Τα εφετινά playoffs έχουν τρεις αξιοσημείωτες «πρωτοπορίες». Δύο πρωτοεμφανιζόμενες ομάδες (Ζαλγκίρις και Χίμκι), τον παρθενικό ρωσικό «εμφύλιο» (ΤΣΣΚΑ και Χίμκι) με αντιπάλους Έλληνες προπονητές (Ιτούδης και Μπαρτζώκας) και την προοπτική να συναντηθούν για πρώτη φορά στα χρονικά της διοργάνωσης, οι «αιώνιοι» αντίπαλοι στον τελικό του Final 4 (υπήρχε και το 2012 στην Πόλη αλλά δεν συνέβη)!
Επειδή όμως, τα πολλά προκαταρκτικά λόγια είναι… «φτώχεια», πάμε να δούμε το κάθε ζευγάρι ξεχωριστά και να προχωρήσουμε σε μία πρώτη αναγνωριστική ανάλυση, με βάση τα έως τώρα πεπραγμένα αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή, οι οκτώ ομάδες που θα διεκδικήσουν τα τέσσερα εισιτήρια για το Βελιγράδι (18-20 Μαϊου).
ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Χίμκι (4-0 φέτος σε Euroleague και VTB League)
Η επτά φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης φαντάζει ως το πιο ακλόνητο φαβορί για την πρόκριση στο Final 4, για 7η συνεχή χρονιά (και 18η συνολικά)! Πέραν του ότι διαθέτει μακράν την καλύτερη επίθεση στην διοργάνωση (1η σε δίποντα με 56,4% και τρίποντα με 42,7% αλλά και 2η στις βολές με 82,1%), είναι πρώτη στα κλεψίματα (μ.ο. 7,7), με την επιστροφή και του Βέστερμαν, έχει άλλο ένα ψηλό guard, δίπλα στην «διαβολεμένη» τριάδα ΝτεΚολό-Ροντρίγκεζ-Χίγκινς, που φέτος πετυχαίνουν σχεδόν τους μισούς (μ.ο. 44,3) πόντους της ομάδας. Το ρεκόρ της (24-6) είναι σχεδόν εξωπραγματικό για έναν μαραθώνιο 5,5 μηνών και 30 αγώνων (προσπέρασε το περυσινό 23-7 της Ρεάλ) και πλέον μένει να φανεί, πόσο θα την επηρεάσει, η απουσία του πολύ καθοριστικού σε άμυνα κι επίθεση, Κάϊλ Χάϊνς (μ.ο. 8,2π. & 4,2ρ. με 61,2% διπ. & 79,1% βολ.), που ίσως να λείψει από τα δύο πρώτα ματς.
Η Χίμκι ξεκίνησε εντυπωσιακά (5/6) αλλά πολύ γρήγορα «χτυπήθηκε» από τραυματισμούς βασικών παικτών (οι Ρόμπινσον και Χάνεϊκατ έπαιξαν στα μισά ματς) και συνδυασμό με την έλλειψη εμπειρίας, μοιραία, έχασε τον ρυθμό της. Είναι από τις πιο αθλητικές ομάδες της διοργάνωσης και από τις λίγες που «ματσάρουν» καλά με την ΤΣΣΚΑ στα αθλητικά προσόντα, αυτό το στοιχείο όμως, δεν την έχει βοηθήσει καθόλου στα μεταξύ τους παιχνίδια, όπου φέτος μετράει 4 ήττες σε ισάριθμα επίσημα παιχνίδια με την μέση διαφορά να ξεπερνά τους 15 πόντους! Ίσως γιατί η «ρωσική αρκούδα» έχει μάθει καλά να αντιμετωπίζει έναν αντίπαλο, που εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό, από έναν παίκτη! Ο λόγος για τον Αλεξέϊ Σβεντ, που είναι ο 1ος σκόρερ (μ.ο. 21,4π.), πασέρ (5,2ασ.) και κλέφτης (μ.ο. 1,4κλ.) της ομάδας του.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας, έχει η ελληνική μάχη των πάγκων, ανάμεσα σε Δημήτρη Ιτούδη και Γιώργο Μπαρτζώκα (8-1 το μεταξύ τους σκορ σε Euroleague και VTB-League), που πέραν της εμφύλιας διαμάχης, αναμένεται να δώσει ένα ξεχωριστό χρώμα στη συγκεκριμένη σειρά.
Πρόβλεψη: Αν η ΤΣΣΚΑ (μετράει 7 νίκες στα τελευταία 8 ματς) πάρει το πρώτο ματς, δύσκολα θα κινδυνεύσει και δεν αποκλείεται να προκριθεί με “sweep” (3-0). Η Χίμκι που προέρχεται από τρείς σερί ήττες, δεν ξέρει σε τι κατάσταση θα βρεθεί κι αν θα παίξει ο Χάνεϊκατ (βγάζει την περισσότερη ενέργεια και στις δύο πλευρές του γηπέδου), οπότε αν είναι ανταγωνιστική και αν δυσκολέψει την αντίπαλό της, θα έχει κάνει μεγάλη υπέρβαση.
Παναθηναϊκός – Ρεάλ Μαδρίτης (1-1 φέτος)
Το εντυπωσιακό “φίνις” του «τριφυλλιού», που όπως και πέρυσι τελείωσε την κανονική περίοδο με ένα σερί 5 νικών και με το ίδιο ρεκόρ (19-11), εξασφάλισε στο παρά πέντε το πλεονέκτημα της έδρας, σε συνδυασμό με την σταδιακή «ενσωμάτωση» του Μάϊκ Τζέϊμς σε έναν ρόλο, που αισίως, τον κατέστησε αποτελεσματικό χωρίς να παίρνει την μπάλα από τα χέρια του Καλάθη (και να περιορίζει την δημιουργία και την ελευθερία κινήσεών του), έδωσε υπεραξία στον Παναθηναϊκό. Έστω κι αν χρειάστηκε μία περίοδος προσαρμογής, που λίγο έλλειψε να αποδειχθεί μοιραία, οι «πράσινοι» απέκτησαν μεγαλύτερη αθλητικότητα στην άμυνα και μία επιπλέον σπουδαία επιθετική λύση στο ένας εναντίον ενός, γεγονός που χάρη στο «δολοφονικό ένστικτο» του 27χρονου Αμερικανού, δεν περιορίζει την επιθετική δράση της ομάδας στην αποτελεσματικότητα ή πίσω από την γραμμή των 6,75. Συν τοις άλλοις, οι «πράσινοι» έχουν αυτή τη στιγμή το καλύτερο momentum από οποιαδήποτε άλλη ομάδα της post-season (έχασαν για τελευταία φορά πριν από έναν μήνα, όλως τυχαίως στην Μαδρίτη από τη Ρεάλ), ενώ η περυσινή τραυματική εμπειρία με τη Φενέρμπαχτσέ, τους δίνει ένα επιπλέον πλεονέκτημα στο κομμάτι της προσεκτικής διαχείρισης όλων των παραμέτρων που θα κρίνουν την πρόκριση.
Τηρουμένων των αναλογιών (τραυματισμοί βασικών παικτών, μεγαλύτερος ανταγωνισμός και περισσότερα ταξίδια τις εγχώριες υποχρεώσεις), ο Πάμπλο Λάσο έκανε εξαιρετική δουλειά, διατηρώντας την ομάδα του «ζωντανή» στην διεκδίκηση της 4ης θέσης μέχρι και την τελευταία αγωνιστική. Η εξωπραγματική σεζόν του 19χρονου Λούκα Ντόντσιτς (μ.ο.16,9π., 4,8ρ. & 4,6ασ.) βοήθησε τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση και πλέον μένει να φανεί αν η «βασίλισσα» μπορεί φέτος να «σπάσει το ρόδι» και να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της σε Final 4, χωρίς πλεονέκτημα έδρας (0/4 προσπάθειες). Επιθετικά, οι Μαδριλένοι υπερτερούν σε όλους τις κατηγορίες του «εξάστερου», πλην της άμυνας (ειδικότερα τις τελευταίες 5 αγωνιστικές) και προβάλλουν ως η μόνη ομάδα που έχει ισχυρές πιθανότητες να ανατρέψει το μειονέκτημα έδρας.
Τεράστιο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μάχη των πάγκων, που παραπέμπει στα classico της πενταετίας 2011-16, με τον προπονητή της Ρεάλ να είναι αυτός που διέκοψε την προέλαση του Τσάβι Πασκουάλ προς τους τίτλους, στα πρώτα τέσσερα χρόνια (11 από τα 14 τρόπαια που κατέκτησε) της συνολικά 8ετούς θητείας του στην Μπαρτσελόνα (2008-2016).
Πρόβλεψη: Μακράν το πιο αμφίρροπο ζευγάρι των playoffs, με τον Παναθηναϊκό να θεωρώ ότι έχει ένα μικρό προβάδισμα λόγω του ρυθμού που έχει βρει τις τελευταίες 5 εβδομάδες και το οποίο μπορεί να γίνει μεγαλύτερο, αν αξιοποιήσει την καυτή του έδρα, πάρει τα δύο πρώτα ματς στην Αθήνα και πάει στην Μαδρίτη με το τεράστιο ψυχολογικό πλεονέκτημα του 2-0. Αν η Ρεάλ κάνει το break στο ΟΑΚΑ, όμως, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ κι εκεί θα φανεί αν η ομάδα του Καταλανού τεχνικού δικαιούται πραγματικά να έχει βλέψεις για την κατάκτηση του 7ου ευρωπαϊκού τροπαίου. Αν προκριθεί με «διπλό» στην ισπανική πρωτεύουσα, τότε οι ο «εξάστερος» θα «νομιμοποιείται» να στοχεύει μόνο στο ψηλότερο σκαλί.
Ολυμπιακός – Ζαλγκίρις Κάουνας (0-2 φέτος)
Για δεύτερη συνεχή χρονιά, οι «ερυθρόλευκοι» ρίχνονται στην μάχη των playoffs ευρισκόμενοι στην χειρότερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση για την εποχή και με τέσσερις κομβικούς παίκτες (Πρίντεζης, Παπανικολάου, ΜακΛιν και Τίλι) να προέρχονται από απουσία 2-4 εβδομάδων. Όπως και πέρυσι, ο Ολυμπιακός τελείωσε την κανονική περίοδο με 4 ήττες στα τελευταία πέντε ματς, δείχνοντας χαλάρωση (στα ματς με Μπαρτσελόνα και Μάλαγα) μόλις εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας . Παρ’ όλα αυτά, κατέλαβε την 3η θέση και το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ότι καλείται να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο με πολύ χαμηλότερο ταβάνι, λιγότερο ποιοτικό ρόστερ και μηδαμινές εμπειρίες σε επίπεδο playoffs. Στοιχεία που έχουν σημαντική επιρροή σε μία σειρά πέντε αγώνων, όπου τα λάθη διορθώνονται. Το γεγονός ότι οι Πειραιώτες έχασαν φέτος δύο φορές από την Ζαλγκίρις δεν παίζει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο, πολύ απλά γιατί και στους δύο αγώνες η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου στερήθηκε των υπηρεσιών του Πρίντεζη και του Τίλι, στο Κάουνας δεν έπαιξε ο Μιλουτίνοφ και ο Μάντζαρης, ενώ στο ΣΕΦ, ο Παπανικολάου και ο ΜακΛιν. Κοινώς, ο Ολυμπιακός ταλανίστηκε για μία ακόμη χρονιά από τους τραυματισμούς κι επειδή έχει τεράστια εμπειρία σ’ αυτό το επίπεδο, ο παράγοντας του πρόσκαιρου ντεφορμαρίσματος δεν πιστεύω ότι θα τον επηρεάσει. Ο συνδυασμός της δίψας αλλά και της αποτελεσματικότητας του Σπανούλη στα 35 του (μ.ο. 13,1π. & 5,7ασ.), αποτελεί διπλό πλεονέκτημα.
Η πρωταθλήτρια Λιθουανίας αποτελεί πραγματικά την πιο ευχάριστη έκπληξη των τελευταίων ετών, όχι μόνο λόγω των αποτελεσμάτων της και της εντυπωσιακής βελτίωσης που παρουσίασε σε σχέση με την περυσινή χρονιά, αλλά κυρίως χάρη στην σταθερά ανταγωνιστική πορεία της σε όλη την κανονική περίοδο. Παρά το σχετικά χαμηλό budget και την έλλειψη ενός difference-maker, o Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έφτιαξε μία σκληροτράχηλη ομάδα με όλα τα στοιχεία που επιτάσσει το σύγχρονο μπάσκετ, μεταλαμπαδεύοντας της τη νοοτροπία του νικητή (που ο ίδιος είχε στον μέγιστο βαθμό σαν παίκτης) και το πνεύμα του πρωταθλητισμού. Έχει μεγάλο rotation (10 παίκτες που παίρνουν από 12 έως 28 λεπτά συμμετοχής), σουτάρει με πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας (3η στα τρίποντα και 5η στα δίποντα) και καλύπτει τα αμυντικά της κενά (έχει το χειρότερο παθητικό από τις 8 ομάδες των playoffs) με το γρήγορο μπάσκετ και τα πολλά καλάθια στο transition. O Κέβιν Πάνγκος (μ.ο. 12,4π. & 6,2ασ.) είναι το πρόσωπο που ξεχωρίζει, από μία ομάδα, που σε κάθε ματς μπορεί να έχει διαφορετικό πρωταγωνιστή. Σημείο-κλειδί στην επιτυχία της είναι οι εμφανίσεις της έξω από τα σύνορα, όπου πέραν των 7 νικών, είχε μόλις δύο ήττες με διψήφιο αριθμό πόντων και έξι με την διαφορά να είναι από τους 8 πόντους και κάτω!
Πρόβλεψη: Η ήττα της τελευταίας αγωνιστικής στο ΣΕΦ, όπου ο λαβωμένος Ολυμπιακός απώλεσε μία διαφορά 16 πόντων, πιστεύω ότι θα επιδράσει ευεργετικά στον εγωισμό της ομάδας, που με δεδομένο ότι θα επιστρέψουν οι τραυματίες, θα πάρει από δύσκολα έως εύκολα την πρόκριση στο 7ο Final 4 της τελευταίας δεκαετίας και στο 11ο της ιστορίας της. Η Ζαλγκίρις είναι ομάδα που θα μπορούσε να «σοκάρει» οποιονδήποτε αντίπαλο σε νοκ-άουτ παιχνίδι, αλλά ακόμη δεν δείχνει έτοιμη (από πλευράς εμπειρίας, ποιότητας και βάθους) για να «λυγίσει» έναν ανώτερο αντίπαλο, με μειονέκτημα έδρας και σε μία σειρά πέντε παιχνιδιών. Αν το κάνει, θεωρείστε την ικανή ακόμη και για την κούπα!
Φενερμπαχτσέ – Μπασκόνια (2-0 φέτος)
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης είναι η ομάδα που ξεκίνησε τη σεζόν με το μεγαλύτερο μειονέκτημα σε σχέση με τους αντιπάλους της – γιατί κλήθηκε να καλύψει το κενό των δύο κορυφαίων παικτών (Γιούντο και Μπογκντάνοβιτς) της περυσινής εκπληκτικής σεζόν – αλλά και τους περισσότερους τραυματισμούς βασικών παικτών (Κάλινιτς, Ντίξον και Νάναλι). Γι’ αυτό και τηρουμένων των αναλογιών (5 νέοι παίκτες), η κατάληψη της 2ης θέσης (πέρυσι ήταν 5η) στην κανονική περίοδο με τρεις νίκες περισσότερες (21-9) από το περυσινό της ρεκόρ (18-12), συνιστά τεράστια υπέρβαση. Αλλά εδώ στην Ελλάδα, ειδικά, ξέρουμε καλά ότι ΖέλικοΟμπράντοβιτς σημαίνει “refuse to lose” (άρνηση της ήττας). Η Φενέρ ρίχνεται στην μάχη των playoffs με την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης, σουτάροντας με εντυπωσιακά ποσοστά ευστοχίας (79% βολ., 53,5% διπ. & 42,4% τριπ.) και στηριζόμενη σε μία τριάδα παικτών (Σλούκας, Βέσελι και Ντατόμε), που αποτελούν τον συνδετικό κρίκο με την περυσινή θριαμβευτική σεζόν. Αν εξαιρέσουμε την αδιάφορη εντός έδρας ήττα της τελευταίας αγωνιστικής από την Μάλαγα, η ομάδα του “Ζοτς” μετράει 12 νίκες στα τελευταία 14 ευρωπαϊκά ματς, έχοντας νικήσει στη Μόσχα (2 φορές), στην Μαδρίτη, Βιτόρια και Κάουνας.
Η αλλαγή προπονητή μετά την 4η αγωνιστική (0/4) και η καταλυτική επίδραση του Πέδρο Μαρτίνεθ στο παιχνίδι της Μπασκόνια, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετατροπή των Βάσκων από «σάκο του μποξ» σε ομάδα playoffs. Ο Καταλανός τεχνικός είχε συνολικό ρεκόρ 16-10, ενώ η επιθετική του φιλοσοφία μεταμόρφωσε προς το καλύτερο την ομάδα της Βιτόρια, που αν δεν έχανε από την Εφές την τελευταία αγωνιστική, θα έφτανε τις 7 συνεχόμενες νίκες και θα ισοφάριζε το εφετινό ρεκόρ της Ρεάλ. Το μεγάλο επίτευγμα της Μπασκόνια, όμως, έγκειται στην σταδιακή βελτίωσή της στην άμυνα, όπου τις τελευταίας 7 αγωνιστικές δέχεται 5,2 πόντους λιγότερους (μ.ο. 73,9π.) από τον συνολικό της μέσο όρο (79,1π.)! Σε ατομικό επίπεδο, ξεχωρίζει η εκτόξευση του Τορνίκε Σενγκέλια (μ.ο. 13,9π., 6,2ρ. & 2,1ασ. με 62,6% διπ.) σε παίκτη πρώτης γραμμής, ενώ γραμμή πυρός της ισπανικής ομάδας είναι το τρίποντο (39,9%), από το οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η αποτελεσματικότητά της.
Πρόβλεψη: Αν και εξακολουθώ να θεωρώ την εφετινή Φενερμπαχτσέ χειρότερη από την περυσινή (κάτι που δεν αποτυπώνεται στους αριθμούς) και να προσυπογράφω ότι η Μπασκόνια έχει το momentum και έχει βρει έναν καταπληκτικό ρυθμό, πιστεύω ότι η εμπειρία, η αμυντική ικανότητα, ο παράγοντας “Ζοτς” και το πλεονέκτημα έδρας, δεν μπορούν να δώσουν σοβαρή τύχη στους Βάσκους. Ακόμη κι αν κάνουν break σε ένα από τα δύο πρώτα ματς στην Πόλη. Εύκολα ή δύσκολα, η Φενέρ θα είναι για 4η συνεχή χρονιά στο Final 4 και ο Ομπράντοβιτς θα φτάσει τα 18 (17 σαν προπονητής και 1 ένα σαν παίκτης).
Υγ.: Η πρώτη φορά που οι «αιώνιοι» είχαν την ευκαιρία να παίξουν στον τελικό της Euroleague, ήταν το 2012 στην Κωνσταντινούπολη, όπου η ΤΣΣΚΑ στέρησε από τον Παναθηναϊκό την πρόκριση και στον τελικό, ο Ολυμπιακός της πήρε το τρόπαιο μέσα από τα χέρια! Επομένως ο «αιώνιος» τελικός δεν προέκυψε ποτέ. Φέτος, βάσει διασταυρώσεων, οι δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες έχουν την ξανά την ευκαιρία να γράψουν ιστορία, πετυχαίνοντας κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι πιθανότητες μοιάζουν πιο αυξημένες από ποτέ…
Πηγή: gazzeta.gr
