Τη μονιμοποίηση συμβασιούχου δήμου αποφάσισε το Πρωτοδικείο Αθηνών. Συγκεκριμένα, με εκτελεστή απόφαση του το Δικαστήριο δικαιώνει συμβασιούχο (από το 2015) γυμνάστρια του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού (ΠΑΟΔΑΠ) του δήμου Αγίας Παρασκευής, διατάσσοντας την ένταξη της στο τακτικό προσωπικό του Οργανισμού.
Συγκεκριμένα, όπως τονίζεται στο σκεπτικό της απόφασης: “Η ενάγουσα κατά τους διάφορους χρόνους της απασχόλησής της στο εναγόμενο, είχε εργαστεί ως καθηγήτρια φυσικής αγωγής, από το 2015, συμβασιούχος, της οποίας οι συμβάσεις δεν υπερέβαιναν τους 8 μήνες ετησίως, κατά δε την διάρκεια των συμβάσεών της, οι εβδομαδιαίες ώρες που απασχολείτο δεν υπερέβαιναν τις 25, αφού αυτές ήταν οι πραγματικές ανάγκες του οργανισμού. Υπ’ αυτή την έwοια, μπορεί να Θεωρηθεί ότι κάλυπτε πάγιες ανάγκες του οργανισμού, όχι όμως και διαρκείς ανάγκες, οι οποίες εποίκιλλαν ανάλογα με τον αριθμό των δημοτών ανά εξάμηνο, περίοδο του έτους ή τμήμα, όπως ισχυρίζεται το εναγόμενο. Συνεπώς, η σύναψη των παραπάνω συμβάσεων εργασίας της ενάγουσας ως συμβάσεων μερικής απασχόλησης, δεν απέβλεπε στην καταστρατήγηση του νόμου, αλλά εξυπηρετούσε τις λειτουργικές ανάγκες του εναγομένου. Η εθελοντική παροχή υπηρεσιών από την ενάγουσα προς το εναγόμενο ή η σποραδική παραμονή της πέραν του ωραρίου της δεν σημαίνουν ότι γεννάται αυτομάτως έγκυρη σύμβαση πλήρους απασχόλησης, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται μετά την αφαίρεση της ακύρου συμφωνίας περί μερικής απασχόλησης.
Ούτε όμως μπορεί να Θεωρηθεί ότι δεν ισχύουν Θεμελιώδεις αρχές του εργατικού δικαίου όπως είναι και οι καθοριστικές του χαρακτηρισμού εργασιακής συμβάσεως ως τοιαύτης ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Ανεξάρτητα, επομένως, εάν προσλήφθηκε με συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης διαρκώς ανανεούμενες από το έτος 2015 και μετά, ως δήθεν έκτακτο προσωπικό, κάλυψε πάγιες, μόνιμες και διαρκείς ανάγκες του οργανισμού και στα διαστήματα που φερόμενος ως εργοδότης της ενάγουσας ήταν κάποια άλλη εταιρεία. Σε κάθε περίπτωση η ενάγουσα εργάζονταν στον ίδιο οργανισμό του εναγομένου και κάλυπτε πάντα τις ίδιες, όπως πιο πάνω, πάγιες και διαρκείς ανάγκες του. Ακολούθως, με βάση τις παραδοχές αυτές το Δικαστήριο κρίνει ότι η ενάγουσα συνδέονταν με το εναγόμενο με συμβάσεις εξηρτημένης εργασίας μερικής απασχόλησης αορίστου χρόνου και πρέπει να υποχρεωθεί το τελευταίο να αποδέχεται τις υπηρεσίες της. Επίσης το δικαστήριο κρίνει ότι το εναγόμενο αποτελούσε «πραγματικό εργοδότη και αποδέκτη» της εργασίας της και ωφελείτο και αξιοποιούσε άμεσα αυτήν, έχοντας το δυνατότητα να προκαλέσει τη λύση των εργασιακών της συμβάσεων, ασκώντας το διευθυντικό του δικαίωμα. Η τυπική μεταβολή εξάλλου του αντισυμβαλλομένου κάθε φορά εργοδότη δεν συνδεόταν με οποιαδήποτε ουσιώδη μεταβολή των καθηκόντων της και των εν γένει συνθηκών παροχής της εργασίας της. Για τους λόγους αυτούς δέχεται την αγωιή κλπ.
«Πρόκειται για πολύ σημαντική Απόφαση του Πρωτοδικείου Αθήνας ειδικά για την περίπτωση των συμβασιούχων των Νομικών προσώπων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης αφού με αυτήν :
- Εντάσσεται απευθείας στο τακτικό προσωπικό του Οργανισμού η συγκεκριμένη ενάγουσα Γυμνάστρια – Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής
- Με καθεστώς ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ αναδρομικά αορίστου χρόνου από την πρώτη μέρα της πρώτης σύμβασής της», δήλωσε στην aftodioikisi.gr πληρεξούσιος δικηγόρος της, εργατολόγος, Δημήτρης Περπατάρης.
Πρόσθεσε, δε, ότι «αξιοποιείται έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η πρόσφατη Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου».
