Είναι κάποιες φορές που κοιτάς πίσω και ξαφνιάζει η απόσταση που έχεις κάνει αφήνοντας κάτι εκεί πίσω και σκεπτόμενος ότι θα γυρίσω πίσω όταν έχω χρόνο να το ξαναδώ.
Και εξηγώ τί συνέβη για να καταλάβετε.
Ήταν Αυγούστος του 1990 η 92
Δεν θυμάμαι καλά….
Θυμάμαι όμως ότι σέ κάποιο τραπέζι σέ μία καφετέρια της εποχής ήταν τρία άτομα η δύο παίζανε σκάκι ο τρίτος που παρακολουθούσε γνωστής κι αυτός άλλωστε
έτυχε να με γνωρίζει.
Έλα κάθησε δίπλα μου… είπε.
Ξέρεις καθόλου σκάκι;
Με ρώτησε…..
Όχι τού αποκρίθηκα….
Θες να σου δείξω….
Γιατί όχι … πάντα μου άρεσε να μαθαίνω καινούργια πράγματα.
Εντάξει….( μου λέει )
Και σηκώθηκε να φέρει μια σκακιέρα και τά πιόνια….
Μετά από λίγο τά έστησε και άρχισε να μου εξηγεί τί κάνει το κάθε κομμάτι……
Από εκείνο το απόγευμα και κάθε μέρα συνέχισα να πηγαίνω εκεί μαζί τούς και να παίζω σκάκι.
Κάποια στιγμή ο μεγαλύτερος από την παρέα ονόματι Παναγής Κρούσος έριξε την ιδέα να φτιάξουμε έναν σύλλογο.
Νέοι εμείς τότε χωρίς έννοιες και προβλήματα τό είδαμε σάν μια ευκαιρία απασχόλησης.
Σύμφωνοι λέμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε τί χρειάζεται.
22 υπογραφές λέει θέλουμε
Για το καταστατικό 22 άτομα πρέπει να υπογράψουν και εμείς είμαστε μόνο 4.
Κάποιος απ’ την παρέα γέλασε και είπε φέρε το καταστατικό και θα βρούμε τους 18 που θέλουμε…….
Και ξεκινήσαμε να παίξουμε σκάκι.
Εκείνο το βράδυ ήρθε και κάθισε στο διπλανό τραπέζι ένας ξένος για εμάς που όμως επίμονα κοιτούσε την παρτίδα.
Κάποια στιγμή ο Παναγιώτης δεν άντεξε και τόν ρώτησε.
Παίζετε σκάκι;
Τού γνέφει καταφατικά…
Και πως σέ λένε
ΝΙΚΟΛΑΪ απάντησε με ρωσική προφορά.
Έλα κάθισε κοντά μας ….
Κι’ έτσι η τέσσερις γίναμε πέντε.
Μετά από λίγο καιρό ξανά κάναμε την κουβέντα για το σύλλογο όσο να πεις θέλαμε άλλους 17.
Κάποια στιγμή πήραμε την απόφαση να βάλουμε να υπογράψουν και κάποιοι θαμώνες της καφετέριας.
Έτσι κι’ έγινε.
Και να ξαφνικά που είχαμε καταστατικό και σύλλογο αλλά είμασταν μόνο 5.
Έμβλημα του ένα πιόνι στην σφραγίδα.
Και γραφεία πουθενά.
Μέχρι που βρέθηκε ο κατάλληλος χώρος χρόνια μετά βεβαίως.
Ο ΠΎΡΓΟΣ της καμπάνας.
Εκεί λοιπόν στην πλατεία καμπάνας και στο κτίριο του ρολογιού της πλατείας γνωστό ως ό πύργος της καμπάνας έγινε το στέκι μας.
Ήταν πλέον 2005 όταν άρχισε να οργανώνεται ο σύλλογος και να αποκτά μια οντότητα.
ΠΡΌΕΔΡΟΣ Ο
ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ ΚΡΟΎΣΟΣ
ΑΝΤΙΠΡΌΕΔΡΟΣ Ο
ΓΕΡΆΣΙΜΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΣ
ΤΑΜΕΊΟ Ο
ΡΑΣΣΙΆΣ ΓΙΏΡΓΟΣ
ΤΑΚΤΙΚΆ ΜΈΛΗ
ΓΙΏΡΓΟΣ ΦΑΡΚΟΝΑΣ
ΑΘΑΝΆΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΆΚΗ Σ’
ΜΕΤΑΞΆΣ ΔΗΜΉΤΡΗΣ
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΣΠΥΡΑΤΟΣ
ΚΑΠΠΑΤΟΣ ΝΊΚΟΣ
ΠΕΦΆΝΗΣ ΜΉΝΑΣ
και αρκετά άλλα άτομα που δεν θυμάμαι ( συγνώμη για αυτό).
Ο σύλλογος πέτυχε πολλές διακρίσεις σέ συμμετοχές τού σε όλη την Ελλάδα.
Με το πέρασμα των χρόνων και με της υποχρέωσης του κάθε ενός από εμάς να μεγαλώνουν σιγά σιγά ξεκοψαμε κάποιοι.
Ο Απόστολατος ως αντιπρόεδρος κράτησε το σύλλογο ζωντανό κάνοντας μαθήματα σε νέα παιδιά στο χώρο του πνευματικού κέντρου Απόστολος Παύλος της Μητρόπολης Κεφαλονιάς.
Σήμερα και μετά από χρόνια απουσίας μου από το σύλλογο είχα την χαρά να θαυμάσω τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το σκάκι εφόσον διεξαχθεί στην ιδιαίτερα πατρίδα μου στα διλινατα τό 2ο ανοιχτό τουρνουά με την συμμετοχή του σκακιστικού συλλόγου και το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του χωριού μου.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε ή νεαρή κοπέλα μόλις 10 ετών
ΣΤΕΦΆΝΙΑ ΠΑΠΑΔΆΤΟΥ
πού έδωσε ρεσιτάλ σουλιμητανε
Παίζοντας ταυτόχρονα με πάνω από 15 άτομα διαφόρων ηλικιών και πετυχαίνοντας πολλές νίκες.
Εύχομαι να συνεχίσουν η προσπάθειες του συλλόγου στο νησί μας έτσι ώστε να οξύνει τό πνεύμα των νέων μας.
Από το fb του Νικος Καππα
