινά.

Οι φυσικές ομορφιές του νησιού και η ποικίλη αρχιτεκτονική το δομημένου χώρου είναι στοιχεία που ενισχύουν το τουριστικό προϊόν. Η ανάδειξη του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού δίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αναζητά ο σημερινός τουρίστας στους προορισμούς που επιλέγει. Θάλασσα και ήλιος υπάρχουν και αλλού.  Όπως και κοκοφοίνικες. Ζωντανός ανθρωποκεντρικός πολιτισμός με τόσο μακραίωνη παρουσία όσο ο ελληνικός είναι μόνο εδώ. Επιβίωσε στο χρόνο γιατί προσαρμόστηκε στην κάθε εποχή χωρίς να χάσει τα συστατικά χαρακτηριστικά του.

Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου

Σταύρος Σπαθής