Παλληξουριακος: Περί αδικίας κι επιπέδου του τοπικού ποδοσφαίρου ο λόγος.

Περί αδικίας κι επιπέδου του τοπικού ποδοσφαίρου ο λόγος.
Ηθελημένα περιμέναμε να κοπάσει ο σάλαγος και η σκόνη που ακολούθησαν το παιχνίδι της Τετάρτης για τον ημιτελικό του τοπικού Κυπέλλου· παιχνίδι στο οποίο η ομάδα μας πήρε την πρόκριση για τον τελικό.
Με την λήξη του παιχνιδιού ξεκίνησε μια συζήτηση σε προσωπικές σελίδες στα social media καθώς και σε μέρος του ψηφιακού τύπου με σχόλια και σχετικές δηλώσεις στα οποία εκφράζεται μια αποστροφή για το “πολύ χαμηλό επίπεδο του τοπικού ποδοσφαίρου”, για την “ανεπάρκεια και την κατάχρηση της εξουσίας των διαιτητών” κατηγορώντας, μάλιστα, τον επόπτη (!) του συγκεκριμένου αγώνα για “σκοπιμότητα”, “κλεψιά” και “κόμπλεξ”.
Αρχικά, λοιπόν, θα θέλαμε να ενημερώσουμε πως η ομάδα μας έχει μαγνητοσκοπήσει τον αγώνα και το βίντεο ολόκληρου του παιχνιδιού θα βρίσκεται στην διάθεση του οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου μέσα από το επίσημο κανάλι μας στο youtube (https://www.youtube.com/channel/UCLn7_vorRdjDypF22eSFXMg), ενώ τα highlights έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί από την σελίδα της ομάδας στο facebook.
Η πρώτη μας σκέψη ήταν να απομονώσουμε τις φάσεις του παιχνιδιού στις οποίες υπήρξαν διαιτητικές αποφάσεις (ή μη καταλογισμοί) εις βάρος της ομάδας μας παρουσιάζοντας τες σε ένα ξεχωριστό βίντεο. Θεωρήσαμε, από την μία, ότι κάτι τέτοιο -δεδομένης της μαγνητοσκόπησης ολόκληρου του αγώνα- δεν προσφέρει κάποιο όφελος. Από την άλλη, όμως, έχουμε την υποχρέωση υπερασπιζόμενοι το Σωματείο που υπηρετούμε να εφιστήσουμε την προσοχή σε όλους όσους μιλούν δημοσίως -πλην, όμως, γενικώς και αορίστως- για “δόλο” και “κλεψιά” στις παρακάτω φάσεις:
14:05 – θέατρο από το νο. 10 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2η)
25:08 – τράβηγμα φανέλας αντιπάλου από το νο. 8 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
25:22 – επικίνδυνο παιχνίδι από το νο. 7 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
27:58 – τράβηγμα φανέλας αντιπάλου από το νο. 10 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
30:34 – επικίνδυνο παιχνίδι από το νο. 4 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
38:22 – παρατεταμένο τράβηγμα σώματος αντιπάλου από το νο. 10 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
45:54 – επικίνδυνο παιχνίδι από το νο. 10 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
46:54 – θέατρο από το νο. 10 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2η)
1:05:09 – επικίνδυνο παιχνίδι από το νο. 4 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
1:09:15 – απώθηση με τα χέρια από το νο. 10 των Πρόννων εις βάρος του νο. 14 της ομάδας μας στο ξεκίνημα της φάσης του καταλογισμού ενός αμφισβητούμενου πέναλτι υπέρ των Πρόννων (1:09:20).
1:10:49 – φτύσιμο από το νο. 10 των Πρόννων στο νο. 1 της ομάδας μας (κόκκινη κάρτα, άρθρο 10 παρ. 2β).
1:15:43 – τράβηγμα φανέλας αντιπάλου από το νο. 11 των Πρόννων (κίτρινη κάρτα, άρθρο 7 παρ. 2α)
Σε καμία από τις παραπάνω φάσεις δεν επήλθε παρατήρηση εις βάρος των ποδοσφαιριστών των Πρόννων κάτι που αν μη τι άλλω δεν ευνόησε την δική μας ομάδα – πράγμα που δεν επιθυμούμε ούτε και έχουμε ανάγκη. Αντ’ αυτού, βρεθήκαμε στο τέλος και υπόλογοι! Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που μπαίνουμε ως Σύλλογος σε μία τέτοια διαδικασία (διότι με λύπη μας διαπιστώσαμε πως η σιωπή εκτιμάται εν τέλει ως αδυναμία) καθώς πιστεύουμε ακράδαντα πως οι διαιτητικές αποφάσεις δεν ενέχουν δόλο.
Κι αν αυτό ακούγεται σε κάποιους σαν μια βολική φιλοφρόνηση προς την Διαιτητική Αρχή, θα σας υπενθυμίσουμε το εξής: o Παλληξουριακός είναι μια ομάδα που στην πρόσφατη ιστορία του πλήρωσε την σύγκρουση του με την τοπική Ένωση διαλύθηκε και κατόπιν υποβιβάστηκε στην Β’ Ερασιτεχνική Κατηγορία. Είναι το ίδιο σωματείο, ο Παλληξουριακός, αυτός που σήμερα πρωταγωνιστεί στο τοπικό ποδόσφαιρο της Κεφαλονιάς.
Θα ήταν στο σημείο αυτό πολύ χρήσιμο να βγούμε από την ζώνη βολής μας και να αναρωτηθούμε πώς συνέβη ένα σωματείο να φτάνει από την απαξίωση στην αναγνώριση και να αναμετρηθούμε με την αλήθεια και το βάρος των λέξεων που έγιναν μπαντιέρα για ένα πολύ βολικό άλοθι.
Καλούμε, λοιπόν, όλους εσάς τους γνωστικούς, τους αδικημένους και τους τάχα πολύ-μεγάλους-για-το-πολύ-μικρό-κεφαλονίτικο-ποδόσφαιρο να αναρωτηθείτε αν την τελευταία 5ετία διαβάσατε μία έστω ανακοίνωση διοικητικού παράγοντα, προπονητή ή αθλητή του Παλληξουριακού εις βάρος κάποιου διαιτητή.
Καλούμε, όλους εσάς τους κήνσορες, τους μεγάλους κριτές και ποδοσφαιρανθρώπους, να αναρωτηθείτε αν ακούσατε τα τελευταία χρόνια διοικητικό παράγοντα, προπονητή ή αθλητή του Παλληξουριακού να καταριέται και να ρίχνει το ανάθεμα στο “τοπικό ποδόσφαιρο” επιρρίπτοντας του ευθύνες για ενδεχόμενες αποτυχίες του.
Όσα πετυχαίνουμε όλα αυτά τα χρόνια δεν μας χαρίστηκαν ούτε τα κλέψαμε τίποτα από κανένα και πίσω τους κρύβουν τον “ιδρώτα” της καθημερινής ενασχόλησης όλων -παραγόντων, προπονητών, παικτών- με την ομάδα μας. Δεν γυρίζουμε την πλάτη μας στις ελλείψεις και στις αδυναμίες του τοπικού μας ποδοσφαίρου -σε θεσμικό και όχι μόνο επίπεδο- αλλά, πριν κουνήσουμε το δάχτυλο σαν αλάθητοι και παντογνώστες, βάζουμε σε πρωτεραιότητα να ισιώσουμε την δικιά μας “καμπούρα”. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την προσφορά μας και την συνεισφορά μας σε ένα ήδη ταλαιπωρημένο τοπικό ποδόσφαιρο. Είναι γνωστό τοις πάσι πως αγωνιστήκαμε στην Γ’ Εθνική κάνοντας προπονήσεις τόσο σε ξερό γήπεδο (ακόμα εκεί κάνουμε) όσο και σαν νομάδες στο Ε.Α.Κ στα Φαρακλάτα. Πιστεύουμε πως αν κάποια ομάδα -βάσει συνέπειας που επιδεικνύει αλλά και βάσει πραγματικών αναγκών- άξιζε να έχει ένα γήπεδο να προπονείται αυτή είναι ο Παλληξουριακός. Όμως, ποτέ δεν βγήκαμε να κατηγορήσουμε φορείς και αρχές. Αντ΄ αυτού προσπαθούμε να δώσουμε μια λύση. Με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούμε καταθέτοντας προτάσεις να βοηθήσουμε στην αναβάθμιση και στην οργάνωση των πρωταθλημάτων τόσο των ανδρικών όσο και των υποδομών.
Εσείς που βαστάτε τις βαρύγδουπες πένες της δημοσιογραφίας και εσείς που στις φανέλες σας κρέμονται ποδοσφαιρικά γαλόνια που ζυγίζουν τόνους συνεχίστε τον υπερ πάντων αγώνα απαξίωσης του τοπικού ποδοσφαίρου. Του δύσμοιρου τοπικού ποδοσφαίρου που εσείς οι ίδιοι αποτελέσατε και αποτελείται μέλος. Ναι, όντως, υπάρχουν ελείψεις στους θεσμούς. Εμείς, οι ομάδες (οι πρωταγωνιστές), όμως, τί κάνουμε;
Σήμερα εδώ, αύριο εκεί.
Μεγάλα “κατηγορώ”.
Παραφουσκωμένα εγώ.
Ένα αόρατο (ποδοσφαιρικό) κοινό που διψάει για ίντριγκα και… κλειδαρότρυπα και το νεκροταφείο (ποδοσφαιρικών) ελεφάντων γεμάτο προσωπικότητες ( που όταν το εγώ τους θίχθηκε γύρισαν την πλάτη στο άθλημα που αγάπησαν. Ή, μήπως, η “αγάπη” νοείται για όσο λαμβάνουμε και όταν οι συνθήκες απαιτούν να δώσουμε κάτι ή να “βάλουμε πλάτη” τότε σκηνοθετούμε την μεγάλη έξοδο;

“Μόνο οι χειρότεροι”. Δηλαδή, ποιοι..;

Α.Ο. Παλληξουριακός