Τα πρόσφατα γεγονότα στου Ζωγράφου έφεραν στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά τους πλειστηριασμούς της πρώτης-κύριας κατοικίας και άλλων περιουσιακών στοιχείων με τους οποίους απειλούνται χιλιάδες λαϊκές οικογένειες για χρέη προς τις τράπεζες, και τα “κοράκια” τα funds που έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια, αλλά και για χρέη προς το Ελληνικό Δημόσιο και τους ΟΤΑ. Η εξέλιξη αυτή δεν προέκυψε τυχαία. Είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολούθησαν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που είναι πολιτικές στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου που έχει σαν αποτέλεσμα να βυθίζονται τα λαϊκά στρώματα στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Ενώ ταυτόχρονα με μια σειρά μέτρα που ψήφισαν οι κυβερνήσεις αυτές, ενίσχυαν το αντιλαϊκό οπλοστάσιο, με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, ενίσχυση της καταστολής κλπ. για να υλοποιήσουν αυτούς τους σχεδιασμούς.
Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ με τον νόμο – έκτρωμα (4738/2020) που ψήφισε εισήγαγε τον νέο πτωχευτικό κώδικα που ολοκλήρωσε το έγκλημα, που μεθόδευσαν βήμα-βήμα όλες οι κυβερνήσεις, με την σταδιακή άρση της προστασίας των λαϊκών κατοικιών, με την παράδοση των κόκκινων δανείων στα funds, με την ποινικοποίηση των λαϊκών αντιδράσεων ενάντια στους πλειστηριασμούς. Έτσι για όσους δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην εξυπηρέτηση των δανείων τους ο νέος πτωχευτικός κώδικας προβλέπει τη δέσμευση του συνόλου της περιουσίας τους, την εκποίησή της, δίνοντας φυσικά την επιλογή στις τράπεζες να αποκτήσουν ότι κι αν θέλουν. Προβλέπει ότι για τρία χρόνια όποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει θα δουλεύει πρακτικά για την τράπεζα, κρατώντας για τον εαυτό του μόνο ένα ισχνό ποσό διαβίωσης και η τράπεζα θα εισπράττει αυτόματα τον υπόλοιπο μισθό του, ενώ και η περιουσία του ελέγχεται απ’ την τράπεζα, μετατρέποντας τελικά τους εργαζόμενους σε νοικάρηδες στα σπίτια τους. Παράλληλα, διευκολύνθηκε η συγκέντρωση ακινήτων στο τραπεζικό κεφάλαιο, που θα τα βγάζει στο σφυρί, επιταχύνοντας επενδύσεις σε διάφορους τομείς, όπως πχ ο Τουρισμός και οι αναπλάσεις περιοχών.
Εσχάτως όμως και οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ–ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ) παρουσιάζονται ως όψιμοι υπερασπιστές της προστασίας της πρώτης κατοικίας, προκειμένου να μην μιλήσουν ή καλύτερα να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους και σε αυτό το θέμα. Ιδιαίτερα προκλητική είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως «προστάτης» τάχα των λαϊκών στρωμάτων που χρωστούν στις τράπεζες. Επί των ημερών του, η όποια προστασία στην πρώτη κατοικία δέχτηκε παραπέρα πλήγματα, αφού από τη «σεισάχθεια» που διακήρυττε όταν ήταν αντιπολίτευση, πέρασε στη «μεταμνημονιακή εποχή» των μαζικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών παίρνοντας όλα τα μέτρα. Πιο συγκεκριμένα:
–Δεν προχώρησε το 2014 στην παράταση της – περιορισμένης έστω – οριζόντιας προστασίας της πρώτης κατοικίας που ίσχυε μέχρι τότε ( Ν. 4224/2013 ) , με αποτέλεσμα η πρώτη κατοικία να προστατεύεται πλέον μόνο για αυτούς που έχουν υπαχθεί στο νόμο Κατσέλη.
–Τροποποίησε σε αντιδραστική κατεύθυνση το νόμο 3869/2010 ( νόμος Κατσέλη ), για την προστασία των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων θέτοντας αυστηρότερες προϋποθέσεις και περιορισμούς για την ένταξη των οφειλετών σε αυτόν. (εισήγαγε την έννοια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» και «κούρεμα» που ισοδυναμούσε με το ίδιο αποτέλεσμα αν η κατοικία έβγαινε στον πλειστηριασμό ).
-Έφερε σημαντικές τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ( Ν. 4512/2018), περιορίζοντας σημαντικά τα δικαιώματα και ένδικα μέσα των οφειλετών ( σύντμηση προθεσμιών, κατάργηση ενδίκων βοηθημάτων, πολλαπλές κατασχέσεις στο ίδιο πράγμα κ.λ.π. ) και διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο τις μαζικές κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς κάθε είδους.
-Καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και θέσπισε νέο «ιδιώνυμο» ποινικό αδίκημα τις κινητοποιήσεις ενάντιά τους.
-Ψήφισε τη διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού, που αφήνει ουσιαστικά απροστάτευτους την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων εμπόρων και μικρών επιχειρήσεων, αφού σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, ελάχιστοι κατάφερναν να ολοκληρώσουν τη σχετική διαδικασία και να ρυθμίσουν τα χρέη τους.
– Ψήφισε την πώληση των «κόκκινων» δανείων στα funds ( νόμοι 4354/2015 και 4389/2016), σύμφωνα με τις σχετικές μνημονιακές δεσμεύσεις.
Οι εργαζόμενοι για όλα αυτά θα πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματα τους και να αντισταθούν συνολικά στην νέα επίθεση στα δικαιώματα τους που περνάει και μέσα από τα κόκκινα δάνεια. «Ασπίδα» για τη λαϊκή κατοικία από τις τράπεζες, τα «κοράκια» και τους επιχειρηματικούς ομίλους είναι ο μαζικός αγώνας για να μη χάσει κανείς το σπίτι του, να καταργηθεί η άθλια νομοθεσία, να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στη λαϊκή στέγη ως κοινωνικό δικαίωμα, με άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου κριτήριο και προτεραιότητα δεν θα είναι το κέρδος, αλλά οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
Σε αυτό τον αγώνα πραγματική ανάσα στα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά μπορεί να δώσει μόνο η πρόταση νόμου που έχει επανειλημμένα καταθέσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ και απορρίπτουν ασυζητητί τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα άλλα κόμματα, για την προστασία της λαϊκής κατοικίας με την παύση οποιασδήποτε αναγκαστικής εκτέλεσης, πλειστηριασμού ή άλλου αναγκαστικού μέτρου για χρέη από τράπεζες – funds – κρατικούς οργανισμούς σε βάρος της πρώτης – κύριας κατοικίας.
Γιάννη Κουρούκλη.
Μέλους της Τ.Ε. Κεφαλονιάς και Ιθάκης του ΚΚΕ.
