Ο για πολλούς λόγους αγαπητός σε μένα και στην Κεφαλονιά Σπύρος Μοσχόπουλος κοινοποίησε και μου θύμισε την “Δίκη του Μενέλαου Λουντέμη”.
Φυλακή και εξορία ο Λουντέμης γιά 8 ήδη χρόνια παραπέμπεται κατηγορούμενος γιά όσα γράφει.
Ήταν το 1956. Δικηγόρος του ο Γιώργος Θεοτοκάτος από το Ρίφι.
Υπερασπιστής ανυποχώρητος της Δημοκρατίας,της Ελευθερίας,των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των Ανθρώπων των ίδιων.
Στέλεχος του ΚΚΕ και συνεπής αγωνιστής, χωρίς να το λέει.
Αγωνιστής στα δύσκολα.
Χωρίς φόβο στην Δίκη του Μπελογιάννη, του Χαρίλαου Φλωράκη …
Στα Έκτακτα Στρατοδικεία και στα Κακουργιοδικεία της εποχής όταν “όλα τα έσκιαζε η φοβέρα”.
Η δίκη του Λουντέμη όταν τα “στειλιάρια” που έκαναν τότε τους Δικαστές ανακήρυξαν τον Κωστή Παλαμά σε “εθνικό μίασμα” χάριν σε τέχνασμα στο Γιώργου Θεοτοκάτου.
Η γελοιοποίηση της Δικαιοσύνης τους!
Μου το θύμισε ο Σπύρος.Το γράφω υπογραμμίζοντας με μιά μεγάλη ανεξίτηλη γραμμή κάτω από το όνομα του αλησμόνητου Γιώργου Θεοτοκάτου:
“Γιώργος Θεοτοκάτος
αγωνιστής Δικηγόρος που με συνέπεια υπεράσπισε τον Άνθρωπο”.
Το γράφω προς γνώση όσων δικηγόρων στις μέρες μας αυτοπροσδιορίζονται ως “αγωνιστές δικηγόροι του Λαού” προσβάλλοντας και τις τρεις έννοιες;
Και τον “Λαό” και τους “δικηγόρους” και τους “αγωνιστές”.
